Brzegi Jeziora Genewskiego na terenie obecnej Lozanny zamieszkiwane były czasowo w okresie mezolitu 9500–5000 lat p.n.e. przez nomadyczną ludność zbieracko-łowiecką[1]. W okresie neolitu 5500–2200 lat p.n.e. obszar został zasiedlony przez ludność rolniczą[1]. Ślady pierwszego osadnictwa pochodzą z 4000 p.n.e.[1] W Lutry znajdują się pozostałości po dwóch neolitycznych cmentarzyskach oraz prehistoryczne głazy[1].

Region był zamieszkany nieprzerwanie od okresu cesarstwa rzymskiego[1]. Dalszy rozwój Lavaux przypadł na XI wiek w okresie ekspansji biskupstwa w Lozannie, które uzyskało w 1079 roku Lutry, Chexbres i Corsier-sur Vevey[2]. W okresie tym w regionie powstały klasztory benedyktynów i cystersów[3].

Po révolution vaudoise w 1798 roku, w regionie doszło do zmian własnościowych i administracyjnych. Cześć posiadłości została znacjonalizowana, a następnie sprywatyzowana[4]. Region został podzielony na dwa dystrykty, a parafie zostały przekształcone w gminy[4]. Po tym jak w 1803 roku Lozanna stała się stolicą nowo utworzonego kantonu Vaud, przystępując do Federacji Szwajcarskiej (niem. Schweizerische Eidgenossenschaft), w regionie rozpoczęto modernizację rolnictwa – terasy zracjonalizowano i otoczono nowymi, wyższymi murami oraz wbudowano nowy system odwadniający[5].

Od końca XIX wieku postępująca urbanizacja i industrializacja zaczęły zagrażać winnicom w Lavaux[4]. W 1977 roku dzięki inicjatywie Franza Webera „Rettet das Lavaux” mieszkańcy kantonu Vaud wypowiedzieli się w lokalnym referendum za objęciem regionu Lavaux ochroną umocowaną prawnie w konstytucji kantonu (1979)[4][6]. Inicjatywa ta miała kolejną odsłonę w latach 2003–2005, by również w nowej konstytucji kantonu z 2003 roku znalazło się postanowienie o ochronie Lavaux – postanowienie to zostało zaakceptowane w referendum w 2005 roku[7]. W 2014 roku kolejna propozycja Webera – o absolutnej ochronie regionu, co wiązałoby się z bardzo restrykcyjnym prawem budowlanym – nie znalazła akceptacji mieszkańców i została odrzucona w referendum[8].