Sky burial

Gökyüzü cenazesi (Tibet: བྱ་གཏོར་, Wylie: bya gtor, lit.< /small> "kuş saçılmış"), bir insan cesedinin, elementlere maruz kaldığında çürümesi veya leş yiyici hayvanlar, özellikle leş kuşları tarafından yenmesi için bir dağın zirvesine yerleştirildiği bir cenaze törenidir. Bu, genel exkarnasyon uygulamasının özel bir türüdür. Çin eyaletlerinde ve Tibet, Qinghai, Sichuan ve İç Moğolistan'ın özerk bölgelerinde, ayrıca Moğolistan, Butan ve Hindistan'ın Sikkim ve Zanskar gibi bölgelerinde uygulanmaktadır. Hazırlık ve gökyüzü gömme yerleri Vajrayana Budist geleneklerinde mezarlık alanı olarak anlaşılır. Karşılaştırılabilir uygulamalar, ölenlerin Dakhma adı verilen taş yapılardaki elementlere ve çöpçü kuşlara maruz bırakıldığı Zerdüşt gömme uygulamalarının bir parçasıdır. Dini marjinalleşme, kentleşme ve akbaba popülasyonlarının yok olması nedeniyle bugün bu tür çok az yer faaliyettedir.

Tibet halkının çoğunluğu ve birçok Moğol, ruhların göçünü öğreten Vajrayana Budizmine bağlıdır. Artık boş bir kap olduğu için cesedi korumaya gerek yoktur. Kuşlar yiyebilir veya doğa bozunmasına neden olabilir. Gökyüzü cenazesinin işlevi, kalıntıları mümkün olduğunca cömert bir şekilde elden çıkarmaktır (uygulamanın Tibet isminin kökeni). Tibet ve Qinghai'nin çoğunda, zemin bir mezar kazmak için çok sert ve kayalıktır ve yakıt ve kereste kıtlığı nedeniyle, gökyüzü mezarları tipik olarak geleneksel Budist ölü yakma pratiğinden daha pratikti. Geçmişte ölü yakma, yüksek lamalar ve diğer bazı devlet adamları ile sınırlıydı, ancak modern teknoloji ve gökyüzüne gömme ile ilgili zorluklar, sıradan insanlar tarafından ölü yakma kullanımının artmasına neden oldu.

Havada gömme gerçekleştiren diğer uluslar Kafkasya'ydı. Cesedi içi boş bir ağaç gövdesine koydukları Gürcüler, Abhazlar ve Adige halkları.