W 1122 roku Alfons I Waleczny założył Bractwo Belchite w celu obrony granicy. W czasie podboju napoleońskiego została stoczona bitwa pod Belchite[1], w które brał udział m.in. 2 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej[2].

Belchite jest znane za sprawą położonych w pobliżu współczesnego miasta ruin starego miasta. W czasie wojny domowej miała w okolicy miasta miejsce bitwa pod Belchite, która toczyła się od 24 sierpnia do 7 września 1937 roku. Bitwa była jednym ze starć w ramach zakończonej niepowodzeniem ofensywy Armii Republikańskiej na Saragossę. Republikanie natrafili w Belchite na zaciekły opór[3] nacjonalistów. W wyniku walk republikanie zdobyli Belchite, ale już w następnym roku kontrofensywa nacjonalistów i kolejna bitwa wyparły ich z miasta[4], które w toku walk zostało całkowicie zniszczone. Po wojnie odbudowano je w pewnej odległości od ruin, które zachowano w stanie naturalnym. Obecnie zachowały się w gruzowisku starego Belchite nienaruszone szkielety budynków[3].

Wśród ruin starego miasta dominują sylwetki osiemnastowiecznych, barokowych kościoła św. Augustyna, z zachowaną konstrukcją dachu, płaskorzeźbami i wykończeniami naw i kolumn, kościoła św. Marcina z Tours, z zachowanymi resztkami malowideł, i piętnastowiecznej, mauretańskiej wieży zegarowej[3].