Leukada (starogr. Λευκάς, nowogr. Λευκάδα, również Leukas, Lefkada, Lefkas, dawniej wł. Santa Maura) – wyspa na Morzu Jońskim u zachodnich wybrzeży Grecji, wchodząca w skład archipelagu Wysp Jońskich. Nazwę zawdzięcza bieli miejscowych skał (gr. lefkos – biały).
Należy do administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Wyspy Jońskie, do jednostki regionalnej Leukada, w gminie Leukada. Główną miejscowością jest Leukada.
Zasiedlona w drugiej połowie II tysiąclecia p.n.e. przez Achajów, w VII wieku p.n.e. skolonizowana przez Koryntian – z tego okresu pochodzi świątynia Apollina na przylądku Dukato. W starożytności wyspa znana była z tej świątyni oraz skały, z której do morza strącano zbrodniarzy. Według legendy z tzw. Białej Skały rzuciła się grecka poetka Safona.
Od IV wieku p.n.e. uzależniona od Macedonii, na początku II wieku p.n.e. pod władzą Rzymian, później w składzie cesarstwa wschodniorzymskiego (bizantyjskiego). W XIV w. zajęta i ufortyfikowana przez Wenecjan jako Santa Maura, w 1479 r. zdobyta przez osmańskich Turków, później ponownie opanowana przez Wenecjan, których w 1797 r. usunęli Francuzi. W latach 1800–1807 była częścią Republiki Siedmiu Wysp (tzw. Heptanezu), od 1810 r. wraz z innymi Wyspami Jońskimi stanowiła protektorat brytyjski. Do Grecji została przyłączona w 1864 r.
Dodaj komentarz