Context of Bangladesh

Bangladesh (uitspraak: [bɑŋlaˈdɛʃ]; Bengaals: বাংলাদেশ, Bāṁlādesh, letterlijk: "land van de Bengalen"), officieel de Volksrepubliek Bangladesh (Bengaals: গণপ্রজাতন্ত্রী বাংলাদেশ , Gana Prajatantri Bangladesh), is een land in Zuid-Azië. Het land wordt aan drie zijden begrensd door India, maar heeft in het zuidoosten ook een stuk grens met Myanmar (Birma). In het zuiden heeft Bangladesh een kustlijn aan de Golf van Bengalen. Het land bestaat voornamelijk uit de delta van de rivieren de Ganges en Brahmaputra. Bangladesh is een van de dichtstbevolkte landen ter wereld. Door de laaggelegen ligging aan de monding van grote rivieren zijn er vaak overstromingen in het land. De hoofdstad van het land, Dhaka (Dacca), is tevens de grootste stad.

Het land vormt de oostelijke helft van het gebied dat Bengalen genoemd wordt, en voor de deling van Brits-Indië in 1947 een politiek geheel vormde. De westelijke helft is tegenw...Lees meer

Bangladesh (uitspraak: [bɑŋlaˈdɛʃ]; Bengaals: বাংলাদেশ, Bāṁlādesh, letterlijk: "land van de Bengalen"), officieel de Volksrepubliek Bangladesh (Bengaals: গণপ্রজাতন্ত্রী বাংলাদেশ , Gana Prajatantri Bangladesh), is een land in Zuid-Azië. Het land wordt aan drie zijden begrensd door India, maar heeft in het zuidoosten ook een stuk grens met Myanmar (Birma). In het zuiden heeft Bangladesh een kustlijn aan de Golf van Bengalen. Het land bestaat voornamelijk uit de delta van de rivieren de Ganges en Brahmaputra. Bangladesh is een van de dichtstbevolkte landen ter wereld. Door de laaggelegen ligging aan de monding van grote rivieren zijn er vaak overstromingen in het land. De hoofdstad van het land, Dhaka (Dacca), is tevens de grootste stad.

Het land vormt de oostelijke helft van het gebied dat Bengalen genoemd wordt, en voor de deling van Brits-Indië in 1947 een politiek geheel vormde. De westelijke helft is tegenwoordig de Indiase deelstaat West-Bengalen.

More about Bangladesh

Basic information
  • Currency Bengalese taka
  • Calling code +880
  • Internet domain .bd
  • Mains voltage 220V/50Hz
  • Democracy index 5.99
Population, Area & Driving side
  • Population 169356251
  • Gebied 147570
  • Driving side left
Historie
  •   Zie geschiedenis van Zuid-Azië en geschiedenis van Bangladesh voor de hoofdartikelen over dit onderwerp.

    Tot de deling van India was Bangladesh onderdeel van het oosten van India en het gebied heeft een gezamenlijke geschiedenis.

    Oudheid

    Rond de 7e eeuw v.Chr. bereikte de aryanisatie mogelijk het gebied van de Gangesdelta. In de Mahabharata wordt een Arisch koninkrijk met de naam Varendra genoemd, dat in Bengalen lag. Dit koninkrijk was vanaf de 2e eeuw v.Chr. onderdeel van het Mauryarijk. Keizer Asoka was waarschijnlijk verantwoordelijk voor de verspreiding van het boeddhisme naar Bengalen. Er is echter weinig bekend over de geschiedenis van Bengalen tot de komst van de Gupta's in de 4e eeuw n.Chr.. Na het uiteen vallen van het Guptarijk in de 7e eeuw werd een groot deel van het huidige Bangladesh verenigd door Shashanaka, de stichter van het Gaudarijk. Het rijk was echter geen lang leven beschoren.

    ...Lees meer
      Zie geschiedenis van Zuid-Azië en geschiedenis van Bangladesh voor de hoofdartikelen over dit onderwerp.

    Tot de deling van India was Bangladesh onderdeel van het oosten van India en het gebied heeft een gezamenlijke geschiedenis.

    Oudheid

    Rond de 7e eeuw v.Chr. bereikte de aryanisatie mogelijk het gebied van de Gangesdelta. In de Mahabharata wordt een Arisch koninkrijk met de naam Varendra genoemd, dat in Bengalen lag. Dit koninkrijk was vanaf de 2e eeuw v.Chr. onderdeel van het Mauryarijk. Keizer Asoka was waarschijnlijk verantwoordelijk voor de verspreiding van het boeddhisme naar Bengalen. Er is echter weinig bekend over de geschiedenis van Bengalen tot de komst van de Gupta's in de 4e eeuw n.Chr.. Na het uiteen vallen van het Guptarijk in de 7e eeuw werd een groot deel van het huidige Bangladesh verenigd door Shashanaka, de stichter van het Gaudarijk. Het rijk was echter geen lang leven beschoren.

    Middeleeuwen

    In 750 kwamen de lokale heersers bij elkaar om een "chakravartin" te kiezen, een heerser over allen die een einde aan chaos en onderlinge twisten zou maken. Ze verkozen Gopala, de eerste heerser over het Palarijk, waaraan hij zijn naam gaf. Onder de Pala's (Gopala en zijn opvolgers) groeide Varendra uit tot een belangrijk centrum van boeddhistische kennis en cultuur. Een grote sangha (religieuze gemeenschap) van monniken was in Bengalen mogelijk door de giften van een welvarende klasse van handelaren en ambachtslieden, die elders in het noorden van India minder groot was.[1] Dharmapala, de zoon en opvolger van Gopala, liet de Somapura Vihara bouwen, het grootste boeddhistische klooster in Zuid-Azië. De dominante stroming in dit en andere leercentra was Mahayana, de vorm van boeddhisme die verlichting voor de gehele bevolking nastreeft. In tegenstelling tot andere boeddhistische stromingen kenmerkt Mahayana zich door een groot pantheon van goden en demonen, vergelijkbaar met het hindoeïsme. De boeddhistische geestelijken probeerden de oorspronkelijk hindoeïstische bevolking niet van de aanbidding van goden af te houden maar namen deze goden op in de Mayana-theologie. Dit is ongetwijfeld een belangrijke reden waarom het boeddhisme het hindoeïsme kon vervangen als dominante religie. Vanuit het Palarijk werd het boeddhisme ook verder verspreid. Monniken uit het Palarijk bekeerden Tibet en andere gebieden in en achter de Himalaya en stichtten nieuwe leercentra in Zuidoost-Azië. De kloosters van het Palarijk waren de bakermat van het tantrisme, een kleinere stroming binnen het boeddhisme die onder andere zelfkastijding en seksuele riten als manieren ziet om nirwana te bereiken.

     Boeddha en Bodhisattvas, gemaakt tijdens de Paladynastie van Gaur

    De Pala's regeerden op hun hoogtepunt (in de 9e eeuw) een rijk dat het grootste deel van het noorden van het Indisch Subcontinent besloeg. De latere koningen waren echter meer geïnteresseerd in het vergaren van religieuze kennis dan in behoud van de veroverde gebieden. In de 12e eeuw werd de laatste Palakoning verdreven door de hindoeïstische Sena's, een nieuwe dynastie. De Sena's overzagen een terugkeer naar het hindoeïsme en een geleidelijke teruggang van het boeddhisme, een ontwikkeling die overigens in heel Zuid-Azië plaatsvond. Het kastensysteem werd opnieuw geïntroduceerd en de boeddhistische leercentra raakten in verval. Alleen in het gebied rond Chittagong, dat tegenwoordig nog steeds een aanzienlijke boeddhistische minderheid kent, bleef het boeddhisme belangrijk.

     Vooraanzicht van het National Parliament House of Bangladesh

    De laatste Senakoning, Lakshman Sena, werd in 1203 verdreven door Muhammad Khilji, een Turkse, islamitische krijgsheer die in naam ondergeschikt was aan de Afghaanse sultan Muhammad Ghowri. Khilji wist volgens de overlevering met slechts een handjevol krijgslieden snel de twee belangrijkste steden van het gebied, Nabadwip en Gaur, te veroveren. Hij vernietigde de universiteit van Nalanda, wellicht omdat hij het gebouwencomplex voor een militaire vestiging hield. Daarmee werd de neergang van het boeddhisme bezegeld. Drie jaar later kwam Khilji echter om het leven bij een mislukte veldtocht naar Tibet. In de daaropvolgende eeuwen werd Bengalen geregeerd door islamitische machthebbers, die in min of meerdere mate schatplichtig waren aan de sultan van Delhi. Bengalen was echter vanuit Delhi gezien een veraf gelegen uithoek. De Bengaalse machthebbers gedroegen zich onafhankelijk, met name op momenten dat het centrale gezag in Delhi haperde. Onder de Ilyas Shahidynastie, die in 1348 aan de macht kwam, bloeiden de handel, kunst en wetenschap en ontstond een nieuwe Bengaalse culturele identiteit.

    De bekering van de bevolking tot de islam was net als elders op het Indisch Subcontinent een geleidelijk proces, dat door de meeste machthebbers niet actief werd gestimuleerd. Pas vanaf de Mogoltijd (vanaf de 17e eeuw) waren moslims de grootste bevolkingsgroep. Bekering bracht maatschappelijke en financiële voordelen, die vooral de stedelijke middenklasse van handelaren trokken. Het feit dat in Bengalen een groter deel van de bevolking bekeerd werd dan elders kan deels verklaard worden omdat er meer handelaren in het gebied woonden. In de Mogoltijd bekeerde ook de bevolking van het platteland zich op grote schaal, vooral uit verzet tegen de machtige, hindoeïstische landeigenaren.[1]

    Mogols en Britten  Het Fort van Aurangabad, gebouwd in de 17e eeuw, werd gebouwd gedurende de Mogol-overheersing en geldt als een hoogtepunt in de Mogol-architectuur

    Het sultanaat van Delhi werd in de 16e eeuw onderworpen door de Mogols, een nieuwe, uit Centraal-Azië afkomstige dynastie. Na de val van het sultanaat van Delhi was Bengalen enige decennia onafhankelijk, tot Mogolkeizer Akbar in 1575 de Bengaalse sultan, Daud Karrani, versloeg en het gebied aan het Mogolrijk toevoegde. De bestuurlijke hoofdstad van de provincie Bengalen werd in 1608 van Gaud naar Dhaka verplaatst. Onder de Mogols groeiden de handel en nijverheid. Het gebied werd een belangrijk uitvoercentrum voor de overzeese handel. Daarom trok Bengalen de interesse van Europese handelaren, die aan het einde van de 15e eeuw arriveerden. De Engelsen, Fransen, Portugezen en Nederlanders sloten overeenkomsten met de Mogols en hun gouverneurs in Bengalen (de "nawabs") en kregen toestemming handelsposten te stichten.

    Dankzij een groeiende middenklasse van handelaren en grondbezitters nam het centrale gezag van de Mogolkeizers in de 18e eeuw sterk af. Na de dood van keizer Aurangzeb verklaarde de gouverneur Bengalen zich onafhankelijk. Het sultanaat van Bengalen zou een halve eeuw later door de Britten worden onderworpen. Ongerust over de toenemende macht van de Britten, nam de nawab van Bengalen, Suraj-ud-Daula, in 1757 de Britse handelspost Calcutta in. De Britse bewoners, vooral handelaren en beambten van de East India Company (EIC), werden opgesloten in een donkere, kleine kerker, waar sommigen door verstikking stierven. De Britten gebruikten het voorval als propagandamiddel om de publieke verontwaardiging in Engeland aan te wakkeren. Onder Robert Clive werd de nawab verslagen en gedood. Clive stelde daarna een nieuwe nawab aan, die een marionet van de Britten was.

    Voor de Britten was Bengalen van speciaal belang vanwege de grote productie van opium. In 1773 voerde het gouvernement een monopolie in, waarbij Bengaalse boeren hun opiumproductie nog uitsluitend aan de EIC mochten leveren. De export van Indiase opium naar China nam daarna een hoge vlucht: het volume steeg van 13 ton in 1729 tot 2558 ton in 1839.[2] Chinese pogingen om deze opiumhandel aan banden te leggen leidden in de 19e eeuw tot twee opiumoorlogen.

    De Britse Oost-Indische Compagnie bestuurde de regio tot 1858, toen Bengalen een provincie van Brits-Indië werd.

    Op 3 juli 1946 werd de provincie verdeeld in een overwegend hindoeïstisch West-Bengalen en een overwegend islamitisch Oost-Bengalen. Bij de onafhankelijkheid van India en Pakistan in 1947 kwam West-Bengalen als staat bij India en Oost-Bengalen als provincie bij Pakistan. In 1955 werd Oost-Bengalen hernoemd in Oost-Pakistan.

    Oost-Pakistan  De overgave van West-Pakistan in december 1971 markeerde het einde van de Bengaalse Onafhankelijkheidsoorlog en de geboorte van de onafhankelijke staat Bangladesh

    Oost-Pakistan werd genegeerd door de centrale regering in West-Pakistan (het huidige Pakistan) en het gebied werd gedomineerd door West-Pakistanen. Dit was aanleiding voor het ontstaan van strubbelingen en leidde tot een onafhankelijkheidsstrijd in 1971. Op 26 maart begon het leger van Pakistan aan een bloedige onderdrukking van de opstand, hierbij werden onschuldige mannen, vrouwen en kinderen in groten getale vermoord. Majoor Mujibur Rahman verklaarde hierop de onafhankelijkheid van Bangladesh. Hij deed deze verklaring op een zelfgemaakte radio vanuit de havenstad Chittagong. Deze oproep leidde tot de Bevrijdingsoorlog van Bangladesh die aan meer dan een miljoen Bengalen het leven kostte[3] en ook tot een vluchtelingenprobleem leidde.

    India greep hierop in december van hetzelfde jaar in en het Pakistaanse leger gaf zich op 16 december 1971 over, waarna Bangladesh onafhankelijk werd.

    Na de onafhankelijkheid

    In 1975 (tevens het jaar waarin Mujibur Rahman werd vermoord) werd Bangladesh een eenpartijstaat, maar het leger greep in en een militaire dictatuur werd geïnstalleerd. Generaal Ziaur Rahman liet in de grondwet het woord "secularisme" vervangen door "vertrouwen in God". De later regerende generaal Ershad maakte van de islam een staatsgodsdienst. Het duurde tot 1991 vooraleer Bangladesh, na 15 jaar militaire dictatuur, de eerste vrije verkiezingen sinds zijn onafhankelijkheid kon houden. De islamitische Jamaat-e-Islami behaalde toen 12% van de stemmen (in 2001 nog slechts 4%).

    Na de onafhankelijkheid waren ook de Bihari-moslims, die de zijde van Pakistan hadden gekozen, het slachtoffer van massaal geweld, met wellicht 150.000 (volgens sommigen tot 500.000) slachtoffers. Net als bij de slachtingen tijdens de onafhankelijkheidsoorlog werden ook deze gebeurtenissen als genocide gekenmerkt.[4]

    a b Stein (2010), p 37 Geschiedenis van opium Death Tolls for the Major Wars and Atrocities of the Twentieth Century (en) R.J. Rummel, Statistics Of Pakistan's Democide Estimates, Calculations, And Sources (1997). Gearchiveerd op 19 november 2020. Geraadpleegd op 28 januari 2020.
    Read less

Where can you sleep near Bangladesh ?

Booking.com
487.402 visits in total, 9.187 Points of interest, 404 Bestemmingen, 28 visits today.