Jako pierwszy Kamczatkę opisał Władimir Atłasow w 1701 na podstawie swoich wypraw z lat 1697–1699. W 1770 przebywał na niej Maurycy Beniowski. W latach 1795–1796 przebywał tam na zesłaniu po insurekcji kościuszkowskiej Józef Kopeć, opis Niższej Kamczatki, ludów ją zamieszkujących i ich obyczajów zamieścił w swoim „Dzienniku Podróży”. W 1914 roku na Kamczatce zaczęły powstawać wylęgarnie łososia, głównego źródła utrzymania mieszkańców tego regionu[1]. Na terenie Półwyspu Kamczackiego Związek Radziecki posiadał jeden ze swoich licznych poligonów atomowych. Mieści się tu jeden z poligonów, który jest celem dla rosyjskich rakiet strategicznych w czasie przeprowadzania ich testów (np. Topol i Topol-M – w kodzie NATO: SS-25 i SS-27, czy rakiet balistycznych wystrzeliwanych z okrętów podwodnych). Znajdują się tu ważne strategiczne bazy wojskowe, kiedyś radzieckie, dziś rosyjskie.

16 października 1737 i 4 listopada 1952 Kamczatkę nawiedziły dwa trzęsienia ziemi o sile odpowiednio 9.3 i 9.0 w skali Richtera. W obu przypadkach skutkiem kataklizmu była fala tsunami[2][3].