Μερόη

Η Μερόη ή Meroë (/ˈmɛr/, επίσης Meroe, μεροϊτική γλώσσα: Medewi ή Bedewi, αραβικά: مرواه‎‎ και αραβικά σε λατινικό αλφάβητο: Meruwah/Meruwi/مروي, αρχαία ελληνικά: Μερόη‎‎) ήταν μια αρχαία πόλη στην ανατολική όχθη του Νείλου περίπου 6 χλμ. βορειοανατολικά του σταθμού Καμπούσια κοντά Σέντι, Σουδάν, περίπου 200 χλμ. βορειοανατολικά του Χαρτούμ. Κοντά σ' αυτήν την τοποθεσία βρίσκονται χωριά που σχηματίζουν μια κοινότητα με το όνομα Μπαχροβαγιά (αραβικά: البجراوية‎‎). Αυτή η πόλη ήταν η πρωτεύουσα του Βασιλείου του Κους για αρκετούς αιώνες από περίπου το 590 π.Χ., μέχρ...Διαβάστε περισσότερα

Η Μερόη ή Meroë (/ˈmɛr/, επίσης Meroe, μεροϊτική γλώσσα: Medewi ή Bedewi, αραβικά: مرواه‎‎ και αραβικά σε λατινικό αλφάβητο: Meruwah/Meruwi/مروي, αρχαία ελληνικά: Μερόη‎‎) ήταν μια αρχαία πόλη στην ανατολική όχθη του Νείλου περίπου 6 χλμ. βορειοανατολικά του σταθμού Καμπούσια κοντά Σέντι, Σουδάν, περίπου 200 χλμ. βορειοανατολικά του Χαρτούμ. Κοντά σ' αυτήν την τοποθεσία βρίσκονται χωριά που σχηματίζουν μια κοινότητα με το όνομα Μπαχροβαγιά (αραβικά: البجراوية‎‎). Αυτή η πόλη ήταν η πρωτεύουσα του Βασιλείου του Κους για αρκετούς αιώνες από περίπου το 590 π.Χ., μέχρι την κατάρρευσή της τον έκτο αιώνα μ.Χ. Το Κουσιτικό Βασίλειο της Μερόης έδωσε το όνομά του στη «Νήσο της Μερόης», που ήταν η σύγχρονη περιοχή Butana, μια περιοχή που οριοθετείται από τον Νείλο (από τον ποταμό Άτμπαραχ έως το Χαρτούμ ), τον Άτμπαραχ και τον Γαλάζιο Νείλο .

Η πόλη της Μερόης βρισκόταν στην άκρη της περιοχής Butana. Υπήρχαν δύο άλλες μεροϊτικές πόλεις στην ίδια περιοχή: η Μούσαουαρατ ες-Σούφρα (Musawwarat es-Sufra) και η Νάγκα (Naqa). Στην πρώτη από αυτές τις τοποθεσίες δόθηκε το όνομα Μερόη από τον Πέρση βασιλιά, Καμβύση, προς τιμήν της αδελφής του, η οποία είχε το ίδιο όνομα. Η πόλη είχε αρχικά την αρχαία ονομασία Σάμπα, που πήρε το όνομά της από τον αρχικό ιδρυτή της χώρας. Το επώνυμο Σάμπα, ή Σέμπα, αποδίδεται σε έναν από τους γιους του Κους (βλέπε Γένεση 10:7). Η παρουσία πολυάριθμων μεροϊτικών αξιοθέατων εντός της δυτικής περιοχής Butana και στα σύνορα της ίδιας της Butana είναι σημαντικό δείγμα ανάπτυξης για την περιοχή. Η άσκηση κρατικής εξουσίας για την παραγωγή ειδών διαβίωσης είναι εμφανής από την εκμετάλλευση αυτών των οικισμών.

Το Βασίλειο του Κους που εμπεριείχε την πόλη Μερόη αντιπροσωπεύει μια ομάδα πρώιμων κρατών που βρίσκονται στον μέσο Νείλο. Ήταν ένα από τα πρώτα και πιο εντυπωσιακά κράτη που βρέθηκαν στην αφρικανική ήπειρο (μαζί με την Αρχαία Αίγυπτο). Αν μελετήσουμε την ιδιαιτερότητα των υπόλοιπων πρώιμων κρατών στην περιοχή του μέσου Νείλου, η αντίληψή μας για την Μερόη, σε συνδυασμό με τις ιστορικές εξελίξεις άλλων ιστορικών κρατών, θα βελτιωθεί μελετώντας και τα χαρακτηριστικά της δημιουργίας σχέσεων ισχύος με άλλα κράτη της κοιλάδας του Νείλου.

Ως αξιοθέατα, η πόλη Μερόη περιλαμβάνει περισσότερες από διακόσιες πυραμίδες ταξινομημένες σε τρείς ομάδες, πολλές από τις οποίες είναι κατεστραμμένες. Έχουν το χαρακτηριστικό μέγεθος και τις αναλογίες των Νουβικών πυραμίδων.

mirwiwAt niwt
xAst mjrwjwꜣt[1] σε ιερογλυφικά  Εγγύς Ανατολή το 200 π.Χ., που δείχνει το Βασίλειο της Μερόης και τα γειτονικά κράτη.

Η Μερόη ήταν η νότια πρωτεύουσα του Βασιλείου του Κους. Το Βασίλειο του Κους εκτείνεται κατά την περίοδο περίπου 800 π.Χ – 350 μ.Χ αλλά, αρχικά, η κύρια πρωτεύουσά του ήταν βορειότερα στη Νάπατα.[2] Ο βασιλιάς Ασπέλτα μετέφερε την πρωτεύουσα στη Μερόη, πολύ πιο νότια από τη Νάπατα, πιθανώς γύρω στο 591 π.Χ.,[3] αμέσως μετά την λεηλασία της Νάπατας από τον Αιγύπτιο Φαραώ Ψαμμήτιχο Β'.

Ο Μάρτιν Μέρεντιθ δηλώνει ότι οι Κουσίτες ηγεμόνες επέλεξαν τη Μερόη, μεταξύ του Πέμπτου και του Έκτου Καταρράκτη του Νείλου, επειδή βρισκόταν στα όρια της ζώνης των καλοκαιρινών βροχοπτώσεων και η περιοχή ήταν πλούσια σε σιδηρομετάλλευμα και ξυλεία για την επεξεργασία σιδήρου. Η τοποθεσία παρείχε επίσης πρόσβαση σε εμπορικούς δρόμους προς την Ερυθρά Θάλασσα. Η πόλη Μερόη βρισκόταν κατά μήκος του μέσου Νείλου, σημείο υψηλής σημασίας λόγω της ετήσιας πλημμύρας της κοιλάδας του ποταμού Νείλου και της σύνδεσης με άλλους ποταμούς, όπως ο Νίγηρας, που βοήθησε στην παραγωγή κεραμικών και σιδήρου που χαρακτηρίζουν το μεροϊτικό βασίλειο το οποίο άφησε περιθώριο για αύξηση της δύναμης του λαού.[4] Σύμφωνα με μερικώς αποκρυπτογραφημένα μεροϊτικά κείμενα, το όνομα της πόλης ήταν Medewi ή Bedewi .

Πρώτη Μεροϊτική Περίοδος (542–315 π.Χ.)

Οι Βασιλείς κυβέρνησαν τη Νάπατα και τη Μερόη. Η έδρα της κυβέρνησης και το βασιλικό παλάτι ήταν στη Μερόη. Ο Κύριος ναός του Amun βρίσκεται στη Nάπατα, αλλά ο ναός στη Μερόη είναι υπό κατασκευή. Βασιλιάδες και πολλές βασίλισσες θάβονται στο Νούρι, μερικές βασίλισσες είναι θαμμένες στη Μερόη, στο Δυτικό Νεκροταφείο.[5] Ο πρώτος βασιλιάς είναι ο Αναλμάγιε (542–538 π.Χ.), ο τελευταίος βασιλιάς της πρώτης περιόδου είναι ο Νάστασεν (335–315 π.Χ).

Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος την περιέγραψε, τον 5ο αι. μ.Χ., ως «μια μεγάλη πόλη...που λέγεται ότι ήταν η γενέτειρα των άλλων Αιθιόπων».[6][7]

Οι ανασκαφές αποκάλυψαν στοιχεία ταφών σημαντικών και υψιλόβαθμων Κουσιτών, από την Περίοδο Νάπαταν (περίπου 800 – 280 π.Χ.) στην περιοχή του οικισμού που ονομάζεται Δυτικό νεκροταφείο. Η σημασία της πόλης σταδιακά αυξήθηκε από την αρχή της Μεροϊτικής Περιόδου, ιδιαίτερα από τη βασιλεία του Αρακαμάνι (περίπου 280 π.Χ.) όταν ο βασιλικός ταφικός χώρος μεταφέρθηκε στην Μερόη από τη Νάπατα (Τζεμπέλ Μπαρκάλ). Στις πυραμίδες της Μερόης θάφτηκαν οι βασιλείς και οι βασίλισσες της Μερόης περίπου από το 300 π.Χ. έως το 350 μ.Χ..[8]

Πυραμίδα του Καρκαμάνη (513-503 π.Χ.), Νούρι 
Πυραμίδα του Καρκαμάνη (513-503 π.Χ.), Νούρι
Κοσμήματα από τη μούμια του Νούβιου βασιλιά Amaninatakilebte (538-519 π.Χ.). Μουσείο Καλών Τεχνών, Βοστώνη 
Κοσμήματα από τη μούμια του Νούβιου βασιλιά Amaninatakilebte (538-519 π.Χ.). Μουσείο Καλών Τεχνών, Βοστώνη
Στύλη του βασιλιά Siaspiqa (487–468 π.Χ.) 
Στύλη του βασιλιά Siaspiqa (487–468 π.Χ.)
Πορτρέτο του βασιλιά Nastasen (330-310 π.Χ.) 
Πορτρέτο του βασιλιά Nastasen (330-310 π.Χ.)
Δεύτερη Μεροϊτική Περίοδος (3ος αιώνας π.Χ.)  Ο «Βασιλιάς Τοξότης», άγνωστος βασιλιάς της Μερόης, 3ος αιώνας π.Χ. Εθνικό Μουσείο του Σουδάν

Η έδρα της κυβέρνησης και το βασιλικό παλάτι βρίσκονται στη Μερόη. Βασιλιάδες και πολλές βασίλισσες είναι θαμμένοι εκεί, στο Νότιο Νεκροταφείο. Το μόνο σημαντικό στη Νάπατα είναι ο Nαός Amun.[5] Ο πρώτος βασιλιάς αυτής της περιόδου είναι ο Aktisanes (αρχές 3ου αι. π.Χ.) και τελευταίος βασιλιάς ο Sabrakamani (α' μισό 3ου αι. π.Χ.).

Τρίτη Μεροϊτική Περίοδος (270 π.Χ.-1ος αιώνας μ.Χ.)

Η έδρα της κυβέρνησης και το βασιλικό παλάτι βρίσκονται στη Μερόη. Οι βασιλιάδες θάβονται στην πόλη, στο βόρειο νεκροταφείο και οι βασίλισσες στο δυτικό νεκροταφείο. Η μόνη σημασία της Νάπατε είναι ο ναός Amun. Η Μερόη ανθίζει και πολλά οικοδομικά έργα αρχίζουν να εκτελούνται.[5] Ο πρώτος βασιλιάς της περιόδου είναι ο Arakamani (270–260 π.Χ.), ο τελευταίος ηγεμόνας είναι η βασίλισσα Amanitore (μέσα με τέλη 1ου αιώνα μ.Χ.).

Στους τάφους της περιοχής βρέθηκαν πολλά όμορφα κτερίσματα αυτής της περιόδου.

Pyramids of Meroe - Northern Cemetery 
Πυραμίδες της Μερόης - Βόρειο Νεκροταφείο
Βασίλισσα Shanakdakhete (170-150 π.Χ.) 
Βασίλισσα Shanakdakhete (170-150 π.Χ.)
Κολιέ από 54 χρυσά μενταγιόν που απεικονίζουν κεφαλές ανθρώπου και κριαριού με χάντρες καρνεόλης ανάμεσά τους. Μεροϊτική περίοδος, 270-50 π.Χ 
Κολιέ από 54 χρυσά μενταγιόν που απεικονίζουν κεφαλές ανθρώπου και κριαριού με χάντρες καρνεόλης ανάμεσά τους. Μεροϊτική περίοδος, 270-50 π.Χ
Χρυσό βραχιόλι. Από βασιλικό τάφο στο Gebel Barkal (250-100 π.Χ) 
Χρυσό βραχιόλι. Από βασιλικό τάφο στο Gebel Barkal (250-100 π.Χ)
Βασιλιάς Νατακαμάνι (αρχές 1ου αιώνα μ.Χ.) 
Βασιλιάς Νατακαμάνι (αρχές 1ου αιώνα μ.Χ.)
Σύγκρουση με τη Ρώμη

Η κατάκτηση της Αιγύπτου από τη Ρώμη προκάλεσε την αντίδραση της Μερόης με συνοριακές αψιμαχίες και επιδρομές πέρα από τα ρωμαϊκά σύνορα. Το 23 π.Χ., ο Ρωμαίος κυβερνήτης της Αιγύπτου, Πόπλιος Πετρώνιος, για να τερματίσει τις επιδρομές των Μεροϊτών, εισέβαλε στη Νουβία, ως αντίποινα σε μια επίθεση των Νουβίων στη νότια Αίγυπτο, λεηλατώντας το βόρειο τμήμα της περιοχής και τη Νάπατα (22 π.Χ.) πριν την επιστροφή του στην Ρώμη. Η απάντηση ήρθε από τους Νουβίους, οι οποίοι πέρασαν τα νότια σύνορα της Αιγύπτου και λεηλάτησαν πολλά αγάλματα (και όχι μόνο) από τις αιγυπτιακές πόλεις κοντά στον πρώτο καταρράκτη του Νείλου στο Ασουάν. Οι ρωμαϊκές δυνάμεις ανέκτησαν πολλά από τα αγάλματα άθικτα αργότερα, και άλλα μετά τη συνθήκη ειρήνης που υπογράφηκε το 22 π.Χ. μεταξύ της Ρώμης και της Μερόης, από τον Αύγουστο και τον Αμανιρένα, αντίστοιχα. Ένα λεηλατημένο κεφάλι όμως, από ένα άγαλμα του αυτοκράτορα Αυγούστου, θάφτηκε κάτω από τα σκαλιά ενός ναού. Σήμερα βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο.[9]

 Ανάγλυφο του Kandake Amanitore, περίπου 50 μ.Χ.

Η επόμενη καταγεγραμμένη επαφή μεταξύ Ρώμης και Μερόης ήταν το φθινόπωρο του 61 μ.Χ. . Ο αυτοκράτορας Νέρων έστειλε μια ομάδα Πραιτωριανών στρατιωτών υπό τη διοίκηση ενός τριβούνου και δύο εκατόνταρχων. Όταν έφτασαν στην πόλη Μερόη, τους συνόδευσαν στον Λευκό Νείλο μέχρι να συναντήσουν τους βάλτους του Sudd. Με αυτόν τον τρόπο μπήκαν όρια στην ρωμαϊκή διείσδυση στην Αφρική.[10]

Η περίοδος μετά την εκστρατεία του Πετρώνιου χαρακτηρίζεται από άφθονα εμπορικά ευρήματα σε διάφορες τοποθεσίες της Μερόης. Ο αρχαιολόγος L.P. Kirwan παρέχει μια σύντομη λίστα ευρημάτων από αρχαιολογικούς χώρους σε αυτή τη χώρα.[10]:18fΩστόσο, το βασίλειο της Μερόης άρχισε να ξεθωριάζει ως δύναμη από τον 1ο ή 2ο αιώνα μ.Χ., αποδυναμωμένο από τον πόλεμο με τη Ρωμαϊκή Αίγυπτο και την επιδείνωση της παραδοσιακής της βιομηχανίας.[11]

Η Μερόη αναφέρεται συνοπτικά στο έργο Περίπλους τη Ερυθράς Θάλασσας τον 1ο αιώνα μ.Χ. :

2. Τούτων ἐκ μὲν τῶν δεξιῶν ἀπὸ Βερνίκης συναφής ἐστιν ἡ Βαρβαρικὴ χώρα. Καὶ ἔστι τὰ μὲν παρὰ θάλασσαν Ἰχθυοφάγων [ἐν] μάνδραις ᾠκοδομημέναις ἐν στενώμασι σποράδην διοικούντων, τὰ δὲ μεσόγεια Βαρβάρων καὶ τῶν μετ ́ αὐτοὺς Ἀγριοφάγων καὶ Μοσχοφάγων κατὰ τυραννίδα νεμομένων, οἷς ἐπίκειται κατὰ νώτου μεσόγειος ἀπὸ τῶν πρὸς δύσιν μερῶν [μητρόπολις λεγομένη Μερόη].

— Περίπλους της Ερυθράς Θάλασσας, Παρ.2
Τέταρτη Μεροϊτική περίοδος (1ος αιώνας-4ος αιώνας μ.Χ.)  Λυχνία με λαβή σε σχήμα αλόγου, από την πυραμίδα της βασίλισσας Amanikhatashan στη Μερόη (περ. 62-γ.85 μ.Χ.). Μουσείο Καλών Τεχνών, Βοστώνη Κολιέ από τη Μερόη. 50–320 μ.Χ. Μουσείο Καλών Τεχνών, Βοστώνη.

Έτσι σβήνει ο Μεροϊτικός Πολιτισμός. Οι βασιλιάδες θάφτηκαν στη Μερόη στο βόρειο νεκροταφείο και οι βασίλισσες στο δυτικό νεκροταφείο. Το 350 μ.Χ. η Μερόη καταστράφηκε από το Αξούμ.[5] Ο πρώτος βασιλιάς της τέταρτης περιόδου ήταν ο Shorkaror (1ος αιώνας μ.Χ.), ενώ οι τελευταίοι ηγεμόνες θεωρείται ότι ήταν ο βασιλιάς Yesebokheamani ή ο βασιλιάς Talakhidamani τον 4ο αιώνα μ.Χ. .

Μια στήλη του Ge'ez ενός ανώνυμου ηγεμόνα του Βασιλείου του Aξούμ που θεωρείται ως Εζάνα βρέθηκε στην τοποθεσία Μερόη. Από την περιγραφή του στα ελληνικά, ότι ήταν «Βασιλιάς των Αξουμιτών και των Ομεριτών », (δηλαδή του Αξούμ και του Χιμιάρ ) είναι πιθανό ότι αυτός ο βασιλιάς κυβέρνησε γύρω στο 330 μ.Χ. .[12] Μια άλλη επιγραφή στα ελληνικά, που βρίσκεται σε στήλη, αποδίδει τα βασιλικά δικαιώματα του Εζάνα.[13][14][15]

 Ελληνική επιγραφή του Εζάνα. [16]

Ενώ ορισμένοι ειδικοί ερμηνεύουν αυτές τις επιγραφές ως απόδειξη ότι οι Αξουμίτες κατέστρεψαν το βασίλειο της Μερόης, άλλοι σημειώνουν ότι τα αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν μια οικονομική και πολιτική παρακμή στη Μερόη περίπου το 300 μ.Χ. .[17] Επιπλέον, ορισμένοι θεωρούν τη στήλη ως στρατιωτική βοήθεια από το Αξουμ στη Μερόη για να καταπνίξουν την εξέγερση των Nuba. Ωστόσο, δεν υπάρχουν επί του παρόντος οριστικά στοιχεία και αποδείξεις για το ποια άποψη είναι σωστή.

Gauthier, Henri (1926). Dictionnaire des Noms Géographiques Contenus dans les Textes Hiéroglyphiques. 3. σελ. 12.  Török, László (1997). The Kingdom of Kush: Handbook of the Napatan-Meroitic Civilization. Handbuch der Orientalistik. Erste Abteilung, Nahe und der Mittlere Osten. 31. Leiden: Brill. ISBN 90-04-10448-8.  Festus Ugboaja Ohaegbulam (1 Οκτωβρίου 1990). Towards an understanding of the African experience from historical and contemporary perspectives. University Press of America. σελ. 66. ISBN 978-0-8191-7941-8. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2011.  Edwards, David N. (1998). «Meroe and the Sudanic Kingdoms». The Journal of African History 39 (2): 175–193. doi:10.1017/S0021853797007172.  ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Dows Dunham, Notes on the History of Kush 850 B. C.-A. D. 350, American Journal of Archaeology, Vol. 50, No. 3 (July – September, 1946), pp. 378–388 Herodotus (1949). Herodotus. Translated by J. Enoch Powell. Oxford: Clarendon Press. σελίδες 121–122.  Connah, Graham (1987). African Civilizations: Precolonial Cities and States in Tropical Africa: An Archaeological Perspective. Cambridge University Press. σελ. 24. ISBN 978-0-521-26666-6.  George A. Reisner, The Pyramids of Meroë and the Candaces of Ethiopia, Museum of Fine Arts Bulletin, Vol. 21, No. 124 (Apr., 1923), pp. 11–27 «Bronze head of Augustus». British Museum. 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2008.  ↑ 10,0 10,1 Kirwan, L.P. (1957). «Rome beyond The Southern Egyptian Frontier». The Geographical Journal (London: Royal Geographical Society, with the Institute of British Geographers) 123 (1): 13–19. doi:10.2307/1790717.  «Nubia». BBC World Service. British Broadcasting Corporation. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2012.  Fisher, Greg (27 Νοεμβρίου 2019). Rome, Persia, and Arabia: Shaping the Middle East from Pompey to Muhammad (στα Αγγλικά). Routledge. σελ. 137. ISBN 978-1-000-74090-5.  Tabbernee, William (18 Νοεμβρίου 2014). Early Christianity in Contexts: An Exploration across Cultures and Continents (στα Αγγλικά). Baker Academic. σελ. 252. ISBN 978-1-4412-4571-7.  Anfray, Francis; Caquot, André; Nautin, Pierre (1970). «Une nouvelle inscription grecque d'Ezana, roi d'Axoum». Journal des Savants 4 (1): 266. doi:10.3406/jds.1970.1235. https://www.persee.fr/doc/jds_0021-8103_1970_num_4_1_1235. |quote=Moi, Ézana, roi des Axoumites, des Himyarites, de Reeidan, des Sabéens, de S[il]éel, de Kasô, des Bedja et de Tiamô, Bisi Alêne, fils de Elle-Amida et serviteur du Christ Valpy, Abraham John· Barker, Edmund Henry (28 Φεβρουαρίου 2013). The Classical Journal (στα Αγγλικά). Cambridge University Press. σελ. 86. ISBN 9781108057820.  Gibbon, Edward (14 Φεβρουαρίου 2016). THE HISTORY OF THE DECLINE AND FALL OF THE ROMAN EMPIRE (All 6 Volumes): From the Height of the Roman Empire, the Age of Trajan and the Antonines - to the Fall of Byzantium; Including a Review of the Crusades, and the State of Rome during the Middle Ages (στα Αγγλικά). e-artnow. σελ. Note 137. ISBN 978-80-268-5034-2.  Munro-Hay, Stuart C. (1991). Aksum: An African Civilisation of Late Antiquity. Edinburgh University Press. σελίδες 79, 224. ISBN 978-0-7486-0106-6. 
Photographies by:
Statistics: Position
1401
Statistics: Rank
86785

Προσθήκη νέου σχολίου

Esta pregunta es para comprobar si usted es un visitante humano y prevenir envíos de spam automatizado.

Security
738659241Click/tap this sequence: 6915

Google street view

Where can you sleep near Μερόη ?

Booking.com
487.403 visits in total, 9.187 Points of interest, 404 Destinations, 29 visits today.