Faetar language

Faetar, w pełni znany jako Faetar-Cigliàje (włoski: Faetano-Cellese) to język francusko-prowansalski używany w dwóch małych społecznościach we włoskiej miejscowości Foggia: Faeto i Celle di San Vito, a także społeczności emigracyjne w Ontario w Kanadzie (głównie Toronto i Brantford).

Chociaż Faetar ma wiele podobieństw z innymi odmianami francusko-prowansalskiego, a także włoskiego, różni się od obu. Ponieważ Faeto i Celle di San Vito zostały odizolowane od reszty Włoch przez góry Daunian, a także ze względu na wpływ dialektów irpińskich (używanych w prawie wszystkich sąsiednich wioskach), Faetar ewoluował i zmieniał się na przestrzeni wieków w odrębny język.

Po dużej fali emigracji z Włoch po II wojnie światowej wielu Faetano i Cellese osiedliło się w Ameryce Północnej; ze stosunkowo dużą grupą emigrującą do Toronto w Kanadzie. Język był badany zarówno w rodzimych Włoszech, jak iw Toronto, ze względu na niewielką liczbę użytkowników, unikalną mieszankę cech włoskich i francusko-prowansalskich oraz zmiany spowodowane kontaktem językowym.

Chociaż nie ma odrębnego kodu językowego od francusko-prowansalskiego, jest wymieniony przez UNESCO jako „zdecydowanie zagrożony”.