Miasto Garachico wraz ze swoim portem założone zostało przez genueńskiego bankiera Krzysztofa de Ponte po podbiciu Teneryfy w 1496 roku. Na przestrzeni XVI i XVII wieku Garachico przekształciło się w główny port wyspy. Wypływały z niego statki załadowane winem i cukrem, przewożąc towary do Ameryki i Europy, co spowodowało rozwój ekonomiczny ludności Garachico. W przeszłości był to port komplementarny, który przede wszystkim stanowił łącznik pomiędzy portami o większym znaczeniu: Villa Apurón (dziś: Santa Cruz de La Palma), Santa Cruz de Tenerife i Puerto de Las Palmas, a Półwyspem Iberyjskim i Ameryką.

W 1646 roku doszło do osunięcia się ziemi, w wyniku którego zginęło ok. 100 osób, a 40 statków zostało zatopionych. 5 maja 1706 roku wybuch wulkanu Trevejo, zwanego także Czarnymi Piaskami (Arenas Negras), zakończył złoty okres w historii miasta. O świcie, siedem warstw lawy spłynęło po zboczu Garachico, równając z ziemią i grzebiąc znaczną część miasta, a przede wszystkim port, który został praktycznie całkowicie zniszczony. Pomimo tego, nie było ofiar śmiertelnych. Po tej katastrofie naturalnej, statki handlowe zaczęły korzystać z portu w Puerto de la Cruz, a Garachico pozostało zaledwie małym portem dla rybaków. Warstwa lawy, która dotarła do morza sprawiła, że okręg powiększył swoje terytorium o powstałe skupisko naturalnych basenów, znane jako El Caletón. Z Garachico pochodziła rodzina słynnego wenezuelskiego libertadora bojownika o wolność Simona Bolivara. Na jednym z placów w Garachico postawiono pomnik byłego naczelnika i prezydenta Wenezueli.