Festiwal Śniegu w Sapporo po raz pierwszy zorganizowano w 1950 roku. Został on zainspirowany:

„śnieżnymi rękodziełami” jednej ze szkół podstawowych w Otaru; lodowym karnawałem odbywającym się nad stawem w parku Nakajima w Sapporo; „bitwą śnieżną” w jednym z gimnazjów, w Sapporo; sześcioma śnieżnymi rzeźbami wykonanymi przez uczniów szkół średnich w parku Ōdori (Ōdōri Kōen); po raz pierwszy zorganizowano wówczas tańce na placu i wyścigi psów[1].

Mimo niskich oczekiwań na wydarzeniu w 1950 roku pojawiło się ponad 50 tysięcy osób, a wraz z upływem lat festiwal śniegu stał się znany jako sezonowa impreza organizowana każdej zimy przez mieszkańców miasta. W 1953 roku po raz pierwszy wykonano 15-metrową rzeźbę śnieżną „Wniebowstąpienie”[2].

Stopniowo festiwal rozrastał się i zyskiwał międzynarodową sławę między innymi dzięki wsparciu żołnierzy Japońskich Sił Samoobrony w tworzeniu największych monumentów. Obecnie rzeźby tworzą także przedstawiciele firm i stowarzyszeń oraz grupy ochotników[2].

W 1959 roku impreza zgromadziła 2,5 tys. śnieżnych rzeźbiarzy. Wówczas też po raz pierwszy wydarzenie zostało zaprezentowane w stacjach telewizyjnych i artykułach prasowych. Powołano Komitet Wykonawczy Festiwalu Śniegu w Sapporo[2][1].

W 1963 roku festiwal śniegu odbył się na terenie Makomanai należącym do Japońskich Sił Samoobrony. Było to drugie miejsce uznane w 1965 roku jako oficjalne[1].

W roku 1974 pojawiły się skutki światowego kryzysu naftowego. Nie można było kupić benzyny do małych ciężarówek wykorzystywanych do ugniatania, utwardzania miękkiego śniegu. Aby utrzymać śnieżne posągi w pozycji stojącej, użyto beczek po oleju jako rdzeni. W tym samym roku zorganizowano pierwszy międzynarodowy konkurs rzeźby ze śniegu, a w następnych latach rozszerzono udział uczestników ze świata i wprowadzono podział na rzeźby krajowe i międzynarodowe[2].

W 1983 roku dzielnica rozrywki Susukino została wybrana jako trzecia lokalizacja festiwalu pod nazwą „Susukino Ice Festival”. Zasłynęła ona spektakularnymi pokazami oświetlonych rzeźb ze śniegu, zapoczątkowując nowy wymiar festiwalu[2][1].

W latach 1990–1993 park Nakajima stał się czwartym miejscem festiwalu, a w 1996 organizatorzy rozpoczęli rozsyłanie informacji przez internet. Zapraszano uczniów szkół z całej Japonii i zagranicy do zgłaszania pomysłów na śnieżne rzeźby. W 2005 roku w lokalizacji Makomanai zakończono 40-letnią historię i w następnym roku otwarto „Satorando” (Satoland), ale w 2009 zmieniono ją na tereny wokół hali „Tsudome” (Tsudōmu, Sapporo Community Dome, wielofunkcyjna hala w dzielnicy Higashi)[2][1].