XIX mendean Nepal hegoaldean sartzea zaila zen, oihan itxia baitzen eta bertara oinez baino ezin baitzitekeen ibili. Horregatik agintarien ehiza eremu gustukoena izaten zen. Orduan zituen 2.600 km²-tan Tigreak, errinozeroak, lehoinabarrek eta hartz beltzak ehizatzen zituzten batez ere.

Chitwan ibar ertzeko mendietako biztanlean jeisten hasi eta hainbat eremu lantzen hasi ziren. Herrixkak sortuz joan ziren bertako basabizitzaren kaltetan. DDTaren bidez oihanaren %70a soildu zen eta errinozeroen kopurua 800etik 95era jaitsi zen. 1957an errinozeroak babesteko lehenengo legea ezarri zen ibarrean.

1959an Edward Pritchard Gee naturalista ospetsuak bere ardurapean hartu zuen eremua eta Rapti ibaiaren iparraldean basabizitzaren erreserba sortzea aholkatu zuen. 1963an erreserba handitu egin zen eta 1973an Chitwan Parke Nazionala sortu zen 544 km²-ko azalera zuena.

1977an gaur egungo azalera eskuratu zuen, 932 km², eta 1984ean UNESCOk Gizateriaren Ondare izendatu zuen.