Historia rozgrywek zaczyna się za czasów imperium Hunnu albo Hunów, kiedy polowania i inne czynności były jeszcze prymitywne. Pierwsze wzmianki o Naadamie w obecnym kształcie pochodzą z czasów Czyngis-chana, gdy urządzano konkurs sprawności wojowników, a jednocześnie szamanistyczne obrzędy dedykowane duchom. Urządzano je także, by okazać radość po zwycięskiej bitwie[1]. Choć rozgrywki utraciły nieco z pierwotnej żywiołowości i atrakcyjności w związku z przeniesieniem stolicy do Pekinu, a zwłaszcza później, po rozpadzie imperium mongolskiego, nadal były mocno związane z kulturą Mongołów. Po rozpowszechnieniu się w Mongolii lamaizmu (XVI w.), Naadam towarzyszył świętu lamajskiemu. W XVII w. mongolskie plemiona spotkały się nad jeziorem Szireet Cagaan na Danszig Naadam – Naadam Siedmiu Chorągwi – połączony z buddyjskimi obrzędami religijnymi. Te ostatnie przestały być odprawiane od roku 1921, czyli od rewolucji komunistycznej. Później ówczesny przywódca mongolski Suche Bator nakazał od roku 1922 przeprowadzanie festiwalu Naadam w dniach 11–13 lipca, w rocznicę wybuchu rewolucji z 1921 roku i ta data obowiązuje do dziś.

Poza Mongolią, święto Naadam obchodzi się także w Mongolii Wewnętrznej i w Tuwie (15 sierpnia).