Pierwszy klasztor założono prawdopodobnie w 1192. Fundatorami i głównymi organizatorami obecnego klasztoru byli: ówczesny archimandryta – syn władcy serbskiego i księżniczki bizantyjskiej – św. Antoni (I połowa XV w.) oraz św. Filoteusz, który w 1545 rozbudował stary katolikon św. Stefana, dodał szereg budynków mieszkalnych (z celami dla mnichów) i gospodarczych. W 1798 wzniesiono katolikon św. Charalambosa. Pierwsza połowa XX w. była dla monastyru okresem upadku. W czasie II wojny światowej został zbombardowany przez hitlerowców. W 1961 przejęły go siostry zakonne, które zadbały o ocalałe dziedzictwo. W 2008 klasztor zamieszkiwało dwadzieścia osiem zakonnic, które zajęły się m.in. rejestracją i konserwacją zdeponowanych tu starych ksiąg z kilku klasztorów oraz prowadzą sklepik z pamiątkami i dewocjonaliami.

W 1333 klasztor gościł cesarza bizantyjskiego Andronika Paleologa. Wizyta wywarła na nim na tyle głębokie wrażenie, że hojnie obdarował klasztor. Innym darczyńcą był władca Wołoszczyzny Jan Vladislavos, który zapisał klasztorowi grunty w swoim kraju oraz cenne relikwie Jana Chrzciciela i Krzyża Świętego.