Οι νουβικές πυραμίδες ή νούβιες, είναι κατασκευές της 2ης και 1ης χιλιετίας π.Χ. οι οποίες κτίστηκαν από τα αρχαία κουσιτικά βασίλεια, νοτίως της Αιγύπτου, στην Νουβία (σημερινό Σουδάν). Το πρώτο ήταν ο πολιτισμός Κέρμα (2600–1520 π.Χ.), το δεύτερο είχε ως επίκεντρο την πόλη της Ναπάτα (1000–300 π.Χ.) και το οποίο είχε αρχίσει να δέχεται αιγυπτιακές επιρροές, και το τελευταίο την πόλη της Μερόης (300 π.Χ.–300 μ.Χ.). Υπάρχουν περίπου 255 πυραμίδες οι οποίες ανήκουν στους πολιτισμούς της Ναπάτα και της Μερόης, και οι οποίες κτίστηκαν ως τάφοι για τους ηγεμόνες τους. Διαφέρουν από τις αιγυπτιακές καθώς είναι μικρότερες και με μεγαλύτερη κλίση. Οι πυραμίδες στις περιοχές της Μερόης και της Ναπάτα έχουν αναγνωριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.
Η πρώτη από αυτές κτίστηκε στην περιοχή Ελ Κουρρού, μαζί με τους τάφους των βασιλέων Κάστα και Πιανκί, και των βασιλέων που ακολούθησαν. Άλλες 14 πυραμίδες κατασκευάστηκαν για τις βασίλισσες τους, μερικές από τις οποίες ήταν πολεμίστριες.
Μεταγενέστερες πυραμίδες κτίστηκαν στην περιοχή Νουρί, στην δυτική όχθη του Νείλου στην άνω Νουβία. Η εκεί νεκρόπολη αποτέλεσε το ταφικό σημείο για 21 βασιλείς και 52 βασίλισσες, και τα σώματα τους τοποθετήθηκαν μέσα σε τεράστιες σαρκοφάγους από γρανίτη. Η σαρκοφάγος της βασίλισσας Ασπέλτα ζύγιζε 15,5 τόνους ενώ η πλάκα που σκέπαζε την σαρκοφάγο τέσσερεις τόνους.[1] Η μεγαλύτερη πυραμίδα βρίσκεται στο Νουρί και είναι του Τιχάρκα, βασιλιά της Ναπάτα και φαραώ της εικοστής πέμπτης δυναστείας σε Αίγυπτο και Νουβία, ο οποίος ήταν γιος και διάδοχος του Πιανκί.[2]
Οι πυραμίδες στις περιοχές του Ελ Κούρου και Νουρί είναι οι παλαιότερες και μεγαλύτερες, όμως το συγκρότημα πυραμιδών της Μερόης είναι το μεγαλύτερο σε έκταση και βρίσκεται ανάμεσα στον 5ο και 6ο καταρράκτη του Νείλου, σε απόσταση περίπου 100 χλμ από το Χαρτούμ. Κατά την μεροϊτική περίοδο θάφτηκαν εκεί περίπου 40 βασιλείς και βασίλισσες. Άλλες πυραμίδες βρίσκονται στην περιοχή Τζεμπέλ Μπαρκάλ.
Προσθήκη νέου σχολίου