Türk halkları ( Ludy tureckie )

Ludy tureckie, ludy turkijskie (także turańskie, turskie, turkskie) – rodzina ludów wspólnego pochodzenia i kultury, posługujących się językami turkijskiej rodziny językowej. Zamieszkują rozległe terytoria ciągnące się pasem od Azji Mniejszej przez Kaukaz, Azję Środkową i południową Syberię (pas ten ogólnie pokrywa się z Wielkim Stepem) aż niemal po Czukotkę oraz liczne izolowane terytoria w Europie wschodniej, na Bliskim Wschodzie i w Chinach. Ludy tureckie liczą dziś około 150 milionów ludzi.

Kolebki ludów tureckich należy szukać w połowie VI wieku n.e. w Ałtaju, skąd ludy tureckie podjęły intensywną ekspansję, głównie na zachód, trwale zasiedlając kolejne tereny aż po bramy Europy. W średniowieczu ludy tureckie tworzyły liczne państwa, nieraz o ogromnych rozmiarach i mocarstwowym charakterze, które jednak po upadku dominacji koczowników w czasach nowożytnych zostały rozbite przez sąsiednie potęgi o ludności osiadłej – Chiny, Rosję. Wyjątkiem było imperium Turków Osmańskich, które jako potęga polityczna i militarna przetrwało 700 lat do początku XX wieku, obejmując w szczytowym punkcie rozwoju nie tylko cały Bliski Wschód, lecz również znaczne tereny Europy i północnej Afryki. Te jednak nie uległy trwałej turkizacji.