Η ανέγερση του παλατιού άρχισε το 1685 και συνεχίστηκε για δεκαετίες. Η εργασία ολοκληρώθηκε το 1784 ή το 1785 μ.Χ. Το παλάτι καταστράφηκε από σεισμό το 1840 και εγκαταλείφθηκε για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά μερικώς ανακαινίστηκε τα επόμενα 20 χρόνια. Καταστράφηκε και πάλι κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου (1877-1878). Η δομή χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τους Ρώσους και κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου όταν καταστράφηκε από πυρά. [1]

Αργότερα, το παλάτι χρησιμοποιήθηκε ως διοικητικό κέντρο για την περιοχή και αργότερα ως στρατιωτικό φρούριο μέχρι το 1937. Πρόσθετες ζημιές προκλήθηκαν αργότερα, όταν χρησιμοποιήθηκαν πέτρες από το κτήριο για την κατασκευή νέων σπιτιών. [2]

Το 2000, το παλάτι προστέθηκε στον προσωρινό κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.[3] Η περίληψη της UNESCO αναφέρει: [4]

Παλάτι στο Δρόμο του μεταξιού κοντά στα ιρανικά σύνορα. . . Δεν είναι καθόλου στην οθωμανική παράδοση αλλά είναι μάλλον ένα μείγμα αρχιτεκτονικής παράδοσης από την Ανατολία, το Ιράν και τη Βόρεια Μεσοποταμία. Το παραδοσιακό μοντέλο, που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των Βασιλικών Παλατιών στις πρωτεύουσες, όπως η Προύσα, η Αδριανούπολη και η Κωνσταντινούπολη, χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα στο σχεδιασμό του Παλάτι Ισάκ Πασά. Μπορεί να παρατηρηθεί η δυτική επιρροή στην οθωμανική αρχιτεκτονική κατά τη μετα-κλασική περίοδο . . .

Σημαντικά δομικά προβλήματα εντοπίστηκαν κατά την αποκατάσταση του 2004 και δεν επιδιορθώθηκαν πλήρως. Κατά τη διάρκεια μιας μεταγενέστερης αποκατάστασης, προστέθηκε μια νέα στέγη, καθώς και ένα καταφύγιο σε ορισμένα μέρη του ανακτόρου, κατασκευασμένα από ξύλο και γυαλί. [5] Φυσικά, αυτό άλλαξε τον ιστορικό χαρακτήρα του παλατιού. [6] Μια άλλη αποκατάσταση ξεκίνησε το 2011.

Οι επισκέψεις είναι δυνατές έναντι αμοιβής. Οι επισκέπτες μπορούν να δουν τους βραχώδεις τάφους των Ουράρτιων, που ανακαλύφθηκαν το 1830 και λέγονται ότι ήταν από αιώνες πριν, ίσως μεταξύ του 13ου και του 9ου αιώνα π.Χ. [7] [8]