Zie Geschiedenis van Madagaskar voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Vermoed wordt dat de eerste mensen zich ongeveer rond het begin van de christelijke jaartelling vestigden, komend vanuit de Indonesische archipel.

In 1817 werd door het inheemse Merina-volk het Koninkrijk Imerina gevestigd in het Centraal Hoogland. In de loop der tijd wist dit koninkrijk grote delen van het eiland te veroveren.

In 1897 werd het koninkrijk Madagaskar, na reeds vanaf 1882+ deels onderdeel geweest te zijn van het Franse Protectoraat Madagaskar, door Franse troepen veroverd en ingelijfd bij Frankrijk als de kolonie Frans-Madagaskar. In het interbellum en in het begin van de Tweede Wereldoorlog werd het Madagaskarplan op haalbaarheid onderzocht. Het plan beoogde alle joden uit West-Europa te verschepen naar Madagaskar. Van 5 mei 1942 tot 6 november 1942 vond de slag om Madagaskar (Operatie Ironclad) plaats waarbij de geallieerden het door Vichy-Frankrijk bezette Madagaskar in handen kregen. In 1947 werd de Malagassische Opstand uitgevochten tussen de Fransen en de Malagassiërs, waarbij de laatsten de opstand verloren.

In 1960 kreeg het land zijn onafhankelijkheid van Frankrijk als de Malagassische Republiek. Eerste president werd Philibert Tsiranana. Begin jaren zeventig namen militairen de macht over, met als doel om in Madagaskar een socialistisch systeem in te richten. De grote leider van de Malagassische Revolutie was de "Rode Admiraal" Didier Ratsiraka die in 1975 de Democratische Republiek Madagaskar stichtte. De socialistische doelen werden echter niet verwezenlijkt.[1] De economie raakte daarna in het slop.

In 1982 kreeg de overheid door het Internationaal Monetair Fonds een structureel financieel/economisch hervormingsprogramma opgelegd, in ruil voor financiële steun. In 1991 werd de democratie hersteld. Bij de verkiezingen van 1993 kwam Albert Zafy aan de macht. In 1997 keerde Didier Ratsiraka terug als staatshoofd van Madagaskar - ditmaal als democratisch gekozen president. Zijn aanvankelijke populariteit daalde echter aan het begin van het nieuwe millennium omdat de economische situatie slecht bleef. Nadat Marc Ravalomanana de verkiezingen had gewonnen brak tussen zijn aanhangers en die van Ratsiraka een burgeroorlog uit. Ratsiraka beschuldigde Ravalomanana van verkiezingsfraude. In de zomer van 2002 kwam de burgeroorlog tot een einde en kon Ravalomanana definitief aan zijn ambtsperiode beginnen.

Begin 2009 werd Ravalomanana's presidentschap uitgedaagd door Andry Rajoelina, de 34-jarige burgemeester van Antanarivo. Dit gebeurde te midden van grootschalige oppositionele protesten en onlusten in de stad. Rajoelina kwam in opstand vanwege de volgens hem autocratische en corrupte regeerstijl van de president. Hij verklaarde op 31 januari zelfs de macht over het land in handen te hebben. De week daarop werd hij door de regering 'ontslagen' en werd in zijn plaats een vertrouweling van de president naar voren geschoven. Na deze beslissing droeg president Ravalomanana de macht over aan de admiraal Hippolyte Ramaroson om een militaire regering te vormen. Ramaroson schaarde zich echter alsnog achter Rajoelina en droeg de macht meteen aan hem over. Een dag later erkende het Hooggerechtshof van Madagaskar de legaliteit van de machtsoverdracht.[2]

Madagaskar heeft een grondwet die voor het laatst aangepast is in 2010.[3]

Onder grote internationale druk en sancties zijn in 2013 verkiezingen gehouden, waarbij zowel de ex-president als de toenmalige president werden uitgesloten van deelname.

  Zie ook de lijst van presidenten en premiers van Madagaskar