Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!  Οι πυραμίδες της Γκίζας είναι το παλαιότερο από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου και το μόνο που εξακολουθεί να υπάρχει.

Η χώρα που είναι γνωστή ως Αίγυπτος έχει μια μακριά και πολύπλοκη, πληθυσμιακή ιστορία. Αυτό συνέβη εν μέρει λόγω της γεωγραφικής της χωροθέτησης στα σταυροδρόμια πολλών κύριων πολιτιστικών περιοχών: της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, της Σαχάρας και της Ανατολικής Αφρικής. Επιπρόσθετα η Αίγυπτος δέχθηκε πολλές μαζικές εισβολές κατά τη διάρκεια της μακράς της ιστορίας, περιλαμβάνοντας τους Χαναανίτες, τους Λίβυους, τους Νούβιους, τους Ασσύριους, τους Κουσίτες, τους Πέρσες, τους Έλληνες, τους Ρωμαίους, τους Άραβες, τους Οθωμανούς, τους Γάλλους και τους Βρετανούς. Οι πολλές κατακτήσεις μέσα στο χρόνο κάνουν ερευνητική τη σχέση μεταξύ σύγχρονων και αρχαίων Αιγυπτίων.

Το περιβάλλον έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ιστορία της Αιγύπτου. Όταν η ανομβρία ανάγκασε τους πρώτους νομάδες κατοίκους να μεταναστεύσουν προς την κοιλάδα του Νείλου, η εύφορη πεδιάδα γέννησε ένα λαό ο οποίος έδωσε κάποια από τα σημαντικότερα επιτεύγματα στην ιστορία του ανθρώπου και δημιούργησε έναν πολιτισμό που θα παρέμενε σχεδόν αναλλοίωτος επί 3000 χρόνια.

Μολονότι ως αρχή της αιγυπτιακής ιστορίας θεωρείται το 3100 π.Χ., ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας εντοπίζονται κατά την προδυναστική περίοδο, χιλιάδες χρόνια πριν από αυτή την ημερομηνία. Η Σαχάρα ήταν κάποτε μία καταπράσινη, εύφορη σαβάνα, οι νομάδες κάτοικοι της οποίας κυνηγούσαν ζώα και τα σχεδίαζαν στους βράχους (πετρογλυφικά). Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ότι οι βοσκοί της Νάμπτα Πλάγια στη Δυτική Έρημο κατασκεύαζαν πέτρινα κυκλικά ημερολόγια ήδη από το 8000 π.Χ.

 Η πτολεμαϊκή βασίλισσα Κλεοπάτρα Ζ΄ της Αιγύπτου και ο γιος της από τον Ιούλιο Καίσαρα, Πτολεμαίος ΙΕ΄ Καισαρίων.

Ο τρόπος ζωής αυτών των λαών παρέμεινε ο ίδιος επί 4000 χρόνια, όμως καθώς το κλίμα γινόταν όλο και ξηρότερο εγκατέλειψαν την έρημο (ντεσρέτ ή κόκκινη γη) για τις όχθες του Νείλου, όπου οι ετήσιες πλημμύρες έκαναν γόνιμο το έδαφος (κεμέτ ή μαύρη γη)[1]. Οι ανασκαφές στους οικισμούς τους αποκάλυψαν έναν εκλεπτυσμένο πολιτισμό, με σπίτια και εργαστήρια από πλίνθους και πρωτόγονους ναούς.

Η ανάγκη οργάνωσης των οικισμών αυτών οδήγησε στην επινόηση του πρώτου «αλφαβήτου» στον κόσμου, των ιερογλυφικών. Ανασκαφές στην Άβυδο έδειξαν ότι η γραφή αυτή χρησιμοποιείτο από το 3250 π.Χ., αρκετούς αιώνες πριν από τα πρώτα γραπτά κείμενα της Μεσοποταμίας. Με την επέκτασή τους, οι κοινότητες αναπόφευκτα ήρθαν σε σύγκρουση. Η χώρα διαιρέθηκε σε δύο αντίπαλα βασίλεια, του βορρά (Κάτω Αίγυπτος) και του νότου (Άνω Αίγυπτος). Γύρω στο 3100 π.Χ. ενώθηκαν για πρώτη φορά, σχηματίζοντας ενιαίο κράτος. Το γεγονός αυτό μνημονεύεται στον τελετουργικό χρωματοτρίπτη του βασιλιά Μήνη (γνωστός και ως Ναρμέρ) που βρέθηκε στην Ιεράκων πόλη. Πρόκειται ίσως για το σημαντικότερο ιστορικό μνημείο ολόκληρης της αιγυπτιακής ιστορίας, αφού καταγράφει τη δημιουργία του πρώτου έθνους-κράτους. Η στάση του, καθώς είναι έτοιμος να συντρίψει το κρανίο του νικημένου εχθρού του, καθιερώθηκε ως ο τρόπος απεικόνισης των Αιγύπτιων βασιλιάδων για τα επόμενα 3000 χρόνια. Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του πολιτισμού της αρχαίας Αιγύπτου και η πραγματική απαρχή της αιγυπτιακής ιστορίας και του αιγυπτιακού πολιτισμού συμπίπτει με την αρχή αυτής της περιόδου.

Η οριοθέτηση των Ανατολικών συνόρων είναι συνδεδεμένη με τη δημιουργία στην Παλαιστίνη, μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, του κράτους του Ισραήλ. Με τις συμφωνίες ανακωχής του 1949, η Αίγυπτος καθόριζε τη διοίκησή της στο τμήμα της Παλαιστίνης (βρετανική εντολή) που λεγόταν Λωρίδα της Γάζας, η οποία είχε παραχωρηθεί στο αραβο-παλαιστινιακό κράτος από το σχέδιο διαμελισμού του ΟΗΕ το 1947, το οποίο δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Τις λωρίδες της Γάζας και του Σινά κατέλαβαν όμως οι δυνάμεις του Ισραήλ στη διάρκεια της αραβοϊσραηλινής σύρραξης του 1967.

 Ο Αιγύπτιος πρόεδρος Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ στη Μανσούρα, 1960

Από τον Μάιο μέχρι το τέλος Οκτωβρίου του 1969, σχεδόν επί καθημερινής βάσεως αιγυπτιακές μονάδες συγκρούονταν με ισραηλινές δυνάμεις κατά μήκος της διώρυγας του Σουέζ. Η σημαντικότερη από τις αιγυπτοϊσραηλινές συγκρούσεις σημειώθηκε στις 20 Ιουλίου. Η επίθεση άρχισε τα χαράματα με την κατάληψη από τους Ισραηλινούς, ύστερα από σκληρή μάχη σώμα με σώμα, αιγυπτιακού φρουρίου ενώ διεξαγόταν σφοδρή μονομαχία πυροβολικού και στον ουρανό πάνω από το Σουέζ συγκρούονταν δεκάδες μαχητικά αεροσκάφη αμφοτέρων των πλευρών. Ο τελικός απολογισμός της σύγκρουσης είναι ζήτημα υποκειμενικό, καθώς κάθε πλευρά έδωσε στη δημοσιότητα τα δικά της στοιχεία για νεκρούς, τραυματίες και καταρρίψεις[2].

Το 1973, οι Αιγύπτιοι προσπάθησαν να επανακτήσουν τη χερσόνησο του Σινά, αλλά απέτυχαν. Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ που κατέληξαν (ύστερα από ενδιάμεσες συμφωνίες) στη συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ (1979) και στην οριστική αποχώρηση του Ισραήλ από τις περιοχές που κατείχε από το 1967 έως το 1982. Το 2001-2 η ένταση αναζωπυρώθηκε και οι Ισραηλινοί αναπτύχθηκαν στρατιωτικά σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη.

Παραίτηση Μουμπάρακ 2011

Τον Ιανουάριο του 2011 μετά τις ταραχές που εκδηλώθηκαν στην Αλγερία και την Τυνησία, της οποίας ο πρόεδρος της χώρας διέφυγε στη Σαουδική Αραβία, ξέσπασαν διαδηλώσεις και στην Αίγυπτο με αρχικό αίτημα την παραίτηση της κυβέρνησης του Χόσνι Μουμπάρακ, που εξελίχθηκε σε αίτημα παραίτησης του ίδιου. Κατά τις συμπλοκές που ακολούθησαν με δυνάμεις της αστυνομίας σκοτώθηκαν από 300 ως 684 άτομα[3][4](ανάμεσα στα οποία 135 διαδηλωτές, 12 αστυνομικοί,[5], 12 δραπέτες της φυλακής και ένας διευθυντής φυλακών)[6] Ο πρόεδρος αναγκάστηκε να προβεί σε αλλαγές στην κυβέρνηση η οποία και παραιτήθηκε και στον διορισμό Αντιπροέδρου, ωστόσο και παρότι είχε απαγορευτεί η κυκλοφορία, κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος, απαγορεύτηκαν τα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ, δεν επιτράπηκε από το κράτος-δικτατορία ολικά η πρόσβαση στο διαδίκτυο και οι τηλεπικοινωνίες είχαν εκμηδενιστεί όσον αφορά τον πληθυσμό της Αιγύπτου, οι μαχητικές διαδηλώσεις συνεχίστηκαν, κυρίως στο Κάιρο. Ο Μουμπάρακ εξαναγκάστηκε σε παραίτηση στις 11 Φεβρουαρίου.[7]. Η εξουσία μεταβιβάστηκε στο Ανώτατο Συμβούλιο των Ενόπλων Δυνάμεων. Στις 3 Μαρτίου 2011 ο Εσάμ Σαράφ διορίστηκε νέος πρωθυπουργός.

Πραξικόπημα 3ης Ιουλίου 2013

Την Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013, και ενώ οι διαδηλώσεις εναντίον του Μοχάμεντ Μόρσι συνεχίζονταν, αμέσως μετά την λήξη της διορίας 48 ωρών του στρατιωτικού τελεσίγραφου δυνάμεις του Στρατού κατέλαβαν το κτήριο της κρατικής τηλεόρασης και έθεσαν σε περιορισμό τον Μοχάμεντ Μόρσι, καταλαμβάνοντας περιμετρικά το στρατόπεδο της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς, όπου βρισκόταν και συνέχιζε να εργάζεται ο πρόεδρος της Αιγύπτου. Ο Στρατός καθαίρεσε τον πρόεδρο Μόρσι του αξιώματός του και ανέστειλε την ισχύ του Συντάγματος[8], παρουσιάζοντας τον οδικό χάρτη που είχε σχεδιάσει τις προηγούμενες ημέρες το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο, που θα κυβερνά τη χώρα μέχρι τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. Ο Στρατός παραχώρησε την εξουσία της χώρας στον πρόεδρο του Συνταγματικού Δικαστηρίου, δικαστή Αντλί Μανσούρ.[9].

Μελέτη της πληθυσμιακής ιστορίας Βιογεωγραφική προέλευση βασισμένη σε κοινωνικό-πολιτιστικά δεδομένα

Χωροθετημένη στην ακραία βορειοανατολική γωνιά της Αφρικής, η Αρχαία Αιγυπτιακή Κοινωνία ήταν σε ένα σταυροδρόμι μεταξύ της Αφρικής και της Εγγύς Ανατολής. Οι πρώιμοι υποστηρικτές της Θεωρίας του Δυναστικού Αγώνα βάσισαν την υπόθεσή τους στην αύξηση της καινοτομίας, τη φαινομενικά ταχύρυθμη αλλαγή της κεραμικής της Προδυναστικής Περιόδου και στις αξιοσημείωτες εμπορικές επαφές μεταξύ της Αρχαίας Αιγύπτου και της Μέσης Ανατολής[10]. Αυτό δεν είναι πλέον η κυρίαρχη άποψη στην Αιγυπτιολογία, ωστόσο τα στοιχεία στα οποία βασιζόταν προτείνουν ακόμη την επιρροή από αυτές τις περιοχές[11]. Ο Φεκρί Χασάν, ο Έντουιν και άλλοι προτείνουν ως ένα σημείο την αμοιβαία επιρροή από την εσωτερική Αφρική όσο και από το Λίβανο[12]. Ωστόσο, σύμφωνα με τον ένα συγγραφέα, η επιρροή αυτή φαίνεται να είχε ελάχιστο αντίκτυπο στους αυτόχθονες πληθυσμούς που ήταν ήδη παρόντες[13].

Ένας συγγραφέας έχει δηλώσει ότι η Κοινωνία Νακάντα της Προδυναστικής Αιγύπτου, στην Άνω Αίγυπτο, είναι σχεδόν ταυτόσημη με την «Κοινωνία ομάδα-Α» του Κάτω Σουδάν[14]. Βασίστηκε εν μέρει σε ομοιότητες στους βασιλικούς τάφους του Κουστούλ, ώστε κάποιοι μελετητές να προτείνουν μια Αιγυπτιακή προέλευση στη Νουβία ανάμεσα στην «Κοινωνία Α»[15][16]. Το 1996 οι Λόβελ και Πράους ανέφεραν την παρουσία ανεξάρτητων ηγετών θαμένων στη Νακάντα που θεωρήθηκε ότι είναι σε εξαιρετικούς, υψηλότερης στάθμης τάφους, δείχνοντας ότι είναι πιο κοντά στη σχετική μορφολογία με τους πληθυσμούς της Βόρειας Νουβίας, παρά σ' αυτούς της Νότιας Αιγύπτου[17]. Ωστόσο, οι περισσότεροι μελετητές απέρριψαν αυτήν την υπόθεση και δικαιολόγησαν την ταυτόχρονη παρουσία βασιλικών τάφων με αυτούς στο Κουστούλ ως απλά επεξεργασμένη ταυτόχρονα μαζί με προβλήματα στις χρονολογικές τεχνικές[18].

Η γλώσσα του Νουβιακού λαού ήταν μια από τις Νειλοσαχαριανές γλώσσες, ενώ η γλώσσα του Αιγυπτιακού λαού ήταν μια από τις Αφροασιατικές γλώσσες.

Ο Τόμπι Γουίλκονσον, στο βιβλίο του «Γέννεση των Φαραώ» προτείνει την προέλευση των Αιγυπτίων από κάπου στην Ανατολική Έρημο[19]. Παρουσίασε ενδείξεις σύμφωνα με τις οποίες η Προδυναστική Αίγυπτος αντέγραψε την παραδοσιακή Αφρικανική κοινωνία των βοοειδών, τυπική στους Νοτιοσουδανούς και γενικά Ανατολικοαφρικανούς ημινομάδες ως σήμερα. Ο Κένταλ συμφωνεί με ότι η ερμηνεία του Ουίλκινσον ότι οι αρχαίες βραχογραφίες της περιοχής μπορούν να αντιπροσωπεύουν τα πρώτα παραδείγματα βασιλικών στεμμάτων που επίσης δείχνουν στο Κουστούλ της Νουβίας ως πιθανή υποψηφιότητα της προέλευσης του λευκού στέμματος, που είναι τα αρχαιότερα γνωστά παραδείγματα που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή.

Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι τα πρόβατα και οι κατσίκες έγιναν γνωστές στη Νουβία εδώ και περίπου 8.000 χρόνια[20]. Υπάρχει κάποια υποψία, ότι αυτή η κουλτούρα είναι πιθανό να είναι ο πρόδρομος των Αιγυπτίων, που βασίζεται στις πολιτισμικές ομοιότητες και στην κοινωνική πολυπλοκότητα, η οποία πιστεύεται ότι αντανακλά το Παλαιό Βασίλειο της Αιγύπτου, από τη Νοτιοδυτική Ασία[21][22].

Έλληνες της Αιγύπτου

Η παρουσία του ελληνικού στοιχείου στην Αίγυπτο υπήρξε αξιοσημείωτη κατά την διάρκεια των αιώνων από την αρχαιότητα έως και τον 20ό αιώνα. Σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει ελληνικός πληθυσμός στην Αίγυπτο, συγκεντρωμένος κυρίως στην Αλεξάνδρεια και το Κάιρο.

Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία

Κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ δημιουργείται, το 1958, η Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία (ΗΑΔ) σε σύμπραξη με τη Συρία. Η ένωση έγινε μετά από δημοψήφισμα. Το νέο κράτος συνέχισε να είναι μέλος του ΟΗΕ με αυτό το όνομα. Το 1961 η Συρία αποσύρθηκε. Η Αίγυπτος συνέχισε να ονομάζεται διεθνώς με αυτό το όνομα. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1971, άλλαξε το όνομά της σε Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου[23].