Алдарт торгоны замаар аялах Хятадын худалдаачдын тэмээн жингийн цуваа Бамиян хөндийгөөр дайран өнгөрч баруун Азид хүрдэг байв. МЭ XI зууны үед Бамияны хөндий Гандхарын хаант улсын нэгэн хэсэг болов. Үүнээс хойш энэ нутагт Буддистуудын сүм хийд, шашны төвүүд сүндэрлэн босч, Энэтхэгийн шашин, философи, урлагийн нөлөө хүчтэй болсон байна. Бамияны хөндийд өмнө нь бүр II зууны үед анх Буддын шашин дэлгэрсэн ч IX зууны үед Исламын байлдан дагуулагчдын өмнө сөхөрсөн байв. Бурхны шашны лам нар аглаг ууланд даяан хийж, Бамияны хадан цохионы жижиг агуйнуудад бясалгах нь элбэг болжээ. Олон олон даяанч лам нар өөрсдийн сууж байсан агуйнуудыг шашны эд зүйлсээр, баримал бурхдаар чимэглэн агуйн ханыг тод өнгийн зургуудаар гоёдог байв.

Эдгээрийн дотроос хамгийн алдартай нь аварга том бурхан багшийн баримлууд буюу Вайрочана, Шагжамуни нар юм. Вайрочана нь 55 метр өндөртэй бол Шагжамуни нь 37 метр өндөртэй. Эдгээр баримлууд нь ЮНЕСКО-ын дэлхийн өвд бүртгэгдсэн ч магадгүй үүнээс гадна маш олон гайхалтай соёлын дурсгал оршин байсан нь гарцаагүй юм. Энэтхэгийн соёл иргэншлийн бахдам уран тансаг архитектурууд хамгаалалтанд авагдахаасаа өмнө Исламийн бурангуй вандализмд өртөн үгүй болжээ.

Өнөөдрийн байдлаар үлдээд байгаа хос баримлын арай жижгийг нь МЭ 507 онд, томыг нь МЭ 554 онд бүтээжээ. Эдгээр бурхан багшуудыг Кушанууд байгуулсан гэж үздэг бөгөөд уг цаг хугацааг Кушаны эзэнт улсын оргил үе гэж үздэг билээ. 630 оны орчимд Бамиянд хүрэлцэн ирсэн хятадын мөргөлч, бадарчин Чуанзаны тэмдэглэлд цэцэглэн хөгжиж байгаа буддын шашны төвийн тухай тэмдэглэсэн байдаг. Түүний тэмдэглэлд уг Бурхан багшийн орчимд 10 гаруй сүм хийд, 1000 гаруй лам хуврагууд амьдардаг байсан тухай гардаг. Түүний тэмдэглэлд мөн хэвтэж буй аварга Буддагийн баримал байсан тухай гардаг. Мөн бүх буддагийн нүүрий алт, үнэт эрдэнэсээр чимэглэсэн байдаг байжээ.