Mahabalipuram (tamilski: மாமல்லபுரம்) je naselje u oblasti Kancheepuram, u indijskoj državi Tamil Nadu, oko 60 km istočno od Chennaija, na obali Indijskog mora i prosječnoj nadmorskoj visini od 12 metra.

Mahabalipuram je u 7. stoljeću postao glavna luka južnoindijske vladarske dinastije Pallava, te se u njemu nalaze brojni hinduistički hramovi koji su slavni po svojim raskošnim reljefima na kojima su prikazani prizori iz epa Mahabharata i života za vladavine kralja Narasimhavarmana I. (630. – 668.). Zbog toga su Spomenici Mahabalipurama upisani na UNESCO-ov popis mjesta svjetske baštine u Aziji i Oceaniji 1984. godine.

Ime mu potječe od tamilskog izraza Maha-malla, što znači "veliki rvač", a što je bio omiljeni epitet kralja Narasimhavarmana jer je rvanje bio omiljeni sport Pallava vladara. Naselje je 2001. godine imalo 12.049 stanovnika s 74% pismenog stanovništva, što je mnogo veći prosjek od državnog (59,5%).