Το guelh de Joèu, γράφεται επίσης güell de Joeu (Καταλανικά), Uell ή uelh de Joeu , ή από τα Jouèou, goell del Jueu, guelh deth Jueu, ανάλογα με τις διαφορετικές γλώσσες (καστιλιάνικα, καταλανικά, αρανέζικα) και την ορθογραφία χρησιμοποιείται, που βρέθηκε στο Val d'Aran, στην κοιλάδα Artiga de Lin (Ισπανικά Πυρηναία), σε υψόμετρο 1.658 μ. Είναι μια αναζωπύρωση του νερού από τον ορεινό όγκο Maladeta στην Αραγονία, που ορμάει στην καρστική άβυσσο του Forau de Aigualluts ή Trou du Toro, και που αποτελεί την κύρια πηγή του Garonne, όπως αποδείχθηκε το 1931 από σπηλαιολόγος Norbert Casteret. Το ρεύμα που γεννήθηκε από αυτή την αναζωπύρωση, το Joèu ή Joueou (Et Juèu στα Aranese), ενώνεται με το Garonne, του οποίου είναι στην πραγματικότητα το κυρίως πιάτο σύμφωνα με τις συμβατικές συνθήκες, από το μεγαλύτερο υψόμετρο (massif de la Maladeta), ακόμα κι αν η ροή και το μήκος του είναι πολύ χαμηλότερα από αυτά του Garonne που γεννήθηκε στο Pla de Beret, το οποίο εξακολουθεί να θεωρείται ως «επίσημη» πηγή από τους Αρανέζους και τους Ισπανούς.