Budowla powstała w 1405 roku w Samarkandzie[1] na polecenie Timura Chromego[2] po tragicznej śmierci jego prawnuka Muhammada Sultana Mirzy(inne języki) w 1403 roku[3]. Budowniczym mauzoleum był Mohammed, syn Mahmuda z Isfahanu[1]. Po śmierci Timura w 1405 roku jego zwłoki zostały przewiezione do Samarkandy i pochowane w Gur-i Mir[4][5]. W narożnikach dziedzińca pochowano krewnych Timura[1]. Wewnątrz spoczywa m.in. syn Timura, Szahruch[6] i jego wnuk Uług Beg[7], który utworzył wschodnie wejście do mauzoleum w 1425 roku, gdyż uznał, że poprzednie wejście od północy, od strony grobu Sayyida Baraki(inne języki) jest pozbawione szacunku do zmarłego[8].

Podczas rosyjskiej okupacji Uzbekistanu w 1868 roku skradziono drzwi do mauzoleum, jedne znajdują się w Londynie, drugie w Ermitażu, a trzecie posiada Państwowe Muzeum Historii Uzbekistanu[8].

Grób Timura otwarto w nocy z 20 na 21 czerwca 1941 roku[9] (według anegdoty datę przekładano z uwagi na groźbę wyrytą na grobie, ostatecznie dzień po otwarciu grobu nastąpił atak Niemiec na ZSRR[9]), dzięki czemu antropolog Michaił Gierasimow odtworzył wygląd twarzy władcy[9].

W latach 1994–1996 przeprowadzono rewitalizację i częściową rekonstrukcję budowli[8].