Το κάστρο Caerphilly (Ουαλικά: Castell Caerffili ) είναι μια μεσαιωνική οχύρωση στο Caerphilly της Νότιας Ουαλίας. Το κάστρο κατασκευάστηκε από τον Gilbert de Clare τον 13ο αιώνα ως μέρος της εκστρατείας του για να διατηρήσει τον έλεγχο του Glamorgan και είδε εκτεταμένες μάχες μεταξύ του Gilbert, των απογόνων του και των γηγενών ηγετών της Ουαλίας. Περιτριγυρισμένο από εκτεταμένες τεχνητές λίμνες - που θεωρείται από τον ιστορικό Allen Brown ως "η πιο περίπλοκη άμυνα νερού σε όλη τη Βρετανία" - καταλαμβάνει περίπου 30 στρέμματα (12 εκτάρια) και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κάστρο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι διάσημο για την εισαγωγή ομόκεντρων αμυντικών κάστρων στη Βρετανία και για τις μεγάλες πύλες της. Ο Γκίλμπερτ άρχισε να εργάζεται στο κάστρο το 1268 μετά την κατοχή του στο βόρειο τμήμα του Γκλάμπουργκ, με την πλειοψηφία της κατασκευής να πραγματοποιείται τα επόμενα τρία χρόνια με σημαντικό κόστος. Το έργο αντιτάχθηκε από τον Ουαλικό αντίπαλο του Gilbert, Llywelyn ap Gruffudd, με αποτέλεσμα η τοποθεσία να καίγεται το 1270 και να αναλαμβάνεται από βασιλικούς αξιωματούχους το 1271. Παρά τις διακοπές αυτές, ο Gilbert ολοκλήρωσε με επιτυχία το κάστρο και ανέλαβε τον έλεγχο της περιοχής. Ο πυρήνας του Κάστρου Caerphilly, συμπεριλαμβανομένης της πολυτελούς διαμονής του κάστρου, χτίστηκε σε αυτό που έγινε κεντρικό νησί, που περιβάλλεται από αρκετές τεχνητές λίμνες, ένα σχέδιο Gilbert που πιθανότατα προήλθε από αυτό στο Kenilworth. Τα φράγματα για αυτές τις λίμνες ενισχύθηκαν περαιτέρω, και ένα νησί στα δυτικά παρείχε πρόσθετη προστασία. Οι ομόκεντροι δακτύλιοι των τοίχων ενέπνευσαν τα κάστρα του Edward I στη Βόρεια Ουαλία, και απέδειξαν αυτό που ο ιστορικός Norman Pounds χαρακτήρισε «σημείο καμπής στην ιστορία του κάστρου στη Βρετανία».

Το κάστρο δέχθηκε επίθεση κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Madog ap Llywelyn του 1294, της εξέγερσης του Llywelyn Bren το 1316 και κατά την ανατροπή του Edward II το 1326–27. Στα τέλη του 15ου αιώνα, ωστόσο, έπεσε σε παρακμή και μέχρι τον 16ο αιώνα οι λίμνες είχαν στραγγίσει και τα τείχη λεηλατήθηκαν από την πέτρα τους. Οι Marquesses of Bute απέκτησαν το ακίνητο το 1776 και κάτω από την τρίτη και τέταρτη Marquesses πραγματοποιήθηκε εκτεταμένη αποκατάσταση. Το 1950 το κάστρο και οι χώροι δόθηκαν στο κράτος και οι αμυντικές άμυνας πλημμύρισαν ξανά. Τον 21ο αιώνα, η ουαλική κληρονομιά Cadw διαχειρίζεται την τοποθεσία ως τουριστικό αξιοθέατο.