Reeds in de 10e eeuw werd deze plaats al genoemd als een Slavische versterking. In 1348 verplaatsen de hertogen van Mecklenburg hun hoofdstad naar Schwerin. In de tweede helft van de 14e eeuw werd er een kasteel gebouwd en onder hertog Johan Albrecht I in de 16e eeuw verbouwd en comfortabeler gemaakt naar de smaak van de Venetiaanse en Nederlandse renaissance-architectuur. In 1756 verhuisde het hof echter naar kasteel Ludwigslust.

In 1837 verhuisde men de groothertogelijke residentie terug naar Schwerin. Het kasteel was intussen wel vervallen. Groothertog Paul Frederik besliste om het kasteel te herbouwen. Onder zijn opvolger Frederik Frans II werden het bouwen voortgezet volgens de plannen van de architecten Georg Adolf Demmler, Gottfried Semper, Friedrich August Stüler en Ernst Friedrich Zwirner. Het resultaat was een neo-renaissancistisch pronkgebouw met een neogotische slotkapel. Enkele muurfragmenten van de 17e-eeuwse bouw zijn daarin bewaard gebleven.

In december 1913 brak er een brand uit in het kasteel. De revolutie van 1918 zorgde ervoor dat de groothertog aftrad. Later werd het een museum en in 1948 de zetel van het regionale parlement. De DDR gebruikte het als school voor kleuterleiders tussen 1952 en 1981. Daarbij voerden zij drastische wijzigingen door in het gebouw, als het plaatsen van betonnen muren teneinde gelijkvormige lokalen te verkrijgen. Daarna werd het opnieuw een museum tot 1993. Sinds 1990 wordt het gebruikt door het parlement van de deelstaat Mecklenburg-Voor-Pommeren. Grote renovaties zijn reeds gebeurd en, door de grootte van het gebouw, zijn ze nog steeds aan de gang. De "verbeteringen" uit de DDR-tijd zijn daarbij grotendeels ongedaan gemaakt. De deelstaat onderzoekt sinds 2014 de mogelijkheden het gebouw op te laten nemen in de lijst van Unesco Werelderfgoed. Daarbij wordt samenwerking gezocht met de deelstaat Beieren, opdat met Slot Linderhof, Slot Herrenchiemsee en Slot Neuschwanstein een zogenoemd Kulturlandschaft des romantischen Historismus zou kunnen worden gevormd.