Costa Rica
کاستاریکاﺯﺍ ﻪﻨﯿﻣﺯ کاستاریکا
کاستاریکا (به اسپانیایی: Costa Rica) با نام رسمی جمهوری کاستاریکا (به اسپانیایی: República de Costa Rica) کشوری واقع در آمریکای مرکزی است. پایتخت این کشور شهر سان خوزه (کاستاریکا) و واحد پول آن کولون کاستاریکا میباشد.
جمعیت این کشور ۵٬۱۱۰٬۰۰۰ نفرو زبان رسمی آن اسپانیایی است. ۴۰ درصد از مردم آن سفیدپوست، ۳۱ درصد مستیزو (دورگه سفید و سرخپوست) و بقیه از دیگر نژادها هستند. سفیدپوستان کاستاریکا، بیشتر اسپانیاییتبار هستند.
شاخه کاتولیک رومی از مسیحیت مذهب رسمی کاستاریکا است. ۷۰ درصد مردم این کشور کاتولیک، حدود ۱۴ درصد پروتستان و ۱۱٫۳ درصد بیدین هستند.
کاستاریکا شصت و چهار سال پیش خدمت وظیفه در ارتش خود را منحل کرد و از نظر سیاسی یکی از باثباتترین کشورهای آمریکای مرکزی بهشمار میآید.
این ناحیه – به عنوان بخشی از گواتمالا – تا ۱۸۲۱ تحت حکومت اسپانیایی بود. کاستاریکا هر چند که قسمتی از فدراسیون آمریکای مرکزی (۱۸۲۳ تا ۱۸۳۸) بهشمار میآمد، ولی بیشتر در انزوا از همسایگانش توسعه یا...ادامه مطلب
کاستاریکا (به اسپانیایی: Costa Rica) با نام رسمی جمهوری کاستاریکا (به اسپانیایی: República de Costa Rica) کشوری واقع در آمریکای مرکزی است. پایتخت این کشور شهر سان خوزه (کاستاریکا) و واحد پول آن کولون کاستاریکا میباشد.
جمعیت این کشور ۵٬۱۱۰٬۰۰۰ نفرو زبان رسمی آن اسپانیایی است. ۴۰ درصد از مردم آن سفیدپوست، ۳۱ درصد مستیزو (دورگه سفید و سرخپوست) و بقیه از دیگر نژادها هستند. سفیدپوستان کاستاریکا، بیشتر اسپانیاییتبار هستند.
شاخه کاتولیک رومی از مسیحیت مذهب رسمی کاستاریکا است. ۷۰ درصد مردم این کشور کاتولیک، حدود ۱۴ درصد پروتستان و ۱۱٫۳ درصد بیدین هستند.
کاستاریکا شصت و چهار سال پیش خدمت وظیفه در ارتش خود را منحل کرد و از نظر سیاسی یکی از باثباتترین کشورهای آمریکای مرکزی بهشمار میآید.
این ناحیه – به عنوان بخشی از گواتمالا – تا ۱۸۲۱ تحت حکومت اسپانیایی بود. کاستاریکا هر چند که قسمتی از فدراسیون آمریکای مرکزی (۱۸۲۳ تا ۱۸۳۸) بهشمار میآمد، ولی بیشتر در انزوا از همسایگانش توسعه یافت. کاستاریکا با مزارع کوچک بسیار رونق یافت و مهاجران اروپایی را جذب کرد و دموکراسی باثباتی را ایجاد نمود. به دنبال یک جنگ داخلی کوتاه در ۱۹۴۸، ارتش منحل گردید. از آن زمان این کشور نقش برقرارکنندهٔ آشتی در آمریکای مرکزی را اتخاذ کردهاست.
ﺩﺭﻮﻣ ﺭﺩ ﺮﺘﺸﯿﺑ کاستاریکا
- ﻝﻮﭘ ﺪﺣﺍﻭ کولون کاستاریکا
- ﯽﻣﻮﺑ ﻢﺳﺍ Costa Rica
- ﺱﺎﻤﺗ ﺪﮐ +506
- ﯽﺘﻧﺮﺘﻨﯾﺍ ﻪﻨﻣﺍﺩ .cr
- Mains voltage 120V/60Hz
- Democracy index 8.16
- ﺖﯿﻌﻤﺟ 5044197
- ﻩﺯﻮﺣ 51100
- ﯽﮔﺪﻨﻧﺍﺭ ﺖﻤﺳ right
پیش از ورود اروپائیان به قاره آمریکا مردمان مایان و آزتک در آمریکای مرکزی میزیستند. سرخپوستان کاستاریکا تا پیش از غلبه اروپاییها با استفاده از جوهرهای قرمز و مشکی که از سبزیجات میگرفتند، به شیوه تصویرنگاری بر روی پوست جانوران مینوشتند.[۱]
یکی از عجیبترین رازها در باستانشناسی کستاریکا یافته شدن حدود ۳۰۰ گوی سنگی در جلگهٔ دیکوئیس کستاریکا در دههٔ ۳۰ میلادی بود که مربوط به تمدن دیکوئیس هستند. این گویها از گراندیوریت جامد ساخته شدهاند که یک سنگ آتشفشانی خیلی سخت است.[۲] گویهای سنگی کستاریکا از زمان کشف تاکنون در معرض انقراض قرار دارند. جویندگان گنج با کمک دینامیت خیلی از گویها را منهدم کردهاند. فعالیتهای کشاورزی باعث ترک خوردن و شکسته شدن شماری از این گویهای مبهم شدهاست.[۳]
در سده شانزدهم میلادی اسپانیا سرزمینهای این مردم را گرفت و کاستاریکا جنوبیترین استان اسپانیای نو شد. پس از غلبه اسپانیاییها در ۱۵۶۳، بومیانی که جان بهدر بردند تحت نفوذ شدید اروپاییها شیوهای جدید پیش گرفتند.
کاستاریکا از سده ۱۶ مستعمرهٔ کشور اسپانیا بوده و در روز ۱۵ سپتامبر ۱۸۲۱ از این کشور اعلام استقلال کرد. پس از دوره کوتاهی پیوستن به پادشاهی مکزیکی «اوتین د ایتوربیده»، کستاریکا از ۱۸۲۳ تا ۱۸۳۴ ایالتی از «جمهوری فدرال آمریکای مرکزی» شد. در سال ۱۸۲۴ پایتخت آن به سان خوزه منتقل شد. کستاریکا از ۱۸۴۰ کشوری مستقل بودهاست و از ۱۸۴۸ بهصورت جمهوری درآمد. کستاریکا را بهخاطر دوام دموکراسی ستایش میکنند.[۴]
رودخانه سانخوان یکی از منابع اصلی اختلاف میان دو کشور کستاریکا و نیکاراگوئه در طول یک قرن گذشته بودهاست. در سال ۲۰۱۰ کستاریکا کشور نیکاراگوئه را به مستقر کردن سربازانش در خاک خود در این منطقه متهم کرد ولی نیروهای نیکاراگوئه میگویند در حال انجام یک عملیات لایروبی در اطراف یک جزیره در رودخانه سانخوان هستند.[۵]
هژبر یزدانی از چهرههای سرشناس و ثروتمند سالهای پیش از انقلاب ایران، پس از انقلاب ناچار به گریز از ایران شد و به کستاریکا رفت و در آنجا با همکاری تعدادی از ایرانیها یک مجتمع بزرگ دامپروری راهاندازی کرد. یزدانی که در نزدیکی شهر سن حوزه در کاستاریکا زندگی میکرد، در کنار مزرعهاش تابلوی بزرگی نصب کرده بود که بر آن نوشته بود سنگسر. این تابلو یادآور محل تولدش سنگسر است.[۶]
...ادامه مطلبپیش از ورود اروپائیان به قاره آمریکا مردمان مایان و آزتک در آمریکای مرکزی میزیستند. سرخپوستان کاستاریکا تا پیش از غلبه اروپاییها با استفاده از جوهرهای قرمز و مشکی که از سبزیجات میگرفتند، به شیوه تصویرنگاری بر روی پوست جانوران مینوشتند.[۱]
یکی از عجیبترین رازها در باستانشناسی کستاریکا یافته شدن حدود ۳۰۰ گوی سنگی در جلگهٔ دیکوئیس کستاریکا در دههٔ ۳۰ میلادی بود که مربوط به تمدن دیکوئیس هستند. این گویها از گراندیوریت جامد ساخته شدهاند که یک سنگ آتشفشانی خیلی سخت است.[۲] گویهای سنگی کستاریکا از زمان کشف تاکنون در معرض انقراض قرار دارند. جویندگان گنج با کمک دینامیت خیلی از گویها را منهدم کردهاند. فعالیتهای کشاورزی باعث ترک خوردن و شکسته شدن شماری از این گویهای مبهم شدهاست.[۳]
در سده شانزدهم میلادی اسپانیا سرزمینهای این مردم را گرفت و کاستاریکا جنوبیترین استان اسپانیای نو شد. پس از غلبه اسپانیاییها در ۱۵۶۳، بومیانی که جان بهدر بردند تحت نفوذ شدید اروپاییها شیوهای جدید پیش گرفتند.
کاستاریکا از سده ۱۶ مستعمرهٔ کشور اسپانیا بوده و در روز ۱۵ سپتامبر ۱۸۲۱ از این کشور اعلام استقلال کرد. پس از دوره کوتاهی پیوستن به پادشاهی مکزیکی «اوتین د ایتوربیده»، کستاریکا از ۱۸۲۳ تا ۱۸۳۴ ایالتی از «جمهوری فدرال آمریکای مرکزی» شد. در سال ۱۸۲۴ پایتخت آن به سان خوزه منتقل شد. کستاریکا از ۱۸۴۰ کشوری مستقل بودهاست و از ۱۸۴۸ بهصورت جمهوری درآمد. کستاریکا را بهخاطر دوام دموکراسی ستایش میکنند.[۴]
رودخانه سانخوان یکی از منابع اصلی اختلاف میان دو کشور کستاریکا و نیکاراگوئه در طول یک قرن گذشته بودهاست. در سال ۲۰۱۰ کستاریکا کشور نیکاراگوئه را به مستقر کردن سربازانش در خاک خود در این منطقه متهم کرد ولی نیروهای نیکاراگوئه میگویند در حال انجام یک عملیات لایروبی در اطراف یک جزیره در رودخانه سانخوان هستند.[۵]
هژبر یزدانی از چهرههای سرشناس و ثروتمند سالهای پیش از انقلاب ایران، پس از انقلاب ناچار به گریز از ایران شد و به کستاریکا رفت و در آنجا با همکاری تعدادی از ایرانیها یک مجتمع بزرگ دامپروری راهاندازی کرد. یزدانی که در نزدیکی شهر سن حوزه در کاستاریکا زندگی میکرد، در کنار مزرعهاش تابلوی بزرگی نصب کرده بود که بر آن نوشته بود سنگسر. این تابلو یادآور محل تولدش سنگسر است.[۶]
↑ کتابخانههای کاستاریکا بایگانیشده در ۱۲ آوریل ۲۰۱۲ توسط Wayback Machineُ در» دائرةالمعارف کتابداری. بازدید: ژوئن ۲۰۱۲. ↑ Landmarks Foundation بایگانیشده در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine، بازدید: ژوئن ۲۰۱۲. ↑ دنیای اسرارآمیز، بازدید: ژوئن ۲۰۱۲. ↑ کتابخانههای کستاریکا بایگانیشده در ۱۲ آوریل ۲۰۱۲ توسط Wayback Machineُ در» دائرةالمعارف کتابداری. بازدید: ژوئن ۲۰۱۲. ↑ مدیا نیوز، بازدید: ژوئن ۲۰۱۲. ↑ هژبر یزدانی سرمایهدار ایرانی درگذشت، انتشار خبر: ۱۸ آوریل ۲۰۱۰–۲۹ فروردین ۱۳۸۹. بازدید: ژوئن ۲۰۱۲.