Hua Shan (chiń. upr. 华山; chiń. trad. 華山; pinyin: Huà Shān) – góra w prowincji Shaanxi, w Chinach, leżąca ok. 100 km na wschód od miasta Xi’an, w pobliżu miasta Huayin. Zaliczana jest do pięciu wielkich gór taoizmu i od wieków ma duże znaczenie religijne. Góra ma pięć głównych szczytów, z których największy – Szczyt Południowy – ma 2160 m n.p.m.
Hua Shan (chiń. upr. 华山; chiń. trad. 華山; pinyin: Huà Shān) – góra w prowincji Shaanxi, w Chinach, leżąca ok. 100 km na wschód od miasta Xi’an, w pobliżu miasta Huayin. Zaliczana jest do pięciu wielkich gór taoizmu i od wieków ma duże znaczenie religijne. Góra ma pięć głównych szczytów, z których największy – Szczyt Południowy – ma 2160 m n.p.m.
Już w II w. p.n.e., u podnóża Szczytu Południowego znajdowała się taoistyczna świątynia. Wyznawcy taoizmu wierzyli, że w górze mieszka bóg podziemia. Świątynia była często wykorzystywana do duchowych kontaktów z bogiem i jego podwładnymi. W przeciwieństwie do góry Tai Shan, która stała się popularnym miejscem pielgrzymek, Hua Shan była mało znana w państwie i odwiedzali ją jedynie miejscowi pielgrzymi[1]. Hua Shan była ważnym miejscem dla osób poszukujących nieśmiertelności, gdyż rzekomo można było na niej znaleźć silne lekarstwa. Kou Qianzhi (365–448), założyciel Północnej Szkoły Niebiańskich Mistrzów, doznał na górze objawień, podobnie jak Chen Tuan (906–989), który zamieszkiwał górę, oczekując zyskania nieśmiertelności. Około roku 1230, świątynie przeszły w ręce taoistycznej Szkoły Doskonałego Objawienia[2]. W 1998 roku przekazano wszystkie budynki sakralne Chińskiemu Towarzystwu Taoistycznemu, aby chronić środowisko, gdyż obecność mnichów i mniszek odstrasza nielegalnych drwali i kłusowników[3].
Dodaj komentarz