Menorca sota domini britànic

Minorka pod panowaniem brytyjskim to okres prawie stu lat — xviii— historii Minorki, podczas którego wyspa archipelag Balearów był pod zwierzchnictwem Wielkiej Brytanii, od czasu jego podboju w 1708 roku przez eskadrę angielsko-holenderską w środku wojny o sukcesję hiszpańską - i który na mocy traktatu z Utrechtu z 1713 roku przeszedł pod zwierzchnictwo brytyjskie, a także Gibraltar — do traktatu w Amiens z 1802 r., w którym powróciła pod zwierzchnictwo monarchii hiszpańskiej, z wyjątkiem wojny siedmioletniej (1756-1763), która była okupowana przez Francuzów. W 1756 roku francuska flota admirała Glassionaire'a pokonała flotę Anglika Johna Binga – którego Admiralicja Brytyjska poddała radzie wojennej za tchórzostwo i został rozstrzelany – co pozwoliło na desant wojsk francuskich pod dowództwem księcia Richelieu, który okupował wyspę. Po pokoju paryskim, który zakończył wojnę siedmioletnią, Minorka powróciła pod władzę brytyjską (González-Arnao). a między 1782 a 1798, kiedy czasowo powrócił do hiszpańskiej suwerenności. W sierpniu 1781 r., ponownie w stanie wojny z Anglią, francusko-hiszpańska flota dowodzona przez księcia Crillon zaatakowała Minorkę i po sześciomiesięcznym oblężeniu zdołała skapitulować 5 lutego 1782 r. Minorka pozostawała pod zwierzchnictwem Hiszpanii przez kolejne szesnaście lat (González-Arnao).