Το Εθνικό Πάρκο Γιοσέμιτι (αγγλικά: Yosemite National Park, [joʊˈsɛmɪti]) βρίσκεται στην Καλιφόρνια των Ηνωμένες Πολιτείες και εκτείνεται κυρίως στις κομητείες Μαριπόζα και Tuolumne. Έχει συνολική έκταση 761.266 στρεμμάτων (3.081 χμ²) και φθάνει μέχρι τις δυτικές πλαγιές της οροσειράς Σιέρρα Νεβάδα. Αποτελεί τουριστικό προορισμό για περισσότερους από 3.5 εκατομμύρια ανθρώπους ετησίως και οι περισσότεροι επισκέπτες έρχονται σε επαφή μόνο με την έκταση των 18 χμ² της ομώνυμης κοιλάδας. Το 1984 ανακηρύχθηκε μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, ενώ είναι αναγνωρισμένο διεθνώς για τη φυσική ομορφιά του, τις εντυπωσιακές βουνοπλαγιές από γρανίτη, τους καταρράκτες, τα ποτάμια και τους χειμάρρους του, καθώς και τη βιοποικιλότητα που παρατηρείται στο πάρκο. Περίπου το 89% της έκτασής του έχει ανακηρυχθεί περιοχή άγριας φύσης. Υπήρξε ιστορικά το πρώτο πάρκο που τέθηκε υπό προστασία με απόφαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ και παρά το γεγονός πως δεν αποτέλεσε τον πρώτο αναγνωρισμένο εθνικό δρυμό, το Γιοσέμιτι διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός ευρύτερου ενδιαφέροντος για την ανάπτυξη της ιδέας των εθνικών πάρκων στις Ηνωμένες Πολιτείες, χάρη στην πολύτιμη συμβολή του Τζον Μιούιρ και άλλων φυσιολατρών.

Το πάρκο Γιοσέμιτι είναι ένας από τους μεγαλύτερους σε έκταση και λιγότερο κατακερματισμένους βιότοπους στη Σιέρα Νεβάδα, που φιλοξενεί μία μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας. Το υψόμετρό του κυμαίνεται από 600 έως 4.000 μέτρα και χωρίζεται σε πέντε κύριες ζώνες βλάστησης. Από τα συνολικά 7.000 είδη βλάστησης που έχουν παρατηρηθεί στην Καλιφόρνια, περίπου το 50% ευδοκιμεί στη Σιέρα Νεβάδα και ποσοστό μεγαλύτερο του 20% στο Γιοσέμιτι, το οποίο συνιστά φυσική κατοικία για περισσότερα από 160 σπάνια είδη φυτών, με σπάνιους γεωλογικούς σχηματισμούς και μοναδικό υπέδαφος. Η γεωλογία της ευρύτερης περιοχής του Γιοσέμιτι χαρακτηρίζεται από την παρουσία πετρωμάτων από γρανίτη και υπολειμμάτων παλαιότερων σχηματισμών. Πριν από περίπου 10 εκατομμύρια χρόνια, το επίπεδο της Σιέρα Νεβάδα ανυψώθηκε και έφερε κλίση, με αποτέλεσμα να διαμορφωθούν σχετικά ήπιες πλαγιές στα δυτικά, και πιο απότομες στο ανατολικό τμήμα της οροσειράς. Η ανύψωση ευνόησε επίσης τη δημιουργία χειμάρρων και κοιτών, ώστε να σχηματιστούν σταδιακά βαθιά και στενά φαράγγια. Ο πάγος και το χιόνι που συσσωρεύτηκαν πριν από περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια σχημάτισαν παγετό στα μεγαλύτερα ύψη, ο οποίος υποχώρησε στις κοιλάδες. Το πάχος του χιονιού εκτιμάται πως έφθασε μέχρι τα 1.200 μέτρα και η μεταφορά της μάζας του συνέβαλε στη διαμόρφωση του χαρακτηριστικού σχήματος (τύπου U) της κοιλάδας του Γιοσέμιτι.