المغرب
مراکشﺯﺍ ﻪﻨﯿﻣﺯ مراکش
مَراکِش (به موراکوش: Murakuc، آمازیغی، ⵎⵓⵔⴰⴽⵓⵛ، به عربی: المغرب، به فرانسوی: Maroc) با نام رسمی پادشاهی مراکش کشوری در شمال غربی آفریقا است. مراکش از شرق با الجزایر، از غرب با اقیانوس اطلس، از جنوب با قلمروی مورد مناقشهٔ صحرای غربی و از شمال با اسپانیا هممرز است، جمعیت آن حدود ۳۸ میلیون نفر است.
مراکش ادعای مالکیت صحرای غربی را دارد و آن را از سال ۱۹۷۵ اداره میکند که با احتساب آن، مساحت مراکش به بیش از ۷۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع هم میرسد. وضعیت صحرای غربی هنوز مورد اختلاف و مناقشه است.
پایتخت مراکش شهر رباط است. از آنجا که مراکش در زمان هارون الرشید از سلطه بغداد خارج شده و تحت تسلط ترکان عثمانی نیز درنیامده بود، از جمله کشورهای عربی بود که توانست بر فرهنگ منطقهای خود تأکید ورزد، اما بعدها تحت سیطره استعمار فرانسه و اسپانیا واقع شد و به تدریج تلاشها برای استقلال کشور آغاز شد.
واحد پول این کشور درهم نام دارد. هر درهم مراکش معادل ۰٫۱۰۱ دلار آمریکاست و هر دلار آمریکا معادل ۹٫۸۴ درهم میباشد. (آوریل ۲۰۲۲).
ﺩﺭﻮﻣ ﺭﺩ ﺮﺘﺸﯿﺑ مراکش
- ﻝﻮﭘ ﺪﺣﺍﻭ درهم مراکش
- ﯽﻣﻮﺑ ﻢﺳﺍ المغرب
- ﺱﺎﻤﺗ ﺪﮐ +212
- ﯽﺘﻧﺮﺘﻨﯾﺍ ﻪﻨﻣﺍﺩ .ma
- Mains voltage 220V/50Hz
- Democracy index 5.04
- ﺖﯿﻌﻤﺟ 37076584
- ﻩﺯﻮﺣ 446550
- ﯽﮔﺪﻨﻧﺍﺭ ﺖﻤﺳ right
- شهر باستانی ولیلی تاریخ کهن
قبایل بربری یا آمازیغ ساکن منطقه شمال آفریقا از دیرباز دارای روابطی گسترده با ملل و تمدنهای کهن فنیقی، کارتاژی، رومانی، وندالی و بیزانسی بودهاند. با این وجود هیچیک از این تمدنها توانائی تسلط کامل بر منطقه را نداشتند. چرا که قبایل ساکن آن دارای صفات متمایزی چون ایستادگی و مقاومت و همچنین آزادیخواهی و پایبندی به فرهنگ و زبان خود بودند.
با رسیدن دعوت اسلامی به آن منطقه در سال ۵۰ هجری قمری (برابر سال ۶۶۵ میلادی) ساکنان منطقه با اهداف اسلامی آشنا گشته و در نتیجه دین اسلام را پذیرا شدند.
اسلام سرانجام در سال ۱۷۰ هجری قمری (برابر سال ۷۸۶ میلادی) و بهطور مشخص پس از گریز یکی از نوادگان محمد، پیامبر اسلام، معروف به مولا ادریس بن عبدالله بن الحسن بن الحسن ابن علی از دست حاکمان عباسی بغداد به صورت ریشهای و بنیادین در منطقه گسترش یافته تا اینکه مراکشیان وی را به امیرالمؤمنین بودن برگزیده و پس از بیعت و اعلام وفاداری، با کمک او نخستین دولت اسلامی مستقل از خلافت مشرق عربی را بر پا نمودند که نام دولت ادریسیان را به خود گرفت.
ساکنان و حکمرانان مراکش، گذشته از تفاوتهای قبیلهای و ریشهای خود همواره کوشیده بودند تا دین اسلام را نه تنها در سراسر کشور بلکه در مناطق جنوب و دیگر سرزمینهای آفریقایی و همچنین در مناطق شمال و کشورهایی همچون اسپانیا، پرتغال و جنوب فرانسه گسترش دهند.
...ادامه مطلبشهر باستانی ولیلی تاریخ کهنخلاصهقبایل بربری یا آمازیغ ساکن منطقه شمال آفریقا از دیرباز دارای روابطی گسترده با ملل و تمدنهای کهن فنیقی، کارتاژی، رومانی، وندالی و بیزانسی بودهاند. با این وجود هیچیک از این تمدنها توانائی تسلط کامل بر منطقه را نداشتند. چرا که قبایل ساکن آن دارای صفات متمایزی چون ایستادگی و مقاومت و همچنین آزادیخواهی و پایبندی به فرهنگ و زبان خود بودند.
با رسیدن دعوت اسلامی به آن منطقه در سال ۵۰ هجری قمری (برابر سال ۶۶۵ میلادی) ساکنان منطقه با اهداف اسلامی آشنا گشته و در نتیجه دین اسلام را پذیرا شدند.
اسلام سرانجام در سال ۱۷۰ هجری قمری (برابر سال ۷۸۶ میلادی) و بهطور مشخص پس از گریز یکی از نوادگان محمد، پیامبر اسلام، معروف به مولا ادریس بن عبدالله بن الحسن بن الحسن ابن علی از دست حاکمان عباسی بغداد به صورت ریشهای و بنیادین در منطقه گسترش یافته تا اینکه مراکشیان وی را به امیرالمؤمنین بودن برگزیده و پس از بیعت و اعلام وفاداری، با کمک او نخستین دولت اسلامی مستقل از خلافت مشرق عربی را بر پا نمودند که نام دولت ادریسیان را به خود گرفت.
ساکنان و حکمرانان مراکش، گذشته از تفاوتهای قبیلهای و ریشهای خود همواره کوشیده بودند تا دین اسلام را نه تنها در سراسر کشور بلکه در مناطق جنوب و دیگر سرزمینهای آفریقایی و همچنین در مناطق شمال و کشورهایی همچون اسپانیا، پرتغال و جنوب فرانسه گسترش دهند.
تاریخ معاصرسالهای ۱۹۱۲–۱۸۷۳ مصادف با حکومتهای حسن اول، عبدالعزیز و مولای حفیظ است. این دوران در پرتو رقابت قدرتهای بزرگ استعماری، مراکش استقلال خود را حفظ میکند. لیکن در سال ۱۹۱۲ پس از موافقتنامههای الجزیره (۱۹۰۶ م)، فرانسه بخش عظیمی از مراکش را اشغال میکند و از این سال به بعد مبارزه علنی مردم علیه سلطه فرانسه تحت رهبری عبدالکریم خطاب آغاز میگردد. در سال ۱۹۲۷ میلادی، محمدبن یوسف (محمد پنجم و) به تخت سلطنت مینشیند و بعلت مخالفت با سلطه فرانسویان بدون اینکه خواهان گسستن کامل از فرانسه باشد تبدیل به یک چهره ملی میگردد که در آینده به پدر استقلال مراکش شهرت مییابد. فرانسه که حاضر به پذیرش استقلال مراکش نبود کوشید از برخی گروهها علیه محمد پنجم استفاده نماید که در رأس آنها الجلاوی بود.
از اینرو به خواسته هواداران الجلاوی که خواستار عزل محمد پنجم بودند جواب مثبت داد و محمدپنجم را به همراه خانوادهاش به ماداگاسکار تبعید نمود. تبعید محمد پنجم نقش مثبتی در تحقق استقلال این کشور ایفاد نمود و مردم خواستار بازگشت وی و اعلام استقلال کشور شدند. از طرفی قیام الجزایر علیه فرانسه عاملی در جهت تضعیف حضور فرانسه در مراکش گردید و فرانسه به منظور جلوگیری از سرایت این قیام بر تمامی منطقه و فشارهای مردمی در داخل به تدریج زمینه را برای پذیرش خواست عمومی مردم مراکش فراهم نمود. در ۱۶ نوامبر ۱۹۵۵ محمد پنجم به کشور بازگشت و در ۳ مارس ۱۹۵۶ فرانسه استقلال کشور مراکش را به رسمیت شناخت. پس از استقلال مراکش ملک محمد پنجم (تا مارس ۱۹۶۱)، ملک حسن دوم (تا ژوئیه ۱۹۹۹) بر تخت سلطنت مینشینند و از این پس تاکنون نیز ملک محمد ششم بر این کشور حکومت دارد.
گاهشمار رویدادهای مراکش دودمانهای فرمانروا در مراکش ادریسیان (۷۸۰-۹۷۴) (عرب) مغراوه (۹۸۷-۱۰۷۰) (بربر) مرابطان (۱۰۷۳-۱۱۴۷) (بربر) موحدون (۱۱۴۷-۱۲۶۹) (بربر) مرینیان (۱۲۵۸-۱۴۲۰) (بربر) وطاسیان (۱۴۲۰-۱۵۴۷) (بربر) سعدیان (۱۵۵۴-۱۶۵۹) (عرب) علویان (۱۶۶۶- تا کنون) (عرب) جشنوارهٔ بدویها و قبایل طانطان در مراکش، شامل چابُکسواری، اسبدوانی با اسبهای عربی، مسابقات شترسواری، تیراندازی و رقص عشایری و بزم است. این جشنواره هرساله در ماه دسامبر برگزار میشود.قرن هفتم پس از ورود عربها مولای ادریس حکومت اسلامی برپا نمود.پس از تشکیل دولت ادریسیان، بدین سوی، مراکش شاهد حکمرانی دودمانهای متعددی به شرح زیر بودهاست:
(۱۶۶۶ - تا دوران معاصر) دودمان علوی ۱۰۵۵ م - ۱۱۴۷ م) که در طول مدت حکمرانی نفوذ خود را در سراسر مغرب عربی بزرگ و اسپانیا و پرتغال گسترش داده بودند، و سپس سلسله موحدون (۱۱۴۷ م- ۱۲۶۹ م) و سپس سلسله مرینیان (۱۲۶۹ م - ۱۵۵۴ م) که معاصر شکست مسلمانان در اندلس بودهاند و در زمان ایشان بود که شهرهای مراکشی سبته و ملیلیه و طنجه از سوی اسپانیا اشغال شد و سپس دودمان سعدیون (۱۵۵۴ م- ۱۶۶۰ م) که خاستگاه صحرایی و بربری دارند در این کشور به فرمانروایی رسید؛ و در این دوره پرتغالیها شکست خورده و سلطه آنان به پایان رسید.از سال ۱۶۶۰ میلادی سلسله شرفای علوی توسط مولای رشید در مراکش بنیانگذارده شدکه حکومت کنونی این کشور و حاکمان آن از همین دودمان بهشمار میآیند.
۱۸۶۰ - اختلاف با اسپانیا بر سر شهر سبته ۱۸۸۴ - اسپانیا در سواحل مغرب مستعمره ایجاد میکند ۱۹۰۴ - فرانسه و اسپانیا بر سر موضوع مناطق تحت حاکمیت در مغرب به توافق میرسند. ۱۹۰۶ - کنفرانس الجزیراس در خصوص چگونگی تعرفه بین فرانسه و اسپانیا در منطقه ۱۹۱۲ - قرارداد فاس برای قیمومیت مراکش توسط فرانسه ۱۹۲۱–۶ قیام ریف و سرکوب آن توسط اسپانیا و فرانسه ۱۹۵۶ استقلال مراکش ۱۹۵۷. ملک محمد پادشاه اعلام میشود. ۱۹۶۱ - مرگ ملک محمد و جانشینی حسن دوم ۱۹۶۳ - اولین انتخابات ۱۹۶۵ - اعلام وضعیت نظامی و فرار مهدی بن برکه به الجزایر ۱۹۷۱ - کودتای ناکام نظامیان صخیرات ۱۹۷۳ - قیام پولیساریو علیه اسپانیا ۱۹۷۵ - راهپیمایی ۳۵۰ هزار نفری برای تصرف شهر عیون و صحرای غربی اسپانیا از صحرا خارج شد و صحرا را به مراکش و موریتانی واگذار نمود.. ۱۹۷۶ - نبرد الجزایر و مراکش ۱۹۸۳ - دیدار رهبران الجزایر و مراکش ۱۹۸۴ - مراکش در اعتراض به حضور پولیساریو سازمان وحدت آفریقا را ترک کرد. ۱۹۸۸ - برقراری روابط دیپلماتیک بین الجزایر و مراکش ۱۹۹۱ - آتشبس بین پولیساریو و مراکش ۱۹۹۸ - اولین دولت توسط مخالفان شاه حسن تشکیل میشود ۱۹۹۹: درگذشت شاه حسن دوم بر تختنشینی محمد ششم ۲۰۰۱ - بازدید ملک محمد از صحرا ۲۰۰۲- موافقت اسپانیا و مراکش در خصوص جزیره پرخیل و عادیسازی روابط دو کشور ۲۰۰۲ - کشف توطئه بمبگذاری در تنگه جبل طارق ۲۰۰۳ می۱۶–۴۱ نفر در عملیات انتحاری در کازابلانکا به قتل رسیدند. ۲۰۰۴ قرارداد تجارت آزاد با آمریکا اکتبر ۲۰۰۵ کشته شدن ۱۴ مهاجر سری در ملیله توسط مرزبانان اسپانیا و مراکش ژانویه ۲۰۰۶ ملک محمد گزارش هیئت عدالت و سازش مبنی بر اینکه ۶۰۰ نفر در دوره ملک حسن به قتل رسیدهاند و شایسته اعاده آبرو و جبران خسارت هستند را تأیید کرد.