Berber languages

ภาษา Berber หรือที่เรียกว่า ภาษา Amazigh ( AM-ə-ZEEK; ชื่อเบอร์เบอร์: Tamaziɣt span>, Tamazight, Thamazight; Neo-Tifinagh: ⵜⴰⵎⴰⵣⵉⵖⵜ, Tuareg Tifinagh: ⵜⵎⵣⵗⵜ, ออกเสียง [tæmæˈzɪɣt, θæmæˈzɪɣθ]) เป็นสาขาหนึ่งของ Afroasiatic ตระกูลภาษา ประกอบด้วยกลุ่มภาษาที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดซึ่งพูดโดยชาวเบอร์เบอร์ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองในแอฟริกาเหนือ ภาษาต่างๆ มักเขียนด้วยอักษร Libyco-Berber โบราณ ซึ่งปัจจุบันมีอยู่ในรูปของ Tifinagh

Berber พูดโดยประชากรจำนวนมากในโมร็อกโก แอลจีเรีย และลิเบีย โดยประชากรที่มีขนาดเล็กกว่าในตูนิเซีย ทางตอนเหนือของมาลี ทางตะวันตกและทางเหนือของไนเจอร์ ทางเหนือของบูร์กินาฟาโซและมอริเตเนีย และในโอเอซิสซีวาของอียิปต์ ชุมชนผู้อพยพที่พูดภาษาเบอร์เบอร์ขนาดใหญ่ ซึ่งปัจจุบันมีจำนวนประมาณ 4 ล้านคน อาศัยอยู่ในยุโรปตะวันตก ครอบคลุมสามชั่วอายุคน นับตั้งแต่ทศวรรษ 1950 จำนวนคนเบอร์เบอร์มากกว่าจำนวนผู้พูดเบอร์เบอร์

ประมาณ 95% ของประชากรที่พูดภาษาเบอร์เบอร์พูดภาษาเบอร์เบอร์หนึ่งในเจ็ดภาษาหลัก โดยแต่ละภาษามีผู้พูดอย่างน้อย 2 ล้านคน โดยเรียงตามจำนวนผู้พูดที่ลดลง: Shilha (Taclḥit), Kabyle (Taqbaylit), Central Atlas Tamazight (Tamaziɣt), Riffian (Tmaziɣt), Shawiya (Tacawit) และ Tuareg (Tamaceq/Tamajeq/Tamaheq) ภาษา Guanche ที่สูญพันธุ์ไปแล้วซึ่งพูดกันในหมู่เกาะคานารีโดย Guanches รวมถึงภาษาของวัฒนธรรม C-Group โบราณในอียิปต์ตอนใต้และตอนเหนือของซูดานในปัจจุบัน เชื่อกันว่าเป็นของสาขาเบอร์เบอร์ของตระกูล Afroasiatic

ภาษาและภาษาถิ่นของชาวเบอร์เบอร์มีประเพณีที่เป็นลายลักษณ์อักษรทั้งในและนอกประเทศมาประมาณ 2,500 ปี แม้ว่าประเพณีนี้มักจะถูกรบกวนด้วยการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมและการรุกราน พวกเขาถูกเขียนขึ้นครั้งแรกใน Libyco-Berber abjad ซึ่ง Tuareg ยังคงใช้มาจนถึงทุกวันนี้ในรูปของ Tifinagh จารึกที่เก่าแก่ที่สุดคือจากศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตศักราช ต่อมาระหว่างคริสต์ศักราช 1000 ถึง 1500 ซีอี พวกเขาเขียนด้วยอักษรอาหรับ และตั้งแต่ศตวรรษที่ 20 พวกเขาได้รับการเขียนด้วยอักษรละตินเบอร์เบอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ชุมชน Kabyle และ Riffian ของโมร็อกโกและแอลจีเรีย อักษรละตินเบอร์เบอร์ยังถูกใช้โดยนักภาษาศาสตร์ชาวยุโรปและชาวเบอร์เบอร์ส่วนใหญ่ในช่วงศตวรรษที่ 19 และ 20

อ่านต่อ

ภาษา Berber หรือที่เรียกว่า ภาษา Amazigh ( AM< /span>-ə-ZEEK; ชื่อเบอร์เบอร์: Tamaziɣt, Tamazight, Thamazight; Neo-Tifinagh: ⵜⴰⵎⴰⵣⵉⵖⵜ, Tuareg Tifinagh: ⵜⵎⵣⵗⵜ, ออกเสียง [tæmæˈzɪɣt, θæmæˈzɪɣθ]) เป็นสาขาหนึ่งของ Afroasiatic ตระกูลภาษา ประกอบด้วยกลุ่มภาษาที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดซึ่งพูดโดยชาวเบอร์เบอร์ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองในแอฟริกาเหนือ ภาษาต่างๆ มักเขียนด้วยอักษร Libyco-Berber โบราณ ซึ่งปัจจุบันมีอยู่ในรูปของ Tifinagh

Berber พูดโดยประชากรจำนวนมากในโมร็อกโก แอลจีเรีย และลิเบีย โดยประชากรที่มีขนาดเล็กกว่าในตูนิเซีย ทางตอนเหนือของมาลี ทางตะวันตกและทางเหนือของไนเจอร์ ทางเหนือของบูร์กินาฟาโซและมอริเตเนีย และในโอเอซิสซีวาของอียิปต์ ชุมชนผู้อพยพที่พูดภาษาเบอร์เบอร์ขนาดใหญ่ ซึ่งปัจจุบันมีจำนวนประมาณ 4 ล้านคน อาศัยอยู่ในยุโรปตะวันตก ครอบคลุมสามชั่วอายุคน นับตั้งแต่ทศวรรษ 1950 จำนวนคนเบอร์เบอร์มากกว่าจำนวนผู้พูดเบอร์เบอร์

ประมาณ 95% ของประชากรที่พูดภาษาเบอร์เบอร์พูดภาษาเบอร์เบอร์หนึ่งในเจ็ดภาษาหลัก โดยแต่ละภาษามีผู้พูดอย่างน้อย 2 ล้านคน โดยเรียงตามจำนวนผู้พูดที่ลดลง: Shilha (Taclḥit), Kabyle (Taqbaylit), Central Atlas Tamazight (Tamaziɣt), Riffian (Tmaziɣt), Shawiya (Tacawit) และ Tuareg (Tamaceq/Tamajeq/Tamaheq) ภาษา Guanche ที่สูญพันธุ์ไปแล้วซึ่งพูดกันในหมู่เกาะคานารีโดย Guanches รวมถึงภาษาของวัฒนธรรม C-Group โบราณในอียิปต์ตอนใต้และตอนเหนือของซูดานในปัจจุบัน เชื่อกันว่าเป็นของสาขาเบอร์เบอร์ของตระกูล Afroasiatic

ภาษาและภาษาถิ่นของชาวเบอร์เบอร์มีประเพณีที่เป็นลายลักษณ์อักษรทั้งในและนอกประเทศมาประมาณ 2,500 ปี แม้ว่าประเพณีนี้มักจะถูกรบกวนด้วยการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมและการรุกราน พวกเขาถูกเขียนขึ้นครั้งแรกใน Libyco-Berber abjad ซึ่ง Tuareg ยังคงใช้มาจนถึงทุกวันนี้ในรูปของ Tifinagh จารึกที่เก่าแก่ที่สุดคือจากศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตศักราช ต่อมาระหว่างคริสต์ศักราช 1000 ถึง 1500 ซีอี พวกเขาเขียนด้วยอักษรอาหรับ และตั้งแต่ศตวรรษที่ 20 พวกเขาได้รับการเขียนด้วยอักษรละตินเบอร์เบอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ชุมชน Kabyle และ Riffian ของโมร็อกโกและแอลจีเรีย อักษรละตินเบอร์เบอร์ยังถูกใช้โดยนักภาษาศาสตร์ชาวยุโรปและชาวเบอร์เบอร์ส่วนใหญ่ในช่วงศตวรรษที่ 19 และ 20

รูปแบบที่ทันสมัยของตัวอักษร Tifinagh เรียกว่า Neo-Tifinagh ถูกนำมาใช้ในโมร็อกโกในปี 2546 เพื่อเขียน Berber แต่สิ่งพิมพ์เบอร์เบอร์ของโมร็อกโกจำนวนมากยังคงใช้อักษรละตินเบอร์เบอร์ ชาวอัลจีเรียส่วนใหญ่ใช้อักษรละตินเบอร์เบอร์ในการศึกษาภาษาเบอร์เบอร์ในโรงเรียนของรัฐ ในขณะที่ทิฟินากห์ส่วนใหญ่จะใช้สำหรับสัญลักษณ์ทางศิลปะ มาลีและไนเจอร์รู้จักอักษรละตินทูอาเร็กเบอร์เบอร์ที่ปรับแต่งให้เข้ากับระบบเสียงของทูอาเร็ก อย่างไรก็ตาม Tifinagh แบบดั้งเดิมยังคงใช้ในประเทศเหล่านั้น

มีการเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรมและการเมืองในหมู่ผู้พูดเกี่ยวกับพันธุ์เบอร์เบอร์เหนือที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดเพื่อส่งเสริมและรวมเข้าด้วยกันภายใต้ภาษามาตรฐานที่เรียกว่า Tamaziɣt (หรือ Tamazight< /i>). ชื่อ Tamaziɣt เป็นชื่อพื้นเมืองปัจจุบันของภาษาเบอร์เบอร์ในภูมิภาค Moroccan Middle Atlas และ Rif และภูมิภาค Libyan Zuwarah ในพื้นที่ที่พูดภาษาเบอร์เบอร์อื่น ชื่อนี้หายไป มีหลักฐานทางประวัติศาสตร์จากต้นฉบับของชาวเบอร์เบอร์ในยุคกลางว่าชาวแอฟริกาเหนือที่เป็นชนพื้นเมืองทั้งหมดตั้งแต่ลิเบียไปจนถึงโมร็อกโกมีบางจุดที่เรียกว่าภาษาของพวกเขาว่า Tamaziɣt ชื่อ Tamaziɣt กำลังถูกใช้มากขึ้นโดยชาวเบอร์เบอร์ที่มีการศึกษาเพื่ออ้างถึงภาษาเบอร์เบอร์ที่เป็นลายลักษณ์อักษร และแม้แต่กับชาวเบอร์เบอร์โดยรวม รวมถึงทูอาเร็กด้วย

ในปี 2544 "เบอร์เบอร์" กลายเป็นภาษาประจำชาติตามรัฐธรรมนูญของแอลจีเรีย และในปี 2554 "เบอร์เบอร์" กลายเป็นภาษาทางการตามรัฐธรรมนูญของโมร็อกโก ในปี 2016 "เบอร์เบอร์" กลายเป็นภาษาทางการตามรัฐธรรมนูญของแอลจีเรียควบคู่ไปกับภาษาอาหรับ