ნასკას ხაზები — ნასკას ფერდობზე უზარმაზარი გეომეტრიული და ფიგურული გეოგლიფების ჯგუფი პერუს სამხრეთით. წარმოდგენილ გამოსახულებათა შორის — პირდაპირი ხაზები, სამკუთხედები, სპირალები, ჩიტი, მაიმუნი, ობობა და ყვავილებია. რამდენადაც, თითოეული გამოსახულება ათეულობით მეტრია დიამეტრში, დედამიწიდან მათი დანახვა (აღქმა) შეუძლებელია. ეს ქმნილებები XX საუკუნის დასაწყისში მფრინავებმა აღმოაჩინეს, როდესაც პერუზე პირველი გადაფრენები დაიწყო. ნახევარუდაბნოს ჰავის წყალობით, ფიგურები უძველესი დროიდან იქნა შემონახული. 1994 წლიდან იუნესკოს მსოფლიო საგანძურშია შეტანილი. ნასკას ერთ-ერთი ნახატის, კოლიბრის ფრთების სიგანე 90 მეტრზე მეტია.

ერთ-ერთი ვერსიით ამ გიგანტურ ხაზებზე ძველი ინდიელი ათლეტები დარბოდნენ, ანუ ნასკაში იმართებოდა რაღაც ოლიმპიადის მსგავსი.

თანამედროვე პოპულარულ ლიტერატურაში ხშირად შევხვდებით ვარაუდს, რომ ნასკას ნახაზები უცხოპლანეტელების მიერაა შექმნილი და ისინი მათ ხომალდების ასაფრენ-დასაფრენ ბილიკებად იყენებდნენ. მაგრამ ამ ვარაუდის საწინააღმდეგოდ, აუხსნელი რჩება ის ფაქტი, რომ თუკი უცხოპლანეტელები, რომელთაც ვარსკვლავთშორის სივრცეებში სინათლის წლების გამოფრენა ძალუძთ, რაღაში სჭირდებოდათ დახაზული ასაფრენ-დასაჯდომი ბილიკები.

ნასკას კვლევაში მართლაც განუზომლად დიდია დოქტორ მარია რაიხის შრომა, რომელიც მთელი ნახევარი საუკუნის განმავლობაში მარტოდმარტო იკვლევდა უდაბნოს. საინტერესოა კიდევ ერთხელ მივუბრუნდეთ რაიხის მოსაზრებას: "უძველესი ხალხი მზისა და მთვარის მდებარეობის მიხედვით ადგენდა კალენდარს, ასე განისაზღვრებოდა გაზაფხულისა და შემოდგომის მოსვლა, წყლის რეჟიმის სეზონური ცვალებადობა, აქედან გამომდინარე – თესვისა და მოსავლის აღების ვადებიც. სწორედ ამიტომ არის გავლებული ამდენი წორი ხაზი. რაც შეეხება ცხოველების ფიგურებს, მათ ზუსტ დანიშნულებაზე ლაპარაკი ძნელია, მხოლოდ ის ვიცი, რომ ზოგიერთი მათგანი თანავარსკვლავედს აღნიშნავს. ყველაზე მეტად ვოცნებობ, ჩავწვდე უძველესი ხალხის აზროვნებას, რომელმაც ასეთი უჩვეულო ნიშნებით დამწერლობა დაგვიტოვა. ძალიან მნიშვნელოვანია იმის ამოცნობაც, თუ როგორ მოახერხეს ადამიანებმა, რომლებსაც არ შეეძლოთ უდაბნოს თავზე გადაფრენა, მოეხდინათ ციური სამყაროს სურათის გადიდებული და ზუსტი პროექცია".

მარია რაიხი გულდაწყვეტილი იყო იმით, რომ ობობას ორმოც მეტრიან ფიგურას აშკარად ეტყობოდა მანქანების საბურავების და უამრავი ტურისტის ფეხის კვალი. იგი ოცნებობდა, რომ აკრძალულიყო ამ ტერიტორიაზე მანქანებით მოძრაობა. დღეს მისი ოცნება ასრულებულია და ტერიტორია დაცულია.