ព្រះពុទ្ធ
ទំព័រគំរូ:ព្រះពុទ្ធសាសនា ប្រទេសកម្ពុជា មហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចពិភព ព្រះពុទ្ធ ទួនសុចអាយុ80ឆ្នាំ
ស
មណគោតម (ប្រសូតមកប្រហែលជា ៥៦៣/៤៨០ - បានចូលបរិនិពា្វនប្រហែលជា ៤៨៣/៤០០ មុន គ.ស.) ត្រូវបានគេស្គាល់ផងដែរថាជា សិទ្ធាថ៌ គៅតម (सिद्धार्थ गौतम) នៅក្នុងភាសាសំស្ក្រឹត ឬ សិទ្ធត្ថ គោតម (शिद्धत्थगोतम) នៅក្នុងភាសាបាលី ឬព្រះពុទ្ធ ជាព្រះសង្ឃ មេដឹកនាំស្ម័គ្រចិត្ត ទស្សនវិទូ គ្រូបង្រៀននិង មេដឹកនាំសាសនាដែលត្រូវបានគេចាត់ទុក្ខជាអ្នកបង្កើតពុទ្ធសាសនា ។ ព្រះអងត្រូវបានគេជឿថាបានរស់នៅនិងបង្រៀនភាគច្រើននៅភាគឦសាននៃប្រទេសឥណ្ឌាបុរាណនៅរវាងសតវត្សទី៦ និងទី៤ មុន គ.ស. ។ល។
ព្រះសមណគោតមបានបង្រៀនមាគ៌ាកណ្តាលមួយរវាងចំណង់ចំណូលចិត្ដត្រេកអរនិងភាពស៊ីជម្រៅដែលបានរកឃើញនៅក្នុងចលនា ស្រមណៈ (នៅភាសាសំស្ក្រឹត श्रमण ឝ្រមណ ម្នាក់ដែលខំប្រឹងធ្វើការឬប្រឹងប្រែងដោយខ្លួនឯងចំពោះគោលបំណងខ្ពស់ជាងឬសាសនា) ដែលជាទូទៅនៅក្នុងតំបន់របស់លោក ។ ក្រោយមកគាត់បានបង្រៀននៅតំបន់ផ្សេងៗទៀតនៃប្រទេសឥណ្ឌាភាគខាងកើត ដូចជាមគធៈនិងកោសល ។
ព្រះសមណគោតម គឺជាតួអង្គសំខាន់នៃពុទ្ធសាសនា ។ ពុទ្ធសាសនិកជនទុកព្រះអង្គជាគ្រូបង្រៀន ដែលបានត្រាស់ដឹង ដែលបានសម្រេចពុទ្ធភូមិពេញទំហឹង ហើយបានចែកចាយការយល់ដឹងរបស់ព្រះអង្គ ដើម្បីជួយសត្វមានជីវិតបញ្ចប់ការកើតនិងការឈឺចាប់ ។ គណនេយ្យនៃជីវិតរបស់គាត់, សុន្ទរកថានិងវិន័យសង្ឃត្រូវបានជឿដោយពុទ្ធសាសនិកត្រូវបានសង្ខេបបន្ទាប់ពីការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះអង្គនិងការចងចាំដោយពួកអ្នកគាំទ្ររបស់ព្រះអង្គ ។ ការប្រមូលផ្តុំនៃការប្រៀនប្រដៅ ដែលបានសន្មត ថា ត្រូវបានគេហាមឃាត់ដោយប្រពៃណីផ្ទាល់មាត់និងដំបូងបង្អស់ក្នុងការសរសេរប្រហែល ៤០០ ឆ្នាំក្រោយមក ។