Απαρχές του Προμαχώνα  Ο Προμαχώνας των Ψαράδων και η Εκκλησία του Ματθία (Χαλκογραφία János Binder, δεκαετία του 1790). Κάτω από τον προμαχώνα φαίνεται η Πόλη των Ψαράδων

Ο λόφος του Κάστρου χρησίμευε ως κατάλυμα και οχύρωση για τους γύρω οικισμούς την εποχή των βασιλιάδων της δυναστείας Άρπαντ. Η κατοίκηση στο λόφο του Κάστρου για τον βασιλιά Μπέλα Δ΄ της Ουγγαρίας έγινε εντονότερη ως αποτέλεσμα της αστικής ανάπτυξης, αλλά ως διοικητικό κέντρο της χώρας, έγινε κυρίαρχη στην εποχή του βασιλιά Ματθίας Κορβίνου. Οι οχυρώσεις ενισχύθηκαν κατά τον Μεσαίωνα και την Τουρκοκρατία, αλλά υπέστησαν επανειλημμένες ζημιές. Η ίδια η συνοικία του κάστρου της Βούδας έχει αλλάξει σημαντικά μορφή με την πάροδο του χρόνου. Άκμασε επί Ματθία, όταν ευημερούσε το Κάστρο της Βούδας, αλλά μετά τη Μάχη του Μοχάτς πολλά από τα κτίριά της καταστράφηκαν η τροποποιήθηκαν κατά την Τουρκοκρατία. Οι αυστριακές δυνάμεις ανακατέλαβαν την πόλη από τους Τούρκους το 1686.[1]

 Άποψη της Βουδαπέστης από τον Προμαχώνα των Ψαράδων. Στα δεξιά είναι τα ερείπια των αρχικών τειχών του Κάστρου της Βούδας.[1]

Ο σημερινός προμαχώνας βασίζεται σε προϋπάρχουσες οχυρώσεις, από τον πρώην πύργο του τηλέγραφου (Híradás) έως τα σκαλοπάτια των Ιησουιτών (Jezsuita lépcső), ακολουθώντας την διάταξη του προϋπάρχοντα προμαχώνα. Οι προμαχώνες εξέχουν από το κάστρο, έτσι ώστε κάθε προμαχώνας να μπορεί να προστατεύει ο ένας τον άλλο από πλευρικά πυρά. Αυτό το τμήμα χτίστηκε μετά την καταστολή της επανάστασης του Ράκοζι από την Αυστριακή Διοίκηση. Ο βόρειος πύργος του σημερινού Προμαχώνα των Ψαράδων ανεγέρθηκε στη θέση του κυκλικού πύργου.

Η κατάσταση διατήρησης του προμαχώνας των Ψαράδων σταδιακά χειροτέρευσε παρά την μερική ανακαίνισή του και την ανοικοδόμηση οχυρώσεων από τους Αυστριακούς, οι οποίες αναγνωρίστηκαν από την αυστριακή στρατιωτική ηγεσία ως στρατιωτικό φρούριο. Ο Προμαχώνας των Ψαράδων δεν γλίτωσε ούτε από τη φύση ούτε από τους πολέμους. Η βροχή προκάλεσε κατολισθήσεις που παρέσυραν μερικά από τα θεμέλια του τείχους του κάστρου και του προμαχώνα. Ταυτόχρονα, εξαιτίας των πρόσφατων πολέμων είχε γίνει καλή ή κακή αποκατάστασης των βράχων από καταστροφές από τα πυροβόλα όπλα. Ταυτόχρονα, η περιοχή υψώνεται πολύ πάνω από την πόλη και είχε καθοριστική σημασία για το αστικό τοπίο. Ωστόσο, η αυστριακή στρατιωτική ηγεσία αρνήθηκε να δαπανήσει περισσότερα χρήματα για μια ισχυρότερη οχύρωση. Ο φρουριακός χαρακτήρας του Κάστρου της Βούδας καταργήθηκε το 1874 όταν το Υπουργείο Πολέμου δήλωσε ότι το Κάστρο ως φρούριο δεν πληρούσε τις απαιτήσεις που θεωρούνταν σύγχρονες εκείνη την εποχή. Από τότε και στο εξής ακυρώθηκαν και αυτές οι επισκευές. Όμως ήδη το 1871 η Εξωραϊστική Επιτροπή Πέστης έχει απευθύνει πρόσκληση για την ανάπτυξη ρυθμιστικών σχεδίων για τη πρωτεύουσα με την οποία είχε μόλις συγχωνευθεί. Και οι τρεις νικητές του διαγωνισμού ασχολήθηκαν με το θέμα του οικισμού του Λόφου του Κάστρου και δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στον Προμαχώνα των Ψαράδων.

Ανακαίνιση  Ο Φρίγκες Σούλεκ

Ο Προμαχώνας των Ψαράδων σχετίζεται με την αποκατάσταση της εκκλησίας του Ματθία.[1] Μετά την ολοκλήρωση της ανακαίνισης του ναού του Ματθία, έγινε επείγον το ζήτημα της αποκατάστασης του περιβάλλοντος και της αξιοποίησης του ναού. Σύμφωνα με τις αρχικές ιδέες, αυτή η περιοχή θα έπρεπε να είχε οργανωθεί για τη χιλιετή επέτειο του ουγγρικού κράτους, όταν στέφθηκε ο πρώτος Ούγγρος βασιλιάς.[1] Παρόλο που η προκαταρκτική μελέτη συντάχθηκε την εποχή του Σούλεκ και υποβλήθηκε στο Συμβούλιο Δημοσίων Έργων της Πρωτεύουσας, η διαβούλευση έγινε το 1894, και η κατασκευή τελικά ξεκίνησε το 1899. Το 1901 και το 1902 ολοκληρώθηκαν οι νότιες και βόρειες σκάλες, αλλά ολόκληρος ο Προμαχώνας των Ψαράδων ολοκληρώθηκε το 1905. Στις 9 Οκτωβρίου παραδόθηκε στο κοινό.

Η υλοποίηση του Προμαχώνα των Ψαράδων και η αρχική του πίστωση διέφεραν, κυρίως λόγω της αλλαγής ως προς την προετοιμασία για τον εορτασμό της χιλιετηρίδας. Η πρώτη πίστωση του προϋπολογισμού για την κατασκευή του Προμαχώνα των Ψαράδων ήταν 800.000 φιορίνια εκείνη την εποχή,[2] εκ των οποίων 100.000 για τις σκάλες, 200.000. για τους διαδρόμους, 200.000 για την αίθουσα του αγίου Στεφάνου και 300.000 φιορίνια για τις αίθουσες των Επτά αρχηγών. Η τελευταία ιδέα τονίστηκε στο σχέδιο και αλλού, στη σημερινή Πλατεία Ηρώων. Στο μεταξύ, αφαιρέθηκε από το κόστος η κατασκευή ενός ακόμη αγάλματος του Αγίου Στεφάνου και του Μνημείου της Χιλιετίας. Τελικά, το συνολικό κόστος κατασκευής ήταν 1.165.000 φιορίνια,[2] εκ των οποίων οι σκάλες και οι συναφείς δαπάνες εξωραϊσμού, ύψους 200.000 φιορίνιων, καλύφθηκαν από το Μητροπολιτικό Συμβούλιο Δημοσίων Έργων.

Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά  Ο προμαχώνας των ψαράδων το 2008

Ο Προμαχώνας των Ψαράδων υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια των πολιορκιών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά επειδή ήταν ένα από τα σημαντικά ορόσημα της Βουδαπέστης, τέθηκε σε γραμμή προτεραιότητας για την αποκατάσταση μετά τον πόλεμο. Οι εργασίες αποκατάστασης πραγματοποιήθηκαν από τον Λάζλο Μπορς,[2] έναν διορισμένο από το κράτος αρχιτέκτονα. Η αποκατάσταση έγινε δυσκολότερη από το γεγονός ότι οι πυροσβέστες έπρεπε να επιθεωρήσουν σχολαστικά την περιοχή πριν ολοκληρωθούν η εκτίμηση των ζημιών και τα σχέδια αποκατάστασης. Η αποκατάσταση του προμαχώνα ολοκληρώθηκε το 1953.[2]

Το κτίριο του ξενοδοχείου πίσω από τον προμαχώνα με τα μοντέρνα παράθυρά του έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών διαφωνιών. Πολλοί είδαν το συνόλο του Σούλεκ, αποτελούμενο από την εκκλησία του Ματίας και τον προμαχώνα των ψαράδων, να αλλοιώνεται, χωρίς να βρίσκουν λόγο να χτιστεί μια πολύ μεγαλύτερη μονάδα του ξενοδοχείου. Άλλοι είδαν τις αρχές του μοντέρνου και του παλιού να ενώνονται σε αυτό που ήταν τότε νέο στη χώρα.

Στις 30 Μαΐου 1995, η περιοχή του Κάστρου εισήγαγε ένα τέλος εισόδου για τον Προμαχώνα των Ψαράδων.[3] Τον Νοέμβριο του 2003 το κτιριακό συγκρότημα παραδόθηκε στο κοινό. Μαζί, έγινε μέρος της Παγκόσμιας Κληρονομιάς .