Vissersboot voor de kabeljauwvangst (1913)

In de IJzertijd was Martigues nog een eiland. Tussen de 5e en het einde van de 2e eeuw v.Chr. lagen er twee Gallische dorpen op dit eiland. Zij stonden onder invloed van de Griekse cultuur vanuit het nabijgelegen Marseille.[1] In de plaats Tholon aan de oever van het meer van Berre lag in de Gallo-Romeinse periode de nederzetting Maritima Avaticorum.

Het Fort de Bouc controleerde al in de middeleeuwen de toegang tot het meer van Berre. Martigues bestond tot het einde van de 16e eeuw uit drie wijken met muren en elk een eigen parochie en die met elkaar verbonden waren via bruggen. L'Île was de dichtstbevolkte wijk met ongeveer 2000 inwoners en hing af van de graven van Provence. Jonquières had iets meer dan 1000 inwoners en hing af van de Abdij van Montmajour. Ferrières had ongeveer 800 inwoners en hing af van de aartsbisschop van Arles. Koning Hendrik III van Frankrijk wilde de strategisch belangrijke plaats, die gekenmerkt werd door godsdiensttwisten en naijver tussen de wijken, pacificeren en creëerde het prinsdom Martigues. Hij stuurde daarom zijn halfbroer Hendrik van Angoulême, gouverneur van Provence, naar Martigues. Op 21 april 1581 tekenden de vertegenwoordigers van de drie wijken in de kerk Saint-Louis d'Anjou de akte die de drie wijken verenigde tot de stad Martigues.[2]

In de 17e eeuw kende de stad voorspoed door de visserij en de scheepvaart. In die eeuw werd de grote Église Sainte Marie-Madeleine gebouwd en werden de bestaande kerken herbouwd. Daarna trad er verval in en nam de bevolking af. In 1720 was er een grote pestepidemie.

Naast de visserij en de scheepsbouw was ook de zoutwinning op het Meer van Berre belangrijk. Dankzij dit zout kwam er in de 19e eeuw chemische industrie in de gemeente. In 1922 werd er een olieopslagtank gebouwd in Martigues en later kwam er een olieraffinaderij. Tijdens het interbellum was er een grote bevolkingsgroei, maar pas in 1936 bereikte de gemeente terug het bevolkingspeil van 1690 met meer dan 10.000 inwoners.[3]

↑ (fr) L’île de Martigues à l’âge du Fer. Inrap. Geraadpleegd op 27 januari 2023. ↑ (fr) Église Saint-Louis d'Anjou. martigues-tourisme.com. Geraadpleegd op 27 januari 2023. ↑ (fr) Jean-François Arnichand, Martigues : plus de 2000 ans d’histoire à portée de regard. La Marseillaise (17 maart 2018). Gearchiveerd op 27 januari 2023. Geraadpleegd op 27 januari 2023.