Jacques Majorelle przyjechał do Maroka w 1917 roku, gdy został zdemobilizowany z wojska z powodu problemów zdrowotnych. Po krótkim pobycie w Casablance wyjechał do Marrakeszu, który zauroczył go żywymi kolorami i życiem ulicznym. Po podróży po Afryce Północnej i basenie Morza Śródziemnego podjął decyzję o zamieszkaniu na stałe w Marrakeszu. W 1919 roku ożenił się z Andrée Longueville i razem zamieszkali w Afryce. W 1923 roku kupił działkę w Marrakeszu i zbudował na niej dom w stylu mauretańskim oraz warsztaty, w których wytwarzał galanterię skórzaną, malowane meble i inne wyroby rzemieślnicze. W 1931 roku zamówił u architekta Paula Sinoira projekt kubistycznej willi, która została zbudowana obok domu w stylu mauretańskim. W 1937 roku pomalował ją na jaskrawe kolory, wśród których dominuje niebieski nazywany bleu Majorelle[1]. Stopniowo powiększał posiadłość dokupując ziemię. Wokół rezydencji stworzył ogród, który otrzymał nazwę Jardins Majorelle (Ogród Majorelle). Ogród, który rozwijał przez prawie 40 lat stał się dziełem jego życia. Ponieważ jego utrzymanie było kosztowne, w 1947 roku Majorelle udostępnił go za opłatą publiczności. W 1956 roku rozwiódł się, a w 1961 roku po wypadku samochodowym, z powodu braku środków sprzedał część posiadłości. Po jego śmierci w 1962 roku pozbawiony opieki ogród niszczał. Chociaż projektanci mody Yves Saint-Laurent i Pierre Bergé odkryli go 4 lata po śmierci Majorelle, na zakup zdecydowali się dopiero w 1980 roku, gdy groziło mu zniszczenie i budowa w tym miejscu hotelu[2]. Zmienili nazwę willi na Villa Oasis i zaopiekowali się ogrodem[3]. Podczas otwarcia Muzeum Berberów w 2011 roku ówczesny minister kultury Francji Frédéric Mitterrand umieścił na budynku Willi Oasis tablicę informującą, że budynek otrzymał znak Maison des Illustres. Oznacza to, że jest to miejsce związane z osobą ważną dla Francji. Było to pierwsze miejsce poza terytorium tego kraju, któremu przyznano to wyróżnienie[4].