Պուկարա դե Տիլկարա, հին ամրոց (պուկարա), որը գտնվում է Տիլկարա քաղաքի մոտ, բլրի վրա, Արգենտինայի Խուխույ պրովինցիայում։ Այն գոյություն է ունեցել նախքան Ինկերի կայսրության ծաղկումը։
2000 թվականին ամրոցը հռչակվել է որպես ազգային հուշարձան։
Մարդիկ այս բնակավայրում հայտնվել են մ. թ. ա. 8-րդ հազարամյակում։ Ամրոցը կառուցվել և բնակեցվել է 12-րդ դարում։ Տեղական բնակիչները զբաղվում էին գյուղատնտեսությամբ, խեցեգործությամբ և հյուսելու արվեստով, բացի դրանից, նրանք նաև քաջ մարտիկներ էին։ Ժամանակին Պուկարան համարվում էր կարևոր տնտեսական և ռազմական կենտրոն։
Ամրոցում բնակվել են շուրջ 2000 բնակիչ, ովքեր ապրել են փոքրիկ քարե շենքերում, որոնք չունեին պատուհաններ, և որոնց դռները ցածր էին։ Բացի բնակավայրերից, կենդանիների համար նախատեսված անասնանոցներից և այլ ֆերմերային շինություններից, այստեղ տեղակայված էին նաև այնպիսի վայրեր, որտեղ անցկացվում էին կրոնական ծեսեր և թաղման արարողություններ։
15-րդ դարի վերջում ինկերը վերջնականապես պարտության մատնեցին քվեբրադա ցեղերին, որոնք ամրոցն օգտագործում էին որպես ռազմական կառույց՝ մոտակա հանքավայրերից արծաթ, ցինկ և պղինձ մատակարարելու համար։
Ինկերի տիրապետությունը շարունակեց իր գոյությունը ևս կես դար և ավարտվեց 1536 թվականին, երբ եկան իսպանացիները։ Վերջիններս 1586 թվականին ստեղծեցին ժամանակակից քաղաք՝ Տիլկարա անվանումով։
Ավելացնել նոր մեկնաբանություն