Gmach promocji przemysłu prefektury Hiroszima przed 1945 rokiem

Budynek zaprojektowany jako centrum wystawowe w celu promocji przemysłu prefektury Hiroszima[1] – przez czeskiego architekta Jana Letzla (1880–1925) – został ukończony w 1915 roku[2]. Pięciopiętrowy secesyjny gmach z charakterystyczną 25-metrową kopułą stanął nad brzegiem rzeki Motoyasu w ruchliwej dzielnicy handlowej[1]. W centrum wystawiano obiekty związane z przemysłem[1], prace rzemieślników z różnych regionów Japonii[2], a także dzieła sztuki[1].

Eksplozja po zrzuceniu bomby atomowej 6 sierpnia 1945 miała miejsce w bezpośredniej bliskości hali. Hipocentrum znajdowało się ok. 150 m od niej[3] . Prawie wszystkie budynki w promieniu dwóch kilometrów od hipocentrum zostały zrównane z ziemią[1]. Centrum to jedyny tak blisko położony budynek, który nie uległ całkowitemu zniszczeniu[4] . Wskutek eksplozji zawaliła się większość ścian, a z kopuły ostał się jej żelazny szkielet[2]. Zrujnowany gmach często nazywany jest także Kopułą Bomby Atomowej (jap. 原爆ドーム Genbaku Dōmu)[3] .

W 1949 roku japoński architekt Kenzō Tange (1913–2005) wygrał konkurs na projekt Park Pamięci Pokoju w Hiroszimie, w którym ruiny odgrywały pierwszoplanową rolę[5]. Zostały zabezpieczone w stanie, w jakim znajdowały się po wybuchu[3] . W latach 1951–1955 roku wybudowano Muzeum Pamięci w Hiroszimie[6], a cały projekt ukończono w 1964 roku[3] .

W 1966 roku rada miasta Hiroszimy uchwaliła rezolucję o zachowaniu ruin po wsze czasy[3] . Pierwsze prace konserwacyjne przeprowadzono w latach 60. XX w., kolejne w latach 90.[7]

W 1996 roku Pomnik Pokoju został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO[4] .