سِر چارلز اسپنسر چاپلین (انگلیسی: Sir Charles Chaplin.؛ ۱۶ آوریل ۱۸۸۹ – ۲۵ دسامبر ۱۹۷۷) بازیگر طنز، فیلم‌ساز و آهنگ‌ساز انگلیسی بود که در دورهٔ فیلم صامت به شهرت رسید. چاپلین از طریق شخصیت سینمایی خود، یعنی ولگرد کوچولو، به نمادی جهانی بدل شد و یکی از مهم‌ترین چهره‌های تاریخ سینما محسوب می‌شود. حرفه‌اش از کودکی در دوران ویکتوریا تا یک سال پیش از مرگش در سال ۱۹۷۷، بیش از ۷۵ سال به طول انجامید و در طول این مدت با ستایش و جنجال‌هایی نیز روبه‌رو شد.

دوران کودکی چاپلین در لندن با فقر و سختی گذرانده شد، به‌طوری‌که پدرش مفقود بود و مادرش از لحاظ مالی کم‌درآمد بود. او پیش از ۹ سالگی دوبار به اردوی کار فرستاده شد. در ۱۴ سالگی، مادرش در یک آسایشگاه روانی بستری شد. چاپلین از سنین پایین شروع به اجرا کرد و بعدها به‌عنوان بازیگر روی صحنه و کمدین مشغول به کار شد. در ۱۹ سالگی با شرکت معتبر فرد کارنو قرارداد امضا کرد و این شرکت او را به آمریکا برد.

چاپلین در زمینه‌های سینما و تئاتر ۷۷ سال (۱۸۹۹–۱۹۷۶) فعالیت کرد. شروع فعالیت‌های وی از سالن ویکتوریای انگلستان به عنوان پسربچه‌ای در فقر مطلق و در خانواده ای بد آغاز شد و تا سن ۸۷ سالگی ادامه یافت. وی در سال ۱۹۱۹ همراه با تعدادی از دوستان سینمایی خود اتحادیهٔ سینماگران را تأسیس کرد. چاپلین یکی از محبوب‌ترین و بزرگترین هنرمندان قرن بیستم میلادی و تاریخ سینما است. وی در طول دوران فعالیت هنری‌اش، سه بار موفق به دریافت جایزه اسکار شد. طولانی‌ترین تشویق ایستاده تاریخ - ۱۹۷۲: چارلی چاپلین در چهل و چهارمین مراسم اهدای جوایز اسکار ۸۲ ساله بود و پس از ۲۰ سال تبعید برای گرفتن جایزه اسکار افتخاری به آمریکا بازگشت. وقتی نام چاپلین برده شد، حاضران در سالن ایستادند و ۱۲ دقیقه او را تشویق کردند؛ طولانی‌ترین تشویق ایستاده تاریخ اسکار. چاپلین جایزه‌اش را از جک لمون گرفت.. آدولف هیتلر با اینکه می‌دانست که چارلی چاپلین برای مسخره کردن او سبیل مسواکی می‌گذارد، با این همه از طرفداران فیلم‌های او بود.