குவாலியர் கோட்டையின் கட்டுமானத்தின் சரியான காலம் உறுதியாக தெரியவில்லை..[1] ஒரு உள்ளூர் புராணத்தின் படி, இந்த கோட்டை கி.பி 3 இல் சூரஜ் சென் என்ற உள்ளூர் மன்னரால் கட்டப்பட்டது. அவர் தொழுநோயால் பாதிக்கப்பட்டு குணமடைந்தார். குவாலிபா என்ற முனிவர் அவருக்கு ஒரு புனித குளத்திலிருந்து தண்ணீரை வழங்கினார், அது இப்போது கோட்டைக்குள் உள்ளது. நன்றியுள்ள மன்னர் ஒரு கோட்டையைக் கட்டினார், கோட்டைக்கு முனிவரின் பெயரைக் கொடுத்தார். முனிவர் மன்னனுக்கு பால் ("பாதுகாவலர்") என்ற பட்டத்தை வழங்கினார், மேலும் அவர்கள் இந்த பட்டத்தை தாங்கும் வரை கோட்டை அவரது குடும்பத்தின் வசம் இருக்கும் என்று அவரிடம் கூறினார். சூரஜ் சென் பாலின் 83 சந்ததியினர் கோட்டையை கட்டுப்படுத்தினர், ஆனால் 84 வது, தேஜ் கரண் என்ற மன்னன் இதை இழந்தார்.[2]

இப்போது கோட்டை வளாகத்தில் உள்ள கல்வெட்டுகள் மற்றும் நினைவுச்சின்னங்கள் 6 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் இருந்திருக்கலாம் என்பதைக் குறிக்கின்றன. [1] குவாலியர் கல்வெட்டு 6 ஆம் நூற்றாண்டில் ஹுணப் பேரரசர் மிகிரகுலனின் காலத்தில் கட்டப்பட்ட சூரிய கோவிலை விவரிக்கிறது. இப்போது கோட்டைக்குள் அமைந்துள்ள தெலி கா மந்திர், கூர்ஜர-பிரதிகாரப் பேரரசரர்களால் 9 ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டது.[2]

வரலாற்று பதிவுகளில் முதன்முதலில் குறிப்பிடப்பட்ட இந்த கோட்டை 10 ஆம் நூற்றாண்டில் நிச்சயமாக இருந்தது. இந்த நேரத்தில் கச்சபகதாக்கள் கோட்டையை கட்டுப்படுத்தினர், அநேகமாக சந்தேலர்களின் நிலப்பிரபுக்களாக இருந்திருக்கலாம்.[3] 11 ஆம் நூற்றாண்டு முதல், முஸ்லீம் வம்சங்கள் கோட்டையை பல முறை தாக்கின. பொ.ச. 1022 இல், கசினியின் மகுமூது நான்கு நாட்கள் கோட்டையை முற்றுகையிட்டார். தபகாத்-இ-அக்பரி கருத்துப்படி, அவர் 35 யானைகளுக்கு அஞ்சலி செலுத்துவதற்கு முற்றுகையை நீக்கிவிட்டார்.[4] பின்னர் தில்லி சுல்தானகத்தின் ஆட்சியாளரான கோரி அரசமரபு வழிவந்த குத்புத்தீன் ஐபக் 1196 இல் நீண்ட முற்றுகைக்குப் பிறகு கோட்டையைக் கைப்பற்றினார். கி.பி 1232 இல் சம்சுத்தீன் இல்த்துத்மிசு மீண்டும் கைப்பற்றப்படுவதற்கு முன்னர் டெல்லி சுல்தானகம் ஒரு குறுகிய காலத்திற்கு கோட்டையை இழந்தது. [2]