Italia

Ιταλία
qwesy qwesy - CC BY 3.0 Clayton Tang - CC BY-SA 3.0 philippe.hemmel - CC BY 2.0 NikonZ7II - CC BY-SA 4.0 Rino Porrovecchio from Palermo, Italy - CC BY-SA 2.0 2015 Michael 2015 - CC BY-SA 4.0 Il sottoscritto - Public domain Threecharlie - CC BY-SA 3.0 Cristina Zappardo - CC BY-SA 4.0 Stefan Bauer, http://www.ferras.at - CC BY-SA 2.5 Sidvics - CC BY-SA 3.0 Angelo nastri nacchio - CC BY-SA 4.0 Metallaro1980. Original uploader was Metallaro1980 at it.wikipedia - Public domain Fausto Zambra - CC BY-SA 4.0 Kabu96 - CC BY-SA 4.0 User GerardM on nl.wikipedia - CC BY-SA 3.0 Jean-Pol GRANDMONT - CC BY 4.0 Manfred Heyde - CC BY-SA 3.0 Commonists - CC BY-SA 4.0 ParsonsPhotographyNL - CC BY-SA 4.0 Enrico from Rome, Italy - CC BY 2.0 qwesy qwesy - CC BY 3.0 D.benedetti - Public domain Kiban - CC BY-SA 3.0 philippe.hemmel - CC BY 2.0 Francesco Caccianiga - Public domain Vid Pogacnik - CC BY-SA 4.0 Paoladc91 - CC0 This Photo was taken by Andrea Bertozzi. Feel free to use my photos, but please mention me as th - CC BY-SA 4.0 Antonella Balboni - CC BY-SA 4.0 Mainkiddy - Public domain D.benedetti - Public domain Maurizio Moro5153 - CC BY-SA 4.0 Paris Orlando - CC BY-SA 4.0 trolvag - CC BY-SA 3.0 JoJan - CC BY-SA 2.5 Stefano Suozzo - CC BY-SA 3.0 David Sivyer from United Kingdom - CC BY-SA 2.0 qwesy qwesy - CC BY 3.0 Anthony M. from Rome, Italy - CC BY 2.0 Bradley Weber - CC BY 2.0 Livioandronico2013 - CC BY-SA 4.0 Giulia Lavagnoli - CC BY-SA 4.0 Carlo cattaneo fotografie - CC BY-SA 4.0 Giulia Lavagnoli - CC BY-SA 4.0 JoJan - CC BY-SA 2.5 Livioandronico2013 - CC BY-SA 4.0 carlo andreucci - Public domain Luensu1959 - CC BY-SA 4.0 SurfAst - CC BY-SA 3.0 Giovanni Cerretani - CC BY-SA 3.0 Giulia Lavagnoli - CC BY-SA 4.0 Nicolas Esposito from France - CC BY 2.0 No images

Context of Ιταλία

Η Ιταλία (ιταλικά: Italia), επίσημα: Ιταλική Δημοκρατία (Repubblica Italiana), είναι κυρίαρχο κράτος στην Ευρώπη. Έχει συνολική έκταση 301.340 τ.χλμ. και πληθυσμό 59.030.133 κατοίκους (σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις για το 2022). Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Ιταλίας, είναι η Ρώμη. Αποτελείται από μία χερσόνησο σε σχήμα μπότας και δύο μεγάλα νησιά στη Μεσόγειο θάλασσα: τη Σικελία και τη Σαρδηνία.

Βόρεια συνορεύει με την Ελβετία και την Αυστρία, δυτικά με τη Γαλλία και ανατολικά με τη Σλοβενία, ενώ εξκλάβιο της Ιταλίας αποτελεί και η πόλη Καμπιόνε ντ'Ιτάλια, που βρίσκεται στο έδαφος της Ελβετίας. Οι ανεξάρτητες χώρες του Αγίου Μαρίνου και του Βατικανού βρίσκονται εξ ολοκλήρου μέσα σε ιταλικό έδαφος.

More about Ιταλία

Basic information
  • Currency Ευρώ
  • Native name Italia
  • Calling code +39
  • Internet domain .it
  • Mains voltage 230V/50Hz
  • Democracy index 7.74
Population, Area & Driving side
  • Population 58850717
  • Area 302068
  • Driving side right
Ιστορικό
  • Προϊστορία

    Στο Όρος Ποτζιόλι βρέθηκαν χιλιάδες ευρήματα από την Παλαιολιθική Εποχή που χρονολογούνται στα 850.000 χρόνια.[1] Οι περαιτέρω εκσκαφές αποκάλυψαν την παρουσία του Νεάντερταλ στην Παλαιολιθική Περίοδο πριν από 200.000 χρόνια.[2] Στην Βεντιμίλια βρέθηκαν ανθρώπινα αντικείμενα που χρονολογούνται πριν από 40.000 χρόνια.[3] Την ίδια εποχή βρέθηκαν αρχαιολογικά ευρήματα στο Σπήλαιο της Aντάουρα, στην Αλταμούρα και στην Γκραβίνα της Απουλίας.[4] Οι αρχαίοι λαοί της προ-Ρωμαϊκής Ιταλίας όπως οι Ομβρικοί, οι Λατίνοι (πρόγονοι των Ρωμαίων), οι Όσκοι, οι Σαμνίτες, οι Σαβίνοι, οι Κέλτες, οι Λίγυρες, οι Αρχαίοι Ενετοί, οι Ιάπυγες, και πολλοί άλλοι Ινδο-Ευρωπαίοι δημιούργησαν τον Ιταλικό λαό. Οι προ-ιστορικοί λαοί που δεν μιλούσαν τις Προϊνδοευρωπαϊκές γλώσσες ήταν οι Ετρούσκοι στην κεντρική και βόρεια Ιταλία, οι Έλυμοι και οι Σικανοί στην Σικελία και οι προϊστορικοί Σαρδήνιοι που δημιούργησαν τον Νουραγικό πολιτισμό. Άλλοι προϊστορικοί λαοί της Ιταλίας που δεν είχαν Ινδο-Ευρωπαική καταγωγή ήταν οι Ραιτοί και οι Καμμουνί, γνωστοί για τις βραχογραφίες, η μεγαλύτερη προϊστορική συλλογή πετρόγλυφων στον κόσμο.[5] Μια καλοδιατηρημένη μούμια γνωστή ως Άνθρωπος των πάγων που χρονολογείται την περίοδο (3400 π.Χ. - 3100 π.Χ.) βρέθηκε στην Αυτόνομη επαρχία του Μπολτσάνο.[6]

    ...Διαβάστε περισσότερα
    Προϊστορία

    Στο Όρος Ποτζιόλι βρέθηκαν χιλιάδες ευρήματα από την Παλαιολιθική Εποχή που χρονολογούνται στα 850.000 χρόνια.[1] Οι περαιτέρω εκσκαφές αποκάλυψαν την παρουσία του Νεάντερταλ στην Παλαιολιθική Περίοδο πριν από 200.000 χρόνια.[2] Στην Βεντιμίλια βρέθηκαν ανθρώπινα αντικείμενα που χρονολογούνται πριν από 40.000 χρόνια.[3] Την ίδια εποχή βρέθηκαν αρχαιολογικά ευρήματα στο Σπήλαιο της Aντάουρα, στην Αλταμούρα και στην Γκραβίνα της Απουλίας.[4] Οι αρχαίοι λαοί της προ-Ρωμαϊκής Ιταλίας όπως οι Ομβρικοί, οι Λατίνοι (πρόγονοι των Ρωμαίων), οι Όσκοι, οι Σαμνίτες, οι Σαβίνοι, οι Κέλτες, οι Λίγυρες, οι Αρχαίοι Ενετοί, οι Ιάπυγες, και πολλοί άλλοι Ινδο-Ευρωπαίοι δημιούργησαν τον Ιταλικό λαό. Οι προ-ιστορικοί λαοί που δεν μιλούσαν τις Προϊνδοευρωπαϊκές γλώσσες ήταν οι Ετρούσκοι στην κεντρική και βόρεια Ιταλία, οι Έλυμοι και οι Σικανοί στην Σικελία και οι προϊστορικοί Σαρδήνιοι που δημιούργησαν τον Νουραγικό πολιτισμό. Άλλοι προϊστορικοί λαοί της Ιταλίας που δεν είχαν Ινδο-Ευρωπαική καταγωγή ήταν οι Ραιτοί και οι Καμμουνί, γνωστοί για τις βραχογραφίες, η μεγαλύτερη προϊστορική συλλογή πετρόγλυφων στον κόσμο.[5] Μια καλοδιατηρημένη μούμια γνωστή ως Άνθρωπος των πάγων που χρονολογείται την περίοδο (3400 π.Χ. - 3100 π.Χ.) βρέθηκε στην Αυτόνομη επαρχία του Μπολτσάνο.[6]

    Οι πρώτοι έποικοι ήταν οι Φοίνικες που ίδρυσαν πλήθος από αποικίες στις ακτές της Σικελίας και της Σαρδηνίας, μερικές από αυτές έγιναν αστικά κέντρα που λειτούργησαν παράλληλα με τις Ελληνικές αποικίες. Τα βασικότερα Φοινικικά κέντρα ήταν η Μότυα, το μετέπειτα Παλέρμο και οι Σολόεις στην Σικελία, η Νώρα, οι Σολκοί και το Θάρρος στην Σαρδηνία.[7] Από τον 17ο μέχρι τον 11ο αιώνα οι Ιταλικοί λαοί ήρθαν σε πολλές επαφές με την Μυκηναϊκή Ελλάδα.[8][9][10] Από τον 8ο αιώνα πλήθος από Έλληνες δημιούργησαν στην Σικελία και στην νότια Ιταλική Χερσόνησο την Μεγάλη Ελλάδα.[11] Οι Ίωνες ίδρυσαν την Ελέα, την Κύμη, την Ρέτζο Καλάμπρια, την Νάξο, την Ζάγκλος, την Ιμέρα και την Κατάνια. Οι Δωριείς ίδρυσαν τις αποικίες Τάραντας, Συρακούσες, Μέγαρα Υβλαία, Λεντίνι, Αγκριτζέντο και Τζέλα. Οι Συρακούσιοι ίδρυσαν τις αποικίες Ανκόνα και Αδρία, οι Μεγαρείς τον Σελινούντα. Οι Αχαιοί ίδρυσαν τις αποικίες Σύβαρις, Ποσειδωνία, Κρότωνας, Επιζεφύριοι Λοκροί και Μεταπόντιο, οι Θούριοι ίδρυσαν την Ερακλέα. Ο Ελληνικός εποικισμός έφερε την δημοκρατία και την μεγάλη έξαρση των γραμμάτων και των τεχνών.[12]

    Αρχαιότητα

    Η ιστορία της Ιταλίας είναι στενά συνδεδεμένη με τον πολιτισμό της περιοχής της Μεσογείου αλλά και της Ευρώπης γενικότερα. Η Ιταλική χερσόνησος κατοικείται ήδη από τα προϊστορικά χρόνια. Γύρω στον 8ο αι. π.Χ. οι Έλληνες ίδρυσαν αποικίες στη νότιο Ιταλία και τη Σικελία, ενώ στην κεντρική, κυρίως, Ιταλία κυριαρχούν οι Ετρούσκοι. Τον 3ο αι. π.Χ. ολόκληρη Ιταλία ενώθηκε από τους Ρωμαίους και μέχρι την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η ιστορία της χερσονήσου ταυτίζεται μ’ αυτήν της Ρώμης. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αφού πέτυχε την κατάκτηση του μεγαλύτερου τμήματος του τότε γνωστού κόσμου, γνωρίζει μια μακρόχρονη περίοδο οικονομικής ανάπτυξης και ειρήνης (Pax Romana) έως τα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ. Μετά από μια περίοδο συνεχών επιδρομών η βυζαντινή Ιταλία από Ούνους, Γότθους και Βάνδαλους, το 476 μ.Χ., με την απομάκρυνση και του τελευταίου Ρωμαίου αυτοκράτορα Ρωμύλου Αυγουστύλου από τον Οδόακρο, επήλθε η κατάρρευση του δυτικού τμήματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

    Μεσαιωνική Εποχή

    Το 493 ο Οδόακρος ηττήθηκε από τον Θεοδώριχο, που ίδρυσε το οστρογοτθικό βασίλειο στην Ιταλία με πρωτεύουσα τη Ραβένα. Ο πόλεμος μεταξύ των Οστρογότθων και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (535-553) στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού έθεσε τέλος στην κυριαρχία των πρώτων στην Ιταλία και εδραίωσε τη βυζαντινή ηγεμονία με τη δημιουργία του Εξαρχάτου της Ραβένας. Λίγα χρόνια αργότερα όμως οι Λομβαρδοί κατάφεραν να κυριεύσουν το μεγαλύτερο τμήμα της χερσονήσου (568-569). Η ειρήνη που κλείστηκε με τους βυζαντινούς το 603 οδήγησε στο χωρισμό της χώρας σε δύο μέρη: στη βυζαντινή Ιταλία στον νότο και τη λογγοβαρδική στον βορρά. Το 774 ο Κάρολος ο Μέγας έθεσε τέλος στο βασίλειο των Λογγοβάρδων και το 800, με τη στέψη του, γεννιόταν η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Με την κάθοδο στην Ιταλία του Όθωνα Α΄της Σαξονίας και τη στέψη του ως αυτοκράτορα ξεκίνησε μια περίοδος ανταγωνισμού μεταξύ των αυτοκρατόρων και των παπών. Από τον 11ο αιώνα έχουμε τη δημιουργία των ελεύθερων ιταλικών πόλεων, όπως η Βενετία, η Πίζα, η Σιένα, το Αμάλφι, η Γένοβα, οι οποίες γνωρίζουν αξιοσημείωτη πληθυσμιακή έκρηξη και κυριαρχούν με τους στόλους τους στη Μεσόγειο, χωρίς όμως να καταφέρουν να εξαλείψουν την κυριαρχία του Πάπα και της αυτοκρατορίας. Την περίοδο αυτή στο προσκήνιο βρίσκεται η μάχη ανάμεσα στις ομάδες των Γουέλφων (υποστηρικτές του Πάπα) και των Γιβελλίνων (που πρόσκεινται στον Γερμανό αυτοκράτορα).

    Αναγέννηση  Η Ιταλία το 1494

    Από το 14ο αιώνα πολλοί δήμοι μετατράπηκαν σε σινιορίες και πριγκιπάτα. Η άνοδος της αστικής τάξης και η ανάπτυξη του εμπορίου στις ιταλικές πόλεις συνέβαλε στο μετασχηματισμό της μεσαιωνικής κοινωνίας και οδήγησε στην οικονομική ευμάρεια και στην ανάπτυξη των τεχνών, που έφτασε στο απόγειό της κατά την περίοδο της Αναγέννησης. Οι μεγάλες πολιτικές και στρατιωτικές δυνάμεις της εποχής όπως η Βενετία, η Φλωρεντία και η έδρα του παπισμού, Ρώμη, ευνοούν την άνθηση και την ανανέωση της λογοτεχνίας, της ζωγραφικής, της αρχιτεκτονικής, της γλυπτικής και των επιστημών, προσανατολιζόμενες προς τα κλασικά πρότυπα της αρχαιότητας. Οι πόλεις αυτές διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο στις τέχνες και τα γράμματα και το έργο καλλιτεχνών όπως ο Πετράρχης, ο Βοκάκιος, Ο Τζιότο, ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Ραφαήλ και ο Τιτσιάνο ακτινοβολεί σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο.

    16ος - 19ος αιώνας  Η Ιταλία το 1796

    Το τέλος του 15ου αιώνα συνέπεσε με την κρίση των ιταλικών κρατών και την ξένη κυριαρχία στη χερσόνησο. Η ανακάλυψη της Αμερικής το 1492 και η μετατόπιση των εμπορικών δρόμων από τη Μεσόγειο στον Νέο Κόσμο οδήγησε στην περιθωριοποίηση των Ιταλικών δημοκρατιών. Ο βασιλιάς της Γαλλίας Κάρολος Η΄ κατέβηκε στην Ιταλία και κυρίευσε το Βασίλειο της Νάπολης. Το 1559 η συνθήκη του Σατό-Σαμβρέσις επικύρωνε την ισπανική κυριαρχία στην Ιταλία. Η ισπανική ηγεμονία (1559-1713) συνέπεσε με μια περίοδο έντονης παρακμής των τεχνών και των γραμμάτων και μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης. Στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα εκδηλώθηκε στην Ιταλία ένας μεγάλος ενθουσιασμός για τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις και άρχισαν να ξεχωρίζουν οι έννοιες του έθνους και της ανεξαρτησίας, καθώς και ελπίδες για την ενότητα του ιταλικού έθνους. Με την αποκατάσταση του «αρχαίου καθεστώτος» και την επιστροφή των παλιών απολυταρχικών ηγεμόνων γεννήθηκαν οι μυστικές εταιρείες και τα πρώτα κίνητρα για ανεξαρτησία.

    Το ενωμένο Ιταλικό κράτος διαμορφώθηκε το 1861, όταν τα ανεξάρτητα κρατίδια της χερσονήσου ενώθηκαν για να σχηματίσουν το Βασίλειο της Ιταλίας. Στην Ιταλική Ένωση συνέβαλαν διανοούμενοι, όπως ο Ματζίνι, ο Τζιομπέρτι, ο Κατανέο, πολιτικοί, όπως ο Καβούρ και αρχηγοί όπως ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β' και ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι. Πρώτη πρωτεύουσα του ιταλικού κράτους ορίστηκε το Τορίνο, στη συνέχεια η Φλωρεντία (1865) και, μετά τη νίκη εναντίον των υποστηρικτών του παπικού κράτους, το 1870, η Ρώμη.

    20ός αιώνας

    Τον 20ό αιώνα η χώρα βρήκε ξανά την ισορροπία της με την κυβέρνηση του Τζολίττι, που υπήρξε ένας από τους πιο ικανούς πολιτικούς της Ιταλίας. Με τον πόλεμο ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και την κατάκτηση της Λιβύης και των Δωδεκανήσων ξεκινά μια περίοδος αποικιοκρατικής και επεκτατικής πολιτικής. Η εκλογική νίκη των σοσιαλιστών και των καθολικών, το 1913, οδήγησε στην παραίτηση του Τζολίττι, τον οποίο διαδέχτηκε ο Σαλάντρα (1914). Μετά από μια διακήρυξη ουδετερότητας (1η Αυγούστου 1914), κάτω από τις πιέσεις των επεμβατικών ρευμάτων, η κυβέρνηση προσχώρησε στην Τριπλή Συμμαχία (Αγγλία - Γαλλία - Ρωσία) και κήρυξε τον πόλεμο στην Αυστρία, ελπίζοντας να επιτύχει σημαντικά εδαφικά οφέλη. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε με νίκη το 1918 και στην Ιταλία αποδόθηκαν το Τρεντίνο, η Ίστρια και η Ζάνταρ.

    Στη Μεσοπολεμική περίοδο, παρά την εδαφική επέκταση, οι Ιταλοί έμειναν απογοητευμένοι από τη μεταχείριση των Συμμάχων, ενώ στην ηθική κρίση προστέθηκε και η οικονομική. Μετά από μια γενική απεργία και κατάληψη των εργοστασίων, η συνταγματική κρίση οδήγησε σε ένα αυταρχικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς, στον φασισμό και την ανακήρυξη του Μπενίτο Μουσολίνι ως πρωθυπουργού. Τα λάθη των αντιφασιστικών κομμάτων επέτρεψαν στον Μουσολίνι να εγκαθιδρύσει ένα ολοκληρωτικό καθεστώς (1925).

    Η Ιταλία έκανε την είσοδό της στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Ναζιστικής Γερμανίας του Χίτλερ, τον Ιούνιο του 1940, όταν η Γαλλία είχε ήδη ηττηθεί. Μετά τις νίκες των Συμμάχων και την εισβολή τους στη Σικελία (1943), η ιταλική πολιτική οδηγήθηκε σε μεταστροφή. Ο Μουσολίνι συνελήφθη. Στις 13 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία και αναγνωρίστηκε από τους Συμμάχους ως συνεμπόλεμος. Από την πλευρά του ο Μουσολίνι, που ελευθερώθηκε από τους Γερμανούς, ανακήρυξε στο Σαλό την Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία. Η χώρα βρέθηκε χωρισμένη στα δύο: στον νότο, που ήταν στα χέρια των Συμμάχων, κάτω από τη διακυβέρνηση του Βιττόριο Εμμανουέλε Γ΄, και το υπόλοιπο στα χέρια των Γερμανών και των φασιστών. Η απελευθέρωση πραγματοποιήθηκε στις 25 Απριλίου 1945. Ο Μουσολίνι συνελήφθη, δικάστηκε και τελικά εκτελέστηκε στις 28 Απριλίου. Το 1946, ο Βιττόριο Εμμανουέλε παρακινήθηκε να παραιτηθεί για χάρη του Ουμβέρτου Β΄, αλλά το δημοψήφισμα της 2ας Ιουνίου έλυσε οριστικά το ζήτημα υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας. Από την 1η Ιανουαρίου 1948 τέθηκε σε ισχύ το Σύνταγμα. Με τις εκλογές του 1948, η Χριστιανική Δημοκρατία κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία της Βουλής και σηματοδότησε την περίοδο των κεντρώων κυβερνήσεων.

    Μεταπολεμική περίοδος
    Κύριο λήμμα: Ιστορία της Ιταλικής Δημοκρατίας
     Ο Τζουζέπε Σάραγκατ Ο Μαριάνο Ρουμόρ το 1978 Η Σοφία Λόρεν το 1955

    Υπό τον πρόεδρο Αλτσίντε ντε Γκάσπερι, η χώρα έγινε μέλος του ΟΗΕ το 1955 και εντάχθηκε στην ΕΟΚ.

    Ωστόσο, κάτω από την προεδρία του Λένε (1971-1978) η χώρα οδηγήθηκε και πάλι σε μια οικονομική και κοινωνική κρίση. Στο διάστημα αυτό η άνοδος της δύναμης των κομμουνιστών (ευρωκομμουνισμός), δημιουργεί την ανάγκη του ιστορικού συμβιβασμού, δηλ. τη συνεργασία με τους καθολικούς. Αυτό ενόχλησε τις ΗΠΑ που προειδοποίησαν έμμεσα για οικονομικές συνέπειες. Ακολουθεί μια ταραχώδης περίοδος τo 1978, χρονιά κατά την οποία οι Ερυθρές Ταξιαρχίες απήγαγαν και δολοφόνησαν τον πρόεδρο του κόμματος του κέντρου (DC) Άλντο Μόρο. Το 1983 εδραιώθηκε η πρώτη κυβέρνηση σοσιαλιστικής κατεύθυνσης στην ιστορία της Ιταλικής δημοκρατίας. Πρωθυπουργός ορίστηκε ο Μπετίνο Κράξι. Η κυβέρνησή του όμως αναγκάστηκε να παραιτηθεί εξαιτίας των αντιθέσεων ανάμεσα στις κύριες πολιτικές δυνάμεις (DC και PSI). Η ήττα των μεγάλων κομμάτων στις εκλογές του 1992 και η άνοδος της Λέγκας τoυ Βορρά, οδήγησε σε μια αποσταθεροποίηση του παραδοσιακού πολιτικού πλαισίου. Πρόεδρος της δημοκρατίας εκλέχτηκε ο Όσκαρ Λουίτζι Σκάλφαρο. Στις πολιτικές εκλογές του 1994 κέρδισε την πλειοψηφία στη βουλή των αντιπροσώπων το κόμμα της δεξιάς Πόλο, της οποίας ο πρόεδρος Μπερλουσκόνι σχημάτισε μια κυβέρνηση που σε λίγους μήνες όμως έπρεπε να παραιτηθεί εξαιτίας της αποχώρησης από αυτό της Λέγκας του Βορρά. Τον Ιανουάριο του 1995 ο Σκάλφαρο προώθησε το σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνασπισμού με πρωθυπουργό τον Ντίνι. Στις εκλογές του 1996 κέρδισε ο κεντροαριστερός σχηματισμός Ουλίβο και ο Ρομάνο Πρόντι σχημάτισε κυβέρνηση.[13] Η Ιταλία σήμερα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, του ΝΑΤΟ, του Συμβουλίου της Ευρώπης, του ΟΗΕ (για τη διετία 2007-2008 συμμετέχει ως μη-μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού) και της ομάδας G8 των οκτώ πλουσιοτέρων χωρών.

    https://web.archive.org/web/20190626220707/http://www.nationalgeographic.it/scienza/2012/01/20/news/erano_padani_iprimi_abitanti_ditalia-807204/ Kluwer Academic/Plenum Publishers 2001, ch. 2 42.7–41.5 ka (1σ CI). Douka, Katerina; et al. (2012). "A new chronostratigraphic framework for the Upper Palaeolithic of Riparo Mochi (Italy)". Journal of Human Evolution. 62 (2): 286–299 https://www.iipp.it/ https://whc.unesco.org/en/list/94 Bonani, Georges; Ivy, Susan D.; et al. (1994). "AMS 14C Age Determination of Tissue, Bone and Grass Samples from the Ötzal Ice Man" (PDF). Radiocarbon. 36 (2): 247–250 Raclot, Thierry; Oudart, Hugues (January 2000). "CORPS GRAS ET OBESITE Acides gras alimentaires et obésité: aspects qualitatifs et quantitatifs". Oléagineux, Corps gras, Lipides. 7 (1): 77–85 https://web.archive.org/web/20130927095436/http://www.gla.ac.uk/schools/humanities/research/archaeologyresearch/projects/mycenaeansitaly/ Gert Jan van Wijngaarden, Use and Appreciation of Mycenaean Pottery in the Levant, Cyprus and Italy (1600–1200 B.C.): The Significance of Context, Amsterdam Archaeological Studies, Amsterdam University Press, 2001 Bryan Feuer, Mycenaean civilization: an annotated bibliography through 2002, McFarland & Company; Rev Sub edition (2 March 2004) Emilio Peruzzi, Mycenaeans in early Latium, (Incunabula Graeca 75), Edizioni dell'Ateneo & Bizzarri, Roma, 1980 https://www.bpp.it/Apulia/html/archivio/1987/II/art/R87II015.html «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2011. 
    Read less

Phrasebook

Δύο
Due
Τρία
Tre
Τέσσερα
quattro
Πέντε
Cinque
Εξι
Sei
Επτά
Sette
Οκτώ
Otto
Εννέα
Nove
Δέκα
Dieci
Νερό
Acqua
Βοήθεια!
Aiuto!
Ανοιξε
Aprire

Where can you sleep near Ιταλία ?

Booking.com
487.352 visits in total, 9.186 Points of interest, 404 Destinations, 37 visits today.