Hạ Long (Vịnh Hạ Long ) – zatoka w północnej części Wietnamu, odnoga Zatoki Tonkińskiej, leżąca w pobliżu miasta Hạ Long (ok. 164 km na południowy wschód od Hanoi). Zajmuje powierzchnię 1500 km², na której rozsianych jest ok. 1900 skalistych wysp i wysepek. Większość wysp ma formę wapiennych słupów wyłaniających się wysoko ponad powierzchnię wody. Wapienne podłoże sprzyja powstawaniu licznych jaskiń i grot. W rosnących tu lasach deszczowych występuje duża różnorodność świata zwierzęcego i roślinnego. W 1962 wietnamskie Ministerstwo Kultury, Sportu i Turystyki ustanowiło zatokę „pomnikiem krajobrazowym”. W 1994 UNESCO umieściło ją na swojej Liście Światowego Dziedzictwa.
Na obszarze zatoki mieszczą się stanowiska archeologiczne datowane na okres 25 000-3000 lat wstecz. W Giáp Khẩu odkryto pozostałości po kulturze Hoà Bình, istniejącej tu 10 tys. lat temu. Miejsca takie jak: Tuần Châu, Ngọc Vừng, Cái Đám, Đông Naim i Cát Bà obfitują w liczne znaleziska z okresu neolitu i razem tworzą obszar nazywany niekiedy „kulturą Hạ Long”. Miasto Hạ Long było ważnym portem na szlaku handlowym pomiędzy Chinami, Japonią a krajami Azji Południowo-Wschodniej. Miały tu miejsce trzy słynne bitwy z chińskimi i mongolskimi najeźdźcami.
Dodaj komentarz