Транссибирская магистраль

( Trans-Siberische spoorlijn )

De Trans-Siberische spoorlijn (Russisch: Транссибирская магистраль, Transsibirskaja magistral), kortweg Transsib (Russisch: Транссиб), is een hoofdspoorweg (magistral) in Rusland. Het is de langste spoorlijn ter wereld en de belangrijkste lijn van Rusland. Deze transcontinentale spoorlijn is 9289 kilometer lang en strekt zich uit van Moskou dwars door Siberië naar Vladivostok. De Russische naam is Transsibirskaja magistral, ofwel 'Trans-Siberische hoofdroute'. De bekendste trein die via deze route rijdt is de Rossiya.

 Russische gevangenen aan het werk De Baikal op het Baikalmeer Op de Trans-Siberische spoorweg ten westen van Chilok in de oblast Tsjita (1903)

De eerste spoorlijn in Rusland was de privéspoorweg van tsaar Nicolaas I tussen Sint-Petersburg en zijn buitenverblijf in Tsarskoje Selo. In 1851 kwam de spoorlijn tussen Sint-Petersburg en Moskou gereed. Hierop stelde gouverneur-generaal Nikolaj Moeravjov van Siberië voor om een spoorlijn door Siberië te bouwen, deels over Chinees gebied. Dit werd vanwege de slechte politieke verhoudingen met China afgewezen. Ook de volgende dertig jaar werden vele voorstellen door de Russische autoriteiten afgewezen. In 1870 was de eerste spoorlijn door de Oeral aangelegd en toen Vladivostok in 1872 een belangrijke marinehaven werd, was er de noodzaak voor de bouw van een spoorlijn. Tsaar Alexander III stuurde op 17 maart 1891 een bevel aan zijn zoon, de latere Nicolaas II, die op dat moment op reis was in het oosten. Hij moest beginnen met een spoorlijn door Siberië.

Op 19 mei 1891 begon de bouw in de buurt van Vladivostok.[1] Het werk was in onderdelen verdeeld en de zes deeltrajecten werden tussen 1 februari 1896 en 1 juli 1900 opgeleverd. De werkomstandigheden waren zeer moeilijk. In de winter was het zeer koud en de grond bevroren en in het voor- en najaar waren de wegen onbegaanbaar door smeltende sneeuw of hevige regenval. Per boot werd bouw- en spoormateriaal vanuit het westen naar Vladivostok vervoerd via het Suezkanaal of via Kaap de Goede Hoop.[1] Over de grote rivieren van Siberië, zoals de Irtysj, Ob en Jenisej, moesten lange bruggen worden aangelegd. Aan arbeiders was een gebrek in het dunbevolkte gebied en door uitbraken van ziekten lag het werk soms helemaal stil.

Het traject is grotendeels in vlak terrein, alleen bij het Baikalmeer liggen er bergen waardoor de omstandigheden hier nog moeilijker waren. Vooral in het zuiden liggen hoge bergen en aanvankelijk moesten treinen het Baikalmeer per veerboot oversteken.[1] De veerboot Baikal was in Engeland gebouwd en zes maanden na het verstrekken van de order kwam de boot in Sint-Petersburg aan. Het duurde twee jaar en drie maanden voordat alle onderdelen bij het meer waren aangekomen voor de assemblage. De Baikal had een capaciteit van 25 spoorwagons.

Op 3 juni 1896 sloot Rusland een verdrag met China. Rusland kreeg het recht een spoorlijn aan te leggen over Chinees grondgebied waarmee een lange omweg langs de noordgrens van China niet meer nodig was. De Oostelijke Chinese Spoorweg kwam in 1902 gereed.[1] Bij het uitbreken van de Russisch-Japanse Oorlog (1904-1905) was het traject ten zuiden van het Baikalmeer nog niet gereed. Om het Russische leger van voldoende materiaal te voorzien was de spoorlijn onontbeerlijk. De capaciteit schoot tekort en in februari 1904 werd een tijdelijke spoorlijn over het bevroren Baikalmeer aangelegd.[1] In een maand tijd werden 65 locomotieven en 1600 wagons zo over het meer gebracht. Het werk aan het ontbrekende traject werd versneld, maar kwam te laat gereed om een belangrijke rol in de oorlog te hebben. In het vredesverdrag van Portsmouth was afgesproken dat Rusland gebruik mocht blijven maken van de Oostelijke Chinese Spoorwegen. Op 23 mei 1935 verkocht Rusland zijn belang in de spoorlijn op Chinees grondgebied aan Japan.[1]

Na de oorlog werden de positieve economische effecten van de spoorlijn evident. Veel Russen trokken van het westen naar het dunbevolkte Siberië waardoor plaatsen langs de spoorlijn in omvang groeiden.[1] Agrarische producten konden naar het westen worden vervoerd en veel grondstoffen konden eindelijk gemijnd worden omdat het transportprobleem was opgelost. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kreeg Rusland veel militaire steun van Japan. Dit werd per schip in Vladivostok aangevoerd en per trein naar het westelijke front vervoerd. De capaciteit was onvoldoende en in de Verenigde Staten werden 1200 locomotieven gekocht om het transportprobleem op te lossen.[1] In oktober 1916 kwam de Amoerspoorweg gereed met de bouw van een brug over de Amoer bij Chabarovsk.

Tijdens de Russische Burgeroorlog raakten de spoorwegen beschadigd en aan onderhoud werd niet gedaan. In het eerste en tweede vijfjarenplan (1928-1937) van de Sovjet-Unie lag de nadruk op industrialisatie en de spoorwegen profiteerden hiervan. In deze periode werd het hele traject dubbelspoor. Sinds 25 december 2002 is de lijn geheel geëlektrificeerd.

a b c d e f g h (en) P.E. Garbutt, The Trans-Siberian Railway, The Journal of Transport History, 1 november 1954, geraadpleegd op 9 augustus 2019
Photographies by:
Sorovas - CC BY-SA 3.0
User:Enzymes - CC BY-SA 3.0
A.Savin - CC BY-SA 3.0
Statistics: Position
688
Statistics: Rank
147024

Reactie toevoegen

Deze vraag is om te controleren dat u een mens bent, om geautomatiseerde invoer (spam) te voorkomen.

Beveiliging
789256431Click/tap this sequence: 1753

Google street view

Where can you sleep near Trans-Siberische spoorlijn ?

Booking.com
487.403 visits in total, 9.187 Points of interest, 404 Bestemmingen, 29 visits today.