Pokhara (en lingua nepalesa: पोखरा) é unha cidade do centro de Nepal, situada aproximadamente 200 quilómetros ao oeste da capital, Kathmandú. Cuns 200.000 habitantes, é a terceira cidade máis importante do país, tras esta e Biratnagar. É a capital do Distrito de Kaski, na Zona de Gandaki.
Pokhara atópase nunha importante ruta comercial antiga entre o Tíbet e a India. No século XVII formaba parte do influente Reino de Kaski, que foi un dos Chaubise Rajaya (os 24 reinos do Nepal) gobernado por unha rama da dinastía Shah. Moitas das montañas ao redor de Pokhara conservan aínda ruínas medievais da época. En 1752 o Rei de Kaski promoveu o comercio entre Bhaktapur e Pokhara. O seu patrimonio pode ser visto na arquitectura ao longo das rúas de Bagar.
Os hindús trouxeron a súa cultura e costumes desde Katmandú e establecéronse en todo o val de Pokhara. No 1768 Prithvi Narayan Shah engadiu Pokhara ao seu reino, e a cidade converteuse nun importante lugar comercial de paso nas rutas desde Katmandú a Jumla e da India ao Tíbet.
De 1959 a 1962 uns 300.000 refuxiados chegaron a Nepal do Tíbet, que fora anexionado por Chinesa. Catro campamentos de refuxiados establecéronse no val de Pokhara: Tashipalkhel, Tashiling, Paljorling e Jambling. Co tempo, estes campamentos transformáronse en asentamentos. Debido á súa arquitectura diferente e as súas bandeiras de oración, poden ser facilmente distinguidos dos demais asentamentos.
Ata o final da década de 1960 á cidade só se podía acceder a pé e por iso considerábase un lugar aínda máis místico que Katmandú. A primeira estrada terminouse en 1968, tras o cal o turismo e a cidade creceron rapidamente. A área ao longo do Lago Phewa converteuse nun dos principais centros de turismo do Nepal.
Engadir un novo comentario