حضارة قرطاجية ( Ancient Carthage )
Carthago () was een nederzetting in het moderne Tunesië dat later een stadstaat en vervolgens een rijk werd. Gesticht door de Feniciërs in de negende eeuw voor Christus, werd het verwoest door de Romeinen in 146 voor Christus, die de stad later rijkelijk herbouwden. Op zijn hoogtepunt in de vierde eeuw voor Christus was Carthago een van de grootste metropolen ter wereld, en het centrum van het Carthaginische rijk, een grootmacht in de antieke wereld die het westelijke Middellandse Zeegebied domineerde.
Carthago werd rond 814 voor Christus gesticht door kolonisten uit Tyrus, een vooraanstaande Fenicische stadstaat in het huidige Libanon. In de zevende eeuw voor Christus, na de verovering van Fenicië door het Neo-Assyrische rijk, werd Carthago onafhankelijk en breidde het geleidelijk zijn economische en politieke hegemonie uit over het westelijke Middellandse Zeegebied. Tegen 300 voor Christus controleerde Carthago via zijn enorme lappendeken van kolonies, vazallen en satellietstaten het grootste gebied in de regio, inclusief de kust van Noordwest-Afrika, het zuiden van Iberia (Spanje, Portugal en Gibraltar) en de eilanden Sicilië, Sardinië , Corsica, Malta en de Balearen-archipel.
Van de grootste en rijkste steden ter wereld in de oudheid, verschafte Carthago's strategische ligging toegang tot overvloedig vruchtbaar land en belangrijke maritieme handelsroutes. Het uitgebreide handelsnetwerk reikte tot West-Azië, West-Afrika en Noord-Europa en leverde een scala aan goederen uit de hele antieke wereld, naast de lucratieve export van landbouwproducten en gefabriceerde goederen. Dit commerciële rijk werd beveiligd door een van de grootste en machtigste marines in de oude Middellandse Zee, en een leger dat grotendeels bestond uit buitenlandse huursoldaten en hulptroepen, met name Iberiërs, Balearen, Keltische Galliërs, Sicilianen, Italianen, Grieken, Numidiërs en Libiërs.
Als de dominante macht van het westelijke Middellandse Zeegebied, kwam Carthago onvermijdelijk in conflict met vele buren en rivalen, van de inheemse Berbers van Noord-Afrika tot de ontluikende Romeinse Republiek. Na eeuwen van conflict met de Siciliaanse Grieken, culmineerde de groeiende concurrentie met Rome in de Punische oorlogen (264-146 v.Chr.), waarin enkele van de grootste en meest geavanceerde veldslagen in de oudheid plaatsvonden. Carthago vermeed ternauwernood vernietiging na de Tweede Punische Oorlog en werd verwoest door de Romeinen in 146 v.Chr. Na de derde en laatste Punische Oorlog, die later een nieuwe stad stichtte op zijn plaats. Alle overblijfselen van de Carthaagse beschaving kwamen in de eerste eeuw na Christus onder Romeinse heerschappij en Rome werd vervolgens de dominante mediterrane macht, wat de weg vrijmaakte voor zijn opkomst als een groot rijk.
Lees meer
Carthago () was een nederzetting in het moderne Tunesië dat later een stadstaat en vervolgens een rijk werd. Gesticht door de Feniciërs in de negende eeuw voor Christus, werd het verwoest door de Romeinen in 146 voor Christus, die de stad later rijkelijk herbouwden. Op zijn hoogtepunt in de vierde eeuw voor Christus was Carthago een van de grootste metropolen ter wereld, en het centrum van het Carthaginische rijk, een grootmacht in de antieke wereld die het westelijke Middellandse Zeegebied domineerde.
Carthago werd rond 814 voor Christus gesticht door kolonisten uit Tyrus, een vooraanstaande Fenicische stadstaat in het huidige Libanon. In de zevende eeuw voor Christus, na de verovering van Fenicië door het Neo-Assyrische rijk, werd Carthago onafhankelijk en breidde het geleidelijk zijn economische en politieke hegemonie uit over het westelijke Middellandse Zeegebied. Tegen 300 voor Christus controleerde Carthago via zijn enorme lappendeken van kolonies, vazallen en satellietstaten het grootste gebied in de regio, inclusief de kust van Noordwest-Afrika, het zuiden van Iberia (Spanje, Portugal en Gibraltar) en de eilanden Sicilië, Sardinië , Corsica, Malta en de Balearen-archipel.
Van de grootste en rijkste steden ter wereld in de oudheid, verschafte Carthago's strategische ligging toegang tot overvloedig vruchtbaar land en belangrijke maritieme handelsroutes. Het uitgebreide handelsnetwerk reikte tot West-Azië, West-Afrika en Noord-Europa en leverde een scala aan goederen uit de hele antieke wereld, naast de lucratieve export van landbouwproducten en gefabriceerde goederen. Dit commerciële rijk werd beveiligd door een van de grootste en machtigste marines in de oude Middellandse Zee, en een leger dat grotendeels bestond uit buitenlandse huursoldaten en hulptroepen, met name Iberiërs, Balearen, Keltische Galliërs, Sicilianen, Italianen, Grieken, Numidiërs en Libiërs.
Als de dominante macht van het westelijke Middellandse Zeegebied, kwam Carthago onvermijdelijk in conflict met vele buren en rivalen, van de inheemse Berbers van Noord-Afrika tot de ontluikende Romeinse Republiek. Na eeuwen van conflict met de Siciliaanse Grieken, culmineerde de groeiende concurrentie met Rome in de Punische oorlogen (264-146 v.Chr.), waarin enkele van de grootste en meest geavanceerde veldslagen in de oudheid plaatsvonden. Carthago vermeed ternauwernood vernietiging na de Tweede Punische Oorlog en werd verwoest door de Romeinen in 146 v.Chr. Na de derde en laatste Punische Oorlog, die later een nieuwe stad stichtte op zijn plaats. Alle overblijfselen van de Carthaagse beschaving kwamen in de eerste eeuw na Christus onder Romeinse heerschappij en Rome werd vervolgens de dominante mediterrane macht, wat de weg vrijmaakte voor zijn opkomst als een groot rijk.
Ondanks het kosmopolitische karakter van zijn rijk, bleven de cultuur en identiteit van Carthago geworteld in het Fenicisch-Kanaänitische erfgoed, zij het een lokale variant die bekend staat als Punisch. Net als andere Fenicische mensen was de samenleving stedelijk, commercieel en gericht op zeevaart en handel; dit wordt gedeeltelijk weerspiegeld door de bekendere innovaties, waaronder serieproductie, ongekleurd glas, de dorsplank en de cothon-haven. De Carthagers stonden bekend om hun commerciële bekwaamheid, ambitieuze verkenningen en een uniek regeringssysteem, dat elementen van democratie, oligarchie en republicanisme combineerde, inclusief moderne voorbeelden van checks and balances.
Ondanks dat het een van de meest invloedrijke beschavingen van de oudheid was, wordt Carthago vooral herinnerd vanwege het lange en bittere conflict met Rome, dat de opkomst van de Romeinse Republiek bedreigde en de loop van de westerse beschaving bijna veranderde. Als gevolg van de vernietiging van vrijwel alle Carthaagse teksten na de Derde Punische Oorlog, is veel van wat er bekend is over zijn beschaving afkomstig uit Romeinse en Griekse bronnen, van wie velen tijdens of na de Punische oorlogen schreven, en in verschillende mate werden gevormd door de vijandelijkheden . De populaire en wetenschappelijke houding ten opzichte van Carthago weerspiegelde historisch gezien de heersende Grieks-Romeinse visie, hoewel archeologisch onderzoek sinds het einde van de 19e eeuw heeft geholpen meer licht en nuance te werpen op de Carthaagse beschaving.
