Η Σικελία (Ιταλικά: Sicilia, Σικελικά: Sicilia) είναι το μεγαλύτερο νησί στη Μεσόγειο Θάλασσα, μία από τις 20 Περιφέρειες της Ιταλίας και η μοναδική από τις 5 Περιφέρειες που είναι αυτόνομη μαζί με τα μικρότερα γειτονικά νησιά. Έχει έκταση 25.708 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πρωτεύουσα του νησιού είναι το Παλέρμο. Η Σικελία βρίσκεται στην κεντρική Μεσόγειο νότια από την Ιταλική χερσόνησο, διαχωρίζεται μαζί της με το Στενό της Μεσσήνης. Κυρίαρχο χαρακτηριστικό στο νησί είναι η Αίτνα το ψηλότερο ηφαίστειο στην Ευρώπη και ένα από τα πιο ενεργά ηφαίστεια στον κόσμο με ύψος 3.329 μέτρα. Το νησί της Σικελίας έχει τυπικό Μεσογειακό κλίμα. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές έδειξαν ότι το μεγάλο νησί κατοικείται τουλάχιστον από το 12.000 π.Χ. Από το 750 π.Χ. οι Φοίνικες ίδρυσαν τρεις αποικίες και οι Έλληνες άλλες 12, οι δυο λαοί κυβέρνησαν το νησί μέχρι την εποχή που ξέσπασαν οι Σικελικοί και οι Καρχηδόνιοι Πόλεμοι. Όταν έπεσε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τον 5ο αιώνα τη Σικελία κυβέρνησαν διαδοχικά στη διάρκεια του Μεσαίωνα οι Βάνδαλοι, οι Οστρογότθοι, η Βυζαντινή αυτοκρατορία και το Εμιράτο της Σικελίας.

Οι Νορμανδοί κατέκτησαν τη Σικελία και δημιούργησαν το Βασίλειο της Σικελίας, μετά τους Νορμανδούς κληρονόμησαν το νησί ο Οίκος των Χοενστάουφεν, ο Οίκος των Καπετιδών-Ανζού, η Ισπανία και ο Οίκος των Αψβούργων. Η Σικελία κατακτήθηκε τελικά από τους Βουρβόνους μαζί με το βασίλειο της Νεαπόλεως και δημιουργήθηκε το Βασίλειο των Δύο Σικελιών. Μετά την εκστρατεία του Τζουζέπε Γκαριμπάλντι (1860) η Σικελία συμμετείχε στην Ιταλική Ενοποίηση και μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα ήταν η φτωχότερη περιοχή στην Ιταλία. Αποδόθηκε καθεστώς αυτονομίας στη Σικελία 18 μέρες μετά την ψήφιση του Ιταλικού Συντάγματος (15 Μαΐου 1946), η αυτονομία δεν εφαρμόστηκε ωστόσο πλήρως επειδή το 50% της οικονομικής νομοθεσίας εξαρτάται από το Ιταλικό κράτος. Η Σικελία έδειξε μια μοναδική κουλτούρα πολιτισμού, τεχνών, αρχιτεκτονικής και λογοτεχνίας, έχει σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους όπως η Νεκρόπολις στην Παντάλικα, η Κοιλάδα των Ναών και ο Σελινούντας Σικελίας.