Η Εκκλησία του Βις (γερμανικά: Wieskirche‎‎) είναι μία εκκλησία οβάλ ροκοκό, που σχεδιάστηκε στα τέλη του 1740 από τους αδελφούς Ιωάννης Βαπτιστής και Δομίνικος Ζίμερμαν, εκ των οποίων ο τελευταίος έζησε στην γύρω περιοχή κατά τα τελευταία έντεκα χρόνια της ζωής του. Βρίσκεται στους πρόποδες των Άλπεων, στο δήμο Στεϊνγκάντεν στην περιφέρεια Βάιλχαϊμ-Σονγκάου στη Βαυαρία Γερμανίας.

Λέγεται ότι, το 1738, είδαν δάκρυα σε μία ερειπωμένη ξύλινη μορφή του Μαστιγωμένου Σωτήρα. Κατόπιν του θαύματος υπήρξε μεγάλη προσέλευση προσκυνητών που ήθελαν να δουν το γλυπτό. Το 1740 χτίστηκε ένα μικρό παρεκκλήσι για να στεγάσει το άγαλμα, αλλά σύντομα διαπιστώθηκε ότι το κτίριο ήταν πολύ μικρό για τον αριθμό των προσκυνητών που προσέλκυσε, οπότε το Αββαείο Στεϊνγκκάντεν αποφάσισε να ετοιμάσει για λειτουργία ένα ξεχωριστό ναό. Πολλοί από όσους προσευχήθηκαν μπροστά στο άγαλμα του Ιησού στο βωμό έχουν ισχυριστεί ότι υπάρχουν άνθρωποι που ως εκ θαύματος θεραπεύτηκαν από τις ασθένειές τους, γεγονός που κατέστησε αυτήν την εκκλησία ακόμη μεγαλύτερο πόλο έλξης για προσκυνητές.

Η κατασκευή πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1745 και το 1754, και το εσωτερικό διακοσμήθηκε με τοιχογραφίες και ανάγλυφα από στόκο στο παραδοσιακό στυλ της Σχολής Βεσομπρούνερ. "Τα πάντα έγιναν σε όλη την εκκλησία για να καταστεί το υπερφυσικό ορατό. Γλυπτά και τοιχογραφίες συνδυάστηκαν για να απελευθερώσουν το θείο σε οπτική μορφή".

Υπάρχει μια γενική πεποίθηση ότι η Βαυαρική κυβέρνηση σχεδίαζε να πουλήσει ή να κατεδαφίσει το αριστούργημα του ροκοκό κατά την περίοδο εκκοσμίκευσης της Βαυαρίας στις αρχές του 19ου αιώνα, και ότι μόνο οι διαμαρτυρίες από τους ντόπιους αγρότες το έσωσαν από την καταστροφή. Οι διαθέσιμες πηγές, ωστόσο, τεκμηριώνουν ότι η αρμόδια κρατική επιτροπή υποστήριξε σαφώς τη συνέχιση του Βις ως τόπου προσκυνήματος, ακόμη και παρά τις οικονομικές αντιρρήσεις από τον ηγούμενο του Στεϊνγκάντεν.

Η Εκκλησία του Βις προστέθηκε στον Κατάλογο Παγκόσμιας πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO το 1983 και υποβλήθηκε σε εκτεταμένες εργασίες αποκατάστασης μεταξύ του 1985 και του 1991.