România

Roemenië
Europeana EU - CC BY 2.0 T.Voekler - CC BY-SA 3.0 Alex Moise - CC BY-SA 3.0 ro Herczeg László - CC BY-SA 3.0 Mihai Petre - CC BY-SA 3.0 ro No machine-readable author provided. Kafka~commonswiki assumed (based on copyright claims). - Public domain Diana Popescu - CC BY-SA 3.0 ro Țetcu Mircea Rareș - CC BY-SA 4.0 Diana Popescu, uploaded by Utilizator:Dv popescu at ro.wikipedia - CC BY-SA 3.0 ro Cezar Suceveanu. Original uploader was Cezarika1 at ro.wikipedia - CC BY 2.5 Zamolx - Public domain Pudelek - CC BY-SA 4.0 Horia Varlan from Bucharest, Romania - CC BY 2.0 Paszczur01 - CC BY-SA 3.0 ro Gabi Agu - CC BY 2.0 Țetcu Mircea Rareș - CC BY-SA 4.0 No machine-readable author provided. Kafka~commonswiki assumed (based on copyright claims). - Public domain Alex Moise - CC BY-SA 3.0 ro Marion H. T. - CC0 Happyblissy - CC BY-SA 4.0 Kiki Vasilescu - CC BY-SA 4.0 Otto Schemmel - Public domain Țetcu Mircea Rareș - CC BY-SA 4.0 Mihai Petre - CC BY-SA 3.0 ro Andrei Stroe - CC BY-SA 3.0 ro No machine-readable author provided. Kafka~commonswiki assumed (based on copyright claims). - Public domain Maria Lupan - CC BY-SA 4.0 Țetcu Mircea Rareș - CC BY-SA 4.0 Alexandru Baboș - CC BY-SA 3.0 ro Djphazer - CC BY-SA 3.0 ro No machine-readable author provided. Kafka~commonswiki assumed (based on copyright claims). - Public domain Otto Schemmel - Public domain No machine-readable author provided. Kafka~commonswiki assumed (based on copyright claims). - Public domain Andrei Stroe - CC BY-SA 2.5 Asybaris01 - CC BY-SA 4.0 Paraschiv Alexandru - CC BY-SA 3.0 ro Țetcu Mircea Rareș - CC BY-SA 3.0 ro Andrei Stroe - CC BY 3.0 Bogdan Muraru - CC BY-SA 3.0 TiberiuSahlean - CC BY-SA 3.0 ro Leontin l - CC BY-SA 4.0 No machine-readable author provided. Kafka~commonswiki assumed (based on copyright claims). - Public domain Neighbor's goat - CC BY-SA 3.0 ro No images

Context of Roemenië

Roemeniëuitspraak (info / uitleg)) (Roemeens: România; [romɨˈnia]) is een republiek in Zuidoost-Europa grenzend aan de Zwarte Zee, Bulgarije, Servië, Oekraïne, Hongarije en Moldavië. Op die laatste twee na is het Romaanse Roemenië omringd door Slavische landen. Het land kent veel culturen, talen en religies die onderling beïnvloed zijn. Het landklimaat (koude winters en warme zomers) en de bergketen de Karpaten zorgen voor diverse landschappen met ongerepte natuur, oerbossen en vlaktes. Aan de Zwarte Zee zijn er brede zandstranden en een rivierdelta.

Op een grondgebied van 238.391 km² heeft Roemenië 21.302.893 (2020) inwoners. De hoofdstad Boekarest - in het interbellum Klein Parijs genoemd - is dé stad van Roemenië en een toeristische attractie. Tijdens het Sovjetregime nam Roemenië een aparte plaats in in het Oostblok en genoot het een relatief onafhankelijke buitenlandse politiek.

Roemenië is sinds 2004 l...Lees meer

Roemeniëuitspraak (info / uitleg)) (Roemeens: România; [romɨˈnia]) is een republiek in Zuidoost-Europa grenzend aan de Zwarte Zee, Bulgarije, Servië, Oekraïne, Hongarije en Moldavië. Op die laatste twee na is het Romaanse Roemenië omringd door Slavische landen. Het land kent veel culturen, talen en religies die onderling beïnvloed zijn. Het landklimaat (koude winters en warme zomers) en de bergketen de Karpaten zorgen voor diverse landschappen met ongerepte natuur, oerbossen en vlaktes. Aan de Zwarte Zee zijn er brede zandstranden en een rivierdelta.

Op een grondgebied van 238.391 km² heeft Roemenië 21.302.893 (2020) inwoners. De hoofdstad Boekarest - in het interbellum Klein Parijs genoemd - is dé stad van Roemenië en een toeristische attractie. Tijdens het Sovjetregime nam Roemenië een aparte plaats in in het Oostblok en genoot het een relatief onafhankelijke buitenlandse politiek.

Roemenië is sinds 2004 lid van de NAVO en sinds 2007 van de Europese Unie. Het heeft de op zes na grootste bevolking en is het op acht na grootste land van de EU. De Roemeense taal behoort tot de Romaanse talen en is verwant aan het Italiaans, Frans, Spaans en Portugees.

More about Roemenië

Basic information
  • Currency Roemeense leu
  • Naam in eigen taal România
  • Calling code +40
  • Internet domain .ro
  • Mains voltage 230V/50Hz
  • Democracy index 6.4
Population, Area & Driving side
  • Population 19053815
  • Gebied 238397
  • Driving side right
Historie
  •   Zie Geschiedenis van Roemenië voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
    Vlag van Roemenië  Roemenië in de geschiedenis Vlag van RoemeniëLees meer
      Zie Geschiedenis van Roemenië voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
    Vlag van Roemenië  Roemenië in de geschiedenis Vlag van Roemenië 

    Dacië (500 v. Chr-271 na Chr.)
    Vroege middeleeuwen (±330 - ±950)

    De drie vorstendommen

    Transsylvanië (896-1918)
    Walachije (10e eeuw-1862)
    Moldavië (10e eeuw-1862)

    Roemeense Vereniging (1859-1862)
    Vorstendom Roemenië (1862-1881)
    Koninkrijk Roemenië (1881-1947)
    Eerste Wereldoorlog (1913-1918)
    Groot-Roemenië (1920-1940)
    Tweede Wereldoorlog (1940-1945)

    Communisme (1945-1989)
    Volksrepubliek Roemenië (1945-1965)
    Socialistische Rep. Roemenië (1965-1989)
    Roemeense Revolutie (1989)

    Roemenië na de Revolutie
    Republiek Roemenië (1989-heden)

    Portaal  Portaalicoon   Roemenië
    Portaal  Portaalicoon   Geschiedenis Daciërs

    In 513 v.Chr. werden ten noorden van de Donau verscheidene stammen van de Geten verslagen door de Perzische keizer Darius de Grote tijdens zijn veldtocht tegen de Scythen (Herodotus IV.93). De Geten waren net als de Daciërs die in hetzelfde gebied woonden een Thracisch volk. Sommigen zien de Geto-Daciërs als een enkel volk.[1] Na een half millennium werden de Geto-Daciërs onder leiding van Decebalus verslagen door het Romeinse Rijk onder leiding van keizer Trajanus. Hij had tussen 101 en 106 na Chr. twee veldtochten nodig om hen te verslaan. Het gebied kreeg de status van Romeinse provincie met de naam Dacië (Dacia Traiana). De Zuil van Trajanus op het forum in Rome herinnert aan deze overwinning.

    De Gotische en Karpatische invasies tussen 238-269 (vanaf het begin van de Romeinse crisis van de derde eeuw tot aan de Slag bij Naissus) dwongen het Romeinse Rijk uiteindelijk om Dacia op te geven en de inwoners hiervan terug te trekken ten zuiden van de Donau in het voormalige Moesië. Deze nieuwe, beter te verdedigen Romeinse provincie kreeg de naam Dacia Aureliana en maakt tegenwoordig onderdeel uit van Servië en Bulgarije.[2]

    Dacië bereikte een hoogtepunt tijdens het bewind van Boerebista rond 80 v.Chr.

    Na de Romeinse overheersing
     
    Middeleeuws Sibiu

    Tussen 271 en 275 verlieten het Romeinse bestuur en het Romeinse leger het voormalige Dacië, waar de Goten waren binnengevallen. Zij leefden daar tot de vierde eeuw samen met de plaatselijke bevolking. Toen kwam er een nomadenvolk, de Hunnen. De Gepiden en Avaren bestuurden Transsylvanië tot de achtste eeuw, toen de Bulgaren Dacië aan hun rijk toevoegden en het bestuurden tot 1018. Transsylvanië was vanaf de stichting van het Hongaarse Koninkrijk in de tiende of elfde eeuw tot de zestiende eeuw Hongaars; toen werd het vorstendom Transsylvanië gevormd. Maar door de verwoestingen en financiële lasten werd de lokale bevolking niet beïnvloed door de migranten in hun manier van leven en hun cultuur. De Petsjenegen, Kumanen en Uzen bevonden zich ook op Roemeens terrein, dat bewijzen archeologische vondsten. De Roemeense vorstendommen Walachije (door Basarab I) en Moldavië (door de Maramureșaan Dragoș) werden gesticht tussen de dertiende en veertiende eeuw. In de Middeleeuwen leefden de Roemenen in twee verschillende en onafhankelijke Roemeense vorstendommen: Walachije (Roemeens: Țara Românească - Roemeens Land) en Moldavië (Roemeens: Moldova) maar ook in het door de Hongaren bestuurde Transsylvanië.

    Late Middeleeuwen

    In 1475 bracht Stefan de Grote van Moldavië (Ștefan cel Mare) de Turken in de Slag bij Vaslui een nederlaag toe. Ook andere heersers in de vijftiende eeuw zoals Vlad Țepeș (Vlad de Spietser), ook bekend als (Vlad Dracula, heerser van Walachije) en Johannes Hunyadi (Iancu de Hunedoara, heerser van Transsylvanië) streden tegen de Turken. Ondanks de overwinningen in de vijftiende eeuw kwamen Walachije en Moldavië eind vijftiende, begin zestiende eeuw onder suzereiniteit van het Ottomaanse Rijk (1476 - Walachije, 1514 - Moldavië). Als vazalstaten hadden ze complete interne autonomie en een zekere externe onafhankelijkheid, die ze eind achttiende eeuw volledig kwijtraakten. In 1812 annexeerde het Russische Rijk de oostelijke helft van Moldavië (hoewel Moldavië dit gedeeltelijk terugkreeg na het Verdrag van Parijs in 1856). In 1775 annexeerde Oostenrijk-Hongarije het noordelijke gedeelte van Boekovina (het noorden van Moldavië) en annexeerde het Ottomaanse Rijk het zuidoostelijke gedeelte van Moldavië, de Boedzjak (Roemeens: Bugeac).

     
    Brașov, een historische stad

    Een van de grootste Hongaarse koningen, Matthias Corvinus (in het Roemeens bekend als Matei Corvin, heerser tussen 1458-1490 - zijn vader was een Roemeen), was geboren in Transsylvanië en is geclaimd door de Roemenen vanwege zijn Roemeense vader, Johannes Hunyadi (Roemeens: Iancu de Hunedoara), maar is ook geclaimd door de Hongaren vanwege zijn Hongaarse moeder. Later in 1541, werd Transsylvanië officieel een multi-etnisch vorstendom, onder suzereiniteit van het Ottomaanse Rijk na de Slag bij Mohács.

    Het vroege moderne Roemenië
     
    De drie vorstendommen tijdens Michaël de Dappere, Mihai Viteazul

    Michaël de Dappere (Roemeens: Mihai Viteazul) (1558 - 9 augustus 1601) was heerser van Walachije (1593-1601), van Transsylvanië (1599-1600) en van Moldavië (1600). Tijdens zijn bewind werden zijn drie vorstendommen, die grotendeels bewoond waren door Roemenen, voor het eerst verenigd en bestuurd door één vorst. Hij geldt als een van de nationale helden van Roemenië.

    Aan het eind van de achttiende eeuw veroverde Oostenrijk-Hongarije Transsylvanië. Tijdens de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie (1867-1918) werden de Roemenen in Transsylvanië onderdrukt door de politiek van ‘magyarisatie’ door de Hongaarse overheid.

    Na eeuwen van Ottomaanse overheersing in Moldavië en Walachije begonnen ook de Roemenen daar zich steeds meer onderdrukt te voelen. Zo begon er in 1848 in Walachije een nationalistische revolutie onder leiding van Tudor Vladimirescu, die echter hardhandig werd neergeslagen. Walachije bleef onder Ottomaanse overheersing.

    Van Verenigde Prinsdommen naar Koninkrijk Roemenië
     
    Opening in Boekarest van de eerste Wetgevende Vergadering van de Verenigde Prinsdommen van Roemenië, (L'Illustration, 1862)

    Walachije en Moldavië verklaarden zich onafhankelijk van de Turken in 1859 en kozen dezelfde vorst (Domnitor), Alexander Johan Cuza (Roemeens: Alexandru Ioan Cuza), maar werden niet erkend door Frans Jozef I van Oostenrijk. Sultan Abdülaziz erkende deze staat op 23 december 1861, waarna Moldavië en Walachije op 24 januari 1862 formeel één werden als Verenigde Prinsdommen van Roemenië, ook wel genoemd Klein Roemenië, met als hoofdstad Boekarest.

    De toenemende autoritaire houding van Cuza leidde door toedoen van een grote coalitie van conservatieve en liberale radicalen in 1866 tot zijn val.[3]

    Op 26 maart 1866 werd Karel van Hohenzollern-Sigmaringen door de regering tot nieuwe vorst (Domnitor) van het land verkozen. Door de vertegenwoordiger van een erkende dynastie (Hohenzollern-Sigmaringen) aan de macht te brengen hoopte men net als de Grieken tegenwicht te bieden tegen de omringende staten die tot dan toe gewoon waren geweest het Roemeense grondgebied te overheersen. Rusland had al luid en duidelijk de separatistische tendensen in Moldavië gesteund door het organiseren van betogingen in Iasi, de hoofdstad van de toenmalige provincie Moldavië. Op 10 mei 1881 werd Karel als Carol I tot de eerste koning ('rege') van Roemenië gekroond.[4]

    Tijdens de Russisch-Turkse oorlog tussen 1877-1878 vocht Roemenië aan Russische zijde; in 1878 werd de onafhankelijke staat Roemenië officieel erkend door de Grootmachten tijdens het Congres van Berlijn. In ruil voor het afstaan van de drie zuidelijke districten van Bessarabië aan Rusland, die door Moldavië na de Krimoorlog in 1852 waren herwonnen, ontving Roemenië de Dobroedzja. In 1881 werd het vorstendom Roemenië opgeheven en kwam er een nieuw koninkrijk voor in de plaats; de vorst Carol I werd gekroond tot koning van Roemenië.

     
    Koninkrijk Roemenië na de Eerste Wereldoorlog en in het oranje de Moldavische ASSR
     
    Het Cultuurpaleis in Iași

    Tijdens de Tweede Balkanoorlog in 1913 verwierf Roemenië de zuidelijke Dobroedzja van Bulgarije bij het Verdrag van Boekarest.

    Na twee jaar neutraliteit in de Eerste Wereldoorlog verklaarde Roemenië de oorlog aan de Centralen. De Roemeense campagne eindigde in een ramp voor Roemenië; de Centralen bezetten een groot deel van het land en vernietigden een groot deel van het Roemeense leger in vier maanden tijd. Na de oorlog vielen onder andere het Russische Rijk en Oostenrijk-Hongarije, waarna Bessarabië (1917), Boekovina en Transsylvanië (1918) toegevoegd werden aan het Roemeense Koninkrijk. Het Verdrag van Trianon in 1920 zorgde ervoor dat ook de regio's Banaat, Crișana en Maramureș aan Roemenië werden toegevoegd. Het nieuwe Roemenië zou grenzen aan Joegoslavië, Hongarije, Tsjechoslowakije, Polen (Woiwodschap Stanisławów), de Sovjet-Unie en Bulgarije.

    Op 15 oktober 1922 werd koning Ferdinand (de neef van Carol I, koning van Roemenië sinds 1914) in Alba Iulia, in het hart van Transsylvanië, tot koning van het Complete-Roemenië gekroond.

    Roemenië tijdens de Tweede Wereldoorlog

    Vlak voor de Tweede Wereldoorlog, in 1939, werd Roemenië de grootste olieleverancier van Duitsland. In 1940 greep generaal Ion Antonescu met een staatsgreep de macht. Antonescu gedroeg zich als een dictator en werkte samen met de IJzeren Garde, een fascistische groep.

    Romania1941.png 

    Het noorden van Transsylvanië was door het tweede Weense scheidsgericht bij verdrag aan Hongarije toebedeeld. In 1940 werden het noorden van Boekovina, Bessarabië en het zuiden van de Dobroedzja bezet door Russische en Bulgaarse troepen. Carol II trad datzelfde jaar in paniek af en werd opgevolgd door de jonge Michael. De regering zocht hulp en sloot uiteindelijk aan bij nazi-Duitsland, Italië, Hongarije en Bulgarije, dus verklaarde Roemenië de oorlog aan de Russen en de geallieerden. In de voetsporen van de Duitsers heroverde Roemenië na Operatie Barbarossa Bessarabië en het noorden van Boekovina op de Sovjet-Unie, onder leiding van generaal Ion Antonescu. Roemenië ontving van nazi-Duitsland het gebied Transnistrië, een deel van het huidige Moldavië.

    Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde het regime van Antonescu, dat met nazi-Duitsland samenwerkte, een rol in de Holocaust; het regime onderdrukte en vermoordde vele Joden en in mindere mate ook Roma (zigeuners). Volgens een rapport dat in 2004 door een commissie onder leiding van Elie Wiesel werd vrijgegeven, waren de Roemeense autoriteiten een van de belangrijkste daders in de planning en uitvoering van de moord op 280.000 tot 380.000 Joden, hoofdzakelijk in de oostelijke en veroverde gebieden van Roemenië.[5]

    Aan het eind van de oorlog drongen Sovjetlegers in 1944 Roemenië binnen. Koning Michael beëindigde de dictatuur van Antonescu en verklaarde Duitsland de oorlog, maar de conferentie van Parijs in 1947 erkende geen rol van Roemenië in de nederlaag van nazi-Duitsland.

    Communistisch Roemenië

    Terwijl troepen van het Rode Leger in het land gestationeerd waren, werden er in 1946 verkiezingen gehouden; de communisten kregen 80% van de stemmen, dit was het resultaat van stemmanipulatie. Koning Michaël werd door de communisten (en het Rode Leger) gedwongen afstand te doen van zijn troon. Hij verliet het land, dat prompt werd uitgeroepen tot volksrepubliek. Communist Gheorghe Gheorghiu-Dej kwam aan de macht.

    Roemenië was een communistische staat die tot 1958 onder direct militair en economisch bestuur van de USSR stond. In deze periode werden de schaarse middelen die Roemenië na de Tweede Wereldoorlog nog overhad, overhandigd aan (lees: weggenomen door) de Russen na een verdrag, de "SovRom": gemixte Sovjet-Roemeense bedrijven moesten de schade van de Russen in de Tweede Wereldoorlog goedmaken, naast "genereuze" herstelbetalingen aan de USSR. Tijdens deze periode werden er meer dan twee miljoen mensen vaak willekeurig gevangengenomen, veelal op grond van voorgewende politieke, economische of andere redenen. Er waren honderdduizenden moorden, martelingen en misbruiken van politieke tegenstanders en gewone burgers. Minstens 200.000 mensen verloren tussen 1948 en 1964 hun leven wegens communistische machtsuitbreiding in Roemenië.

    Gheorghiu-Dej rekende in 1952 als nationaal-communist in een showproces af met de rivaliserende Moskou-gezinde communisten rond Ana Pauker. In 1965 overleed Gheorghiu-Dej en werd Nicolae Ceaușescu eerste secretaris van de partij. Er werd een nieuwe grondwet aangenomen en de naam van het land werd veranderd van Volksrepubliek Roemenië tot Socialistische Republiek Roemenië. Twee jaar later, in 1967, werd Ceaușescu benoemd tot staatshoofd. Hij vaardigde het Decreet 770 uit. Onder zijn dictatuur streefde Roemenië naar een onafhankelijker koers binnen het Sovjetblok. Zo werd bijvoorbeeld de inval van het Warschaupact in Tsjechoslowakije in 1968 veroordeeld, en wenste het land zich niet te mengen in het conflict tussen de Sovjet-Unie en China. Ook onderwierp Roemenië zich niet aan de Brezjnev-doctrine, waarin de communistische landen van het Oostblok slechts beperkte soevereiniteit werd gegund. Toch kwam het in 1970 tot een vernieuwing van het vriendschapsverdrag met de Sovjet-Unie.

    Het binnenlands bestuur van Ceaușescu kenmerkte zich intussen door een toenemende hardheid ten aanzien van alles wat als dissident gedrag werd aangemerkt. Gaandeweg verspeelde de dictator zijn aanvankelijke goodwill in binnen- en buitenland, onder meer door het machtsstreven van zijn echtgenote Elena, en door de bouw van een gigantisch paleis in de hoofdstad Boekarest, waarvoor hele woonwijken moesten verdwijnen (zie Systematizatie).

    Een korte periode bracht relatieve economische bloei tussen de late jaren zestig en de vroege jaren zeventig, die door sommigen het "gouden tijdperk" werd genoemd. Dit tijdperk eindigde geleidelijk aan, eerst politiek en toen economisch. Sommige partijleiders (zoals Ion Iliescu, Corneliu Manescu, of Gheorghe Apostol) stelden tijdens de latere periode van dit tijdperk veranderingen voor, waarop zij gedegradeerd werden. De Roemeense staatsschuld nam enorm toe tussen 1977 en 1981: van 3 tot 10 miljard dollar. De invloed van internationale financiële organisaties zoals het IMF en de Wereldbank groeide en kwam in conflict met Ceaușescu's autarkische politiek. Ceaușescu stelde uiteindelijk een project van totale terugbetaling van de buitenlandse schuld in werking (voltooid in 1989, erg kort voor zijn afzetting). Om dit doel te bereiken, legde hij een beleid op dat Roemenen verarmde en de Roemeense economie uitputte. Hij breidde de politie uit (zie Securitate) en voerde via de massamedia een persoonsverheerlijking naar Noord-Koreaans voorbeeld op.

    Een positieve ontwikkeling tijdens deze periode was een vrijwel complete alfabetisering en de ontwikkeling van een efficiënt onderwijssysteem. Nochtans was deze onderwijshervorming niet gekoppeld aan industriële ontwikkeling en urbanisatie beleid, zodat bijna de helft van de bevolking van Roemenië nog op het platteland woont (ongeveer 47%; zie de Demografie van Roemenië). Een andere ontwikkeling is de besproken terugtocht van de Sovjettroepen in Roemenië in 1958. Deze terugtrekking maakte het mogelijk om een onafhankelijker buitenlandse koers te varen, zoals bleek uit de veroordeling van de door Sovjet-Unie geleide invasie van Tsjecho-Slowakije (1968), en de voortzetting van Roemeens-Israëlische diplomatieke relaties na de Zesdaagse Oorlog van 1967 (Roemenië was het enige land in het Warschaupact dat dit deed), de totstandbrenging van economische (1963) en diplomatieke (1967) relaties met de Bondsrepubliek Duitsland, enzovoort. De nauwe banden tussen Roemenië met zowel Israël als de Arabische landen (en PLO) stonden Roemenië toe om een essentiële rol in de processen van Israël-Egypte en van de vrede tussen Israël-PLO te spelen.

    Door de onderdrukking door Ceaușescu volgde er uiteindelijk een volksopstand in december 1989. Die begon in Timișoara nadat de lokale bevolking protesteerde tegen de gedwongen verplaatsing van de populaire dominee László Tőkés. De protesten sloegen over naar andere steden en het leger sloot zich uiteindelijk aan bij de protestanten. Ceaușescu werd afgezet en probeerde, samen met zijn vrouw Elena met behulp van de Securitate te vluchten. Nadat zij werden ingesloten en na een kort schijnproces werden zij op een binnenplaats in Târgoviște op kerstdag geëxecuteerd. De Roemeense Revolutie was de enige gewelddadige anti-communistische revolutie in Oost-Europa die eindigde in een executie van de dictator en kostte waarschijnlijk meer dan duizend doden. Ion Iliescu werd direct daarna tot "redder van Roemenië" en later tot president gekozen. Hij is een ex-communist en volgde een gematigde koers.

    Roemenië sinds 1989

    Na de Koude Oorlog haalde Roemenië de banden aan met West-Europa ondanks dat vele Roemenen het land verlieten wegens ontevredenheid. In mei 1990 kwamen de eerste vrije verkiezingen die van Iliescu de president maakten. Bij de verkiezingen in 1996, versloeg Emil Ion Constantinescu Iliescu. Vier jaar later werd Iliescu herverkozen en Adrian Năstase werd premier. Op 12 december 2004 werd Traian Băsescu president. Zijn belofte om corruptie te bestrijden door alle vroegere leden van de Securitate (de Roemeense geheime dienst tijdens het communisme) te ontmaskeren kreeg steun van de coalitie de Alliantie (DA) van Waarheid en Rechtvaardigheid. Ze werd gevormd door zijn Democratische Partij en de Nationaal-Liberale Partij. De overheid bestond uit een grotere coalitie die de Humanistische Partij (nu Conservatieve Partij genoemd) en de etnisch-Hongaarse partij UDMR omvatte.

    In 2007 werd Roemenië samen met Bulgarije toegelaten tot de Europese Unie. Maar omdat het land niet op alle punten voldeed aan de toelatingsvoorwaarden, werd het onder bijzonder toezicht geplaatst van de Europese Commissie. De tekortkomingen betroffen de bestrijding van corruptie en georganiseerde misdaad.[6]

    In februari 2017 vonden de grootste protesten sinds de revolutie van 1989 plaats. Men richtte zich tegen de sociaaldemocratische regering van Sorin Grindeanu, die een noodverordening uitvaardigde waardoor honderden politici en andere hooggeplaatsten beschermd dreigden te worden tegen vervolging voor corruptie.

    In december 2017 overleed ex-koning Michaël I van Roemenië. Hoewel er sinds 1947 geen koningshuis meer is in Roemenië heeft het wel een speciale juridische en vertegenwoordigende status binnen de republiek. Sinds het overlijden van Michaël I van Roemenië heeft zijn dochter Margareta van Roemenië niet de titel van koningin aangenomen, maar omdat ze ook niet langer kroonprinses is, is in overleg met de regering een tussenvorm gekozen: bewaarder van de kroon, met het predicaat 'Hare Majesteit'.[7]

    (en) Ion Grumeza, Dacia: Land of Transylvania, Cornerstone of Ancient Eastern Europe, p. 55 (2009). (en) David S. Potter, The Roman Empire at Bay, AD 180–395, p266 (2004). Gearchiveerd op 5 maart 2016. (ro) Roemeense Wikipedia: Monstruoasa coaliție (ro) Roemeense Wikipedia: Monarhia in Romania The International Commission on the Holocaust in Romania: Final Report. Ook Roemeens Grondwettelijk Hof erkent voorrang Europees recht niet, Knack, 24 december 2021 Vaccinatie voor Roemeense kroonbewaarder Margareta. Blauw Bloed. Geraadpleegd op 30 januari 2022.
    Read less

Phrasebook

Hallo
Buna ziua
Wereld
Lume
Hallo Wereld
Salut Lume
Dank je
Mulțumesc
Tot ziens
La revedere
Ja
da
Nee
Nu
Hoe gaat het met je?
Ce mai faci?
Fijn, bedankt
Bine, mulțumesc
Hoeveel is het?
Cât face?
Nul
Zero
Een
unu

Where can you sleep near Roemenië ?

Booking.com
487.381 visits in total, 9.187 Points of interest, 404 Bestemmingen, 7 visits today.