หมู่ถ้ำเอลิฟันตา (อังกฤษ: Elephanta Caves) เป็นเทวสถานในศาสนาฮินดูที่แกะสลักเข้าไปในถ้ำ ตั้งอยู่ในรัฐมหาราษฏระ ประเทศอินเดีย สร้างขึ้นเพื่อบูชาพระศิวะเป็นหลัก ถ้ำเหล่านี้ตั้งอยู่บนเกาะเอลิฟันตา หรือ เกาะการปุรี (แปลว่า เมืองแห่งถ้ำ) ในอ่าวมุมไบ ห่างจากนครมุมไบไป 10 กิโลเมตรทางทิศตะวันออก 2 กิโลเมตรจากท่าเรือชวาหัรลาล เนห์รู หมู่โบราณสถานประกอบด้วยโบสถ์พราหมณ์ลัทธิไศวะ 5 แห่ง และซากของสถูปพุทธบางส่วน เชื่อว่าสร้างขึ้นมาตั้งแต่ราว 2 ศตวรรษก่อนคริสต์กาล
ภายในหมู่ถ้ำเป็นรูปปั้นแกะสลักเข้าไปในหิน แสดงเทพเจ้าฮินดูและพุทธศาสนบุคคล แกะสลักเข้าไปในหินบะซอลต์ เทวรูปส่วนใหญ่ถูกทำลาย ตัดเศียร สลักพระพักตร์ออกไปหมดแล้ว รูปปั้นสำคัญหลักของวัดเป็นรูปจำหลักเข้าไปในหินใหญ่ก้อนเดียว (โมโนลิธิก; monolithic) ความสูง 20 ฟุต (6.1 เมตร) แสดงสทาศิวตรีมูรติ (พระสทาศิวะสามหน้า), ศิวนาฏราช (พระศิวะในฐานะเจ้าแห่งการร่ายรำ) และ โยคีศวร (พระศิวะในฐานะจ้าวแห่งโยคะ)
ชื่อ เอเลฟันตา (Elephanta) มาจากคำว่า เอเลฟันเต (Elefante) ซึ่งอาณานิคมโปรตุเกสเป็นผู้ตั้งชื่อ...อ่านต่อ
หมู่ถ้ำเอลิฟันตา (อังกฤษ: Elephanta Caves) เป็นเทวสถานในศาสนาฮินดูที่แกะสลักเข้าไปในถ้ำ ตั้งอยู่ในรัฐมหาราษฏระ ประเทศอินเดีย สร้างขึ้นเพื่อบูชาพระศิวะเป็นหลัก ถ้ำเหล่านี้ตั้งอยู่บนเกาะเอลิฟันตา หรือ เกาะการปุรี (แปลว่า เมืองแห่งถ้ำ) ในอ่าวมุมไบ ห่างจากนครมุมไบไป 10 กิโลเมตรทางทิศตะวันออก 2 กิโลเมตรจากท่าเรือชวาหัรลาล เนห์รู หมู่โบราณสถานประกอบด้วยโบสถ์พราหมณ์ลัทธิไศวะ 5 แห่ง และซากของสถูปพุทธบางส่วน เชื่อว่าสร้างขึ้นมาตั้งแต่ราว 2 ศตวรรษก่อนคริสต์กาล
ภายในหมู่ถ้ำเป็นรูปปั้นแกะสลักเข้าไปในหิน แสดงเทพเจ้าฮินดูและพุทธศาสนบุคคล แกะสลักเข้าไปในหินบะซอลต์ เทวรูปส่วนใหญ่ถูกทำลาย ตัดเศียร สลักพระพักตร์ออกไปหมดแล้ว รูปปั้นสำคัญหลักของวัดเป็นรูปจำหลักเข้าไปในหินใหญ่ก้อนเดียว (โมโนลิธิก; monolithic) ความสูง 20 ฟุต (6.1 เมตร) แสดงสทาศิวตรีมูรติ (พระสทาศิวะสามหน้า), ศิวนาฏราช (พระศิวะในฐานะเจ้าแห่งการร่ายรำ) และ โยคีศวร (พระศิวะในฐานะจ้าวแห่งโยคะ)
ชื่อ เอเลฟันตา (Elephanta) มาจากคำว่า เอเลฟันเต (Elefante) ซึ่งอาณานิคมโปรตุเกสเป็นผู้ตั้งชื่อให้หลังพบรูปปั้นช้างเป็นรูปปั้นแรกบนเกาะ ถ้ำหลัก (ถ้ำที่ 1 หรือถ้ำใหญ่) เป็นสถานที่สักการะของชาวฮินดูจนกระทั่งกองทัพโปรตุเกสเข้ายึดครอง ตั้งฐานทัพ และทำลายถ้ำและหินจำหลักบนเกาะ ส่งผลให้เทวสถานบนเกาะหมดสถานะการเป็นศาสนสถาน ความพยายามครั้งแรกในการป้องกันความเสียหายเพิ่มเติมต่อถ้ำเริ่มขึ้นใน ค.ศ. 1909 โดยบริติชราช ถ้ำได้รับการบูรณะครั้งสำคัญในช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1970 ก่อนที่จะได้ขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกของยูเนสโกในปี ค.ศ. 1987
แสดงความเห็น