Μαυσωλείο της Μπίμπι Χανούμ δίπλα στην Αΐσα Μπίμπι

Η δεκαεξάχρονη, πανέμορφη, Αΐσα-Μπίμπι, απείχε μόλις μία ώρα από τη συνάντηση με τον αγαπημένο της. Αγαπούσε τον Εμίρη του Ταράζ και ήθελε να τον παντρευτεί παρά της αντιρρήσεις του πατέρα της, οπότε έφυγε από το σπίτι της στο Οτράρ μαζί με την παραμάνα της. Προς το τέλος του ταξιδιού, οι δύο γυναίκες, σταμάτησαν στις όχθες το ποταμού Άσσα για να πάρουν το μπάνιο τους. Όταν βγήκε από το ποτάμι, άπλωσε το χέρι για να πιάσει τα ρούχα της και τη δάγκωσε ένα φίδι, που είχε μπει ανάμεσα στα ρούχα της, ενώ εκείνη ήταν μέσα στο νερό. Το δάγκωμα ήταν θανατηφόρο και πέθανε πολύ γρήγορα. Ο εμίρης επέστρεφε από μία στρατιωτική αποστολή για να τη συναντήσει αλλά δεν εφτασε εγκαίρως. Διέταξε να κατασκευαστεί ένας τάφος για να τιμάται αιωνίως και η ίδια και η αγάπη τους.

- Προφορική ιστορία, όπως καταγράφηκε από έναν Καζάκου του Ταράζ.

Τρέχουσα χρήση

Το μνημείο είναι σεβαστό από τον Μεσαίωνα. Τοπικές γυναίκες από την Όαση Ταράζ εξακολουθούν να προσεύχονται για παιδιά και μία ευτυχισμένη οικογένεια. Είναι συνηθισμένο για τους νεόνυμφους στο Ταράζ να έχουν την ένωση τους ευλογημένη από τους νεκρούς εραστές. Το τελετουργικό τους αναπαράγει το μύθο. Μετά την τελετή, το γαμήλιο πάρτι ακολουθεί το ταξίδι του Καρακχάν από τον Ταράζ στο σημείο του θανάτου της αρραβωνιαστικιάς του. Το ταξίδι αρχίζει στο Μαυσωλείο Καρακχάν στο Ταράζ και τελειώνει στο Αΐσα Μπίμπι. Σσε κάθε τοποθεσία η νύφη και ο γαμπρός λατρεύουν τους νεκρούς εραστές και ζητούν την ευλογία τους.

Ο Ρώσος αρχαιολόγος Βασίλι Μπαρτόλντ ήταν ο πρώτος επιστήμονας που κατέγραψε και μελέτησε τα ερείπια το 1893.[1] Η Σοβιετική Ένωση δημιούργησε ένα προστατευτικό γυάλινο κέλυφος για να συντηρήσει το μνημείο (c 1960) και το χρησιμοποίησε για την εκπαίδευση μαθητών στο Ταράζ και τον τουρισμό. Το 2002, η Δημοκρατία του Καζακστάν πλήρωσε τον Νισάν Ραμέτο για την αποκατάσταση του Αΐσα Μπίμπι και έκτισε την υποδομή του πάρκου γύρω από αυτό. [2]