Η είσοδος στην Κριστιάνια

Η ιστορία της Κριστιάνια αρχίζει το 1971, όταν μία ομάδα νέων ανθρώπων κατέλαβαν μια μεγάλη έκταση κοντά στο κέντρο της Κοπεγχάγης, που ανήκε στο στρατό και παρέμενε αχρησιμοποίητη, σε μια προσπάθεια να λύσουν το πρόβλημα στέγης που τους απασχολούσε αλλά και να δημιουργήσουν ένα όμορφο χώρο με πολύ πράσινο, μακριά από τα αυτοκίνητα και το θόρυβο της πόλης για να μπορούν να παίζουν τα παιδιά τους.

Ταυτόχρονα, η εναλλακτική εφημερίδα Hovedbladet κυκλοφόρησε περιέχοντας ένα άρθρο με πολλές ιδέες για τη δημιουργική αξιοποίηση της εγκαταλελειμμένης αυτής έκτασης (η οποία ήταν και είναι ιδιοκτησία του υπουργείου άμυνας της Δανίας). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη μαζική εισροή και εγκατάσταση στην περιοχή εκατοντάδων ανθρώπων, που επιθυμούσαν να ζήσουν μακριά από τους ρυθμούς ζωής των μεγάλων πόλεων οργανώνοντας με το δικό τους διαφορετικό τρόπο τη μικρή αυτή κοινότητα.

Ο Ludvigsen ήταν συν-συγγραφέας της δήλωσης αποστολής της Christiania, που χρονολογείται από το 1971, η οποία προσφέρει τα εξής:

Ο στόχος της Christiania είναι να δημιουργήσει μια αυτοδιοικούμενη κοινωνία, όπου κάθε άτομο θα είναι υπεύθυνο για την ευημερία ολόκληρης της κοινότητας. Η κοινωνία μας πρέπει να είναι οικονομικά αυτοσυντηρούμενη και, ως εκ τούτου, η φιλοδοξία μας είναι να είμαστε σταθεροί στην πεποίθησή μας ότι η ψυχολογική και σωματική κακοποίηση μπορεί να αποφευχθεί.

Το πνεύμα της Christiania γρήγορα εξελίχθηκε σε ένα από τα κινήματα hippie, το κίνημα καταληψιών, τον κολεκτιβισμό και τον αναρχισμό, σε αντίθεση με την προηγούμενη στρατιωτική χρήση του τόπου.

Το τραγούδι διαμαρτυρίας του 1976 I kan ikke slå os ijjel (που μεταφράστηκε: "Δεν μπορείτε να μας σκοτώσετε"), που γράφτηκε από τον Tom Lunden από την ομάδα ροκ λουλουδιών Bifrost, έγινε ο ανεπίσημος ύμνος της Christiania.[1]

Πολλές φορές η τοπική αστυνομία προσπάθησε να απομακρύνει τον κόσμο, όμως κάθε φορά αναγκαζόταν να εγκαταλείψει τις προσπάθειες καθώς η έκταση είναι πολύ μεγάλη, όπως άλλωστε και ο αριθμός των κατοίκων και των Δανών που στήριζαν την προσπάθεια αυτή. Το 1972, η Κριστιάνια συμφώνησε με το δανικό υπουργείο άμυνας ότι οι κάτοικοι της θα πληρώνουν το ηλεκτρικό ρεύμα και την υδροδότηση, και έτσι η δανέζικη κυβέρνηση αναγνωρίζει την Κριστιάνια ως ένα "κοινωνικό πείραμα".